กร๊อบ แกลบ กร๊อบ แกลบ!
ไม่ใช่เสียงคนบิดกระดูกแต่อย่างใด เป็นเสียงเคี้ยวเกี๊ยวซ่าของเธอเนี่ยแหละ กรอบขนาดไหนฟังเสียงดู
กร๊อบ!
เสียงลั่นพร้อมกับการปรากฏตัวของคนที่คุ้นเคย
อันที่จริงก็ไม่คุ้นหรอก แต่เราเพิ่งเจอกันไปหมาดๆ
"เฮียลืมของเหรอคะ?"
รีบลุกขึ้นยืน แล้วหยิบทิชชู่มาเช็ดมือ
(เมื่อตะกี้ใช้มือกิน เพราะใช้สมองจนลืมใช้ส้อม)
"สนิทกันหรือไง ถึงมาเรียกเฮีย"
สุ้มเสียงสุขุมกดต่ำจนน่ากลัว
"ขอโทษค่ะ"
"หึ...ดีแต่ขอโทษ"
เอ้า! นี่เธอไปทำอะไรให้เฮียเขาโกรธปะเนี่ย
"มะ หมายถึงหนูเหรอคะ?"
เขาปัดมือเป็นเชิงว่าไม่ได้พูดถึงเธอ
"กำลังว่างอยู่ใช่ไหม?"
"อ่า..."
เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ปรายตากลมกลึงก้มมองไปที่แท็บเล็ต ถ้าเธอตอบว่าไม่ว่างจะโดนเฮียด่าไหม?
"ต้องการเท่าไร"
"คะ?"
"ชั่วโมงเดียว คิดเท่าไร"
"อ่า...หนูไม่เข้าใจที่คุณกำลังจะสื่อ"
"สองหมื่น พอไหม?"
เมรัยทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก จู่ๆ เ
