WET THE SERIES 2: CAR (SPG)

CHAPTER NINE

CHAPTER NINE:

•••

•••

KINABUKASAN, tahimik akong naglalakad sa kahabaan ng hallway ng mansion, may mga tanong sa isip na hindi mawaglit. Ang bawat misyon ay nagbubukas ng panibagong hiwaga, at sa bawat piraso ng impormasyong nakukuha ko, mas ramdam ko ang bigat ng pagiging bahagi ng Montello Montes. Hindi na ito basta tungkol sa mga simpleng misyon—ito ay tungkol sa pag-alam ng mga lihim na pinagtagpi ng pamilya ko.

Habang naglalakad ako, naramdaman kong may sumusunod sa akin. Nang lingunin ko, si Hera ang nakatayo roon, nakatingin sa akin nang may bahagyang ngiti sa kanyang mga mata.

"Busy ka lately, Athena," sabi niya, ang kanyang boses ay puno ng misteryo. “The family seems to be putting a lot of trust in you.”

“Doing what needs to be done,” sagot ko, sinisikap na panatilihin ang malamig na tono ko. Pero alam kong hindi ko siya malilinlang. Si Hera ay kilala sa pagiging matalas, laging nagmamasid at alam ang bawat galaw ng mga nasa paligid niya.

“Good,” sabi niya, tinig niya ay tahimik pero matalim. “But remember, Athena, loyalty in this family isn’t always rewarded. Sometimes, it’s tested.”

Napaisip ako sa sinabi niya, ramdam ang bigat ng bawat salita. Hindi ko alam kung paalala iyon o babala, pero alam kong hindi iyon simpleng komentaryo. Ang bawat salita mula kay Hera ay laging may kahulugan, parang puzzle na kailangang lutasin.

Bago ako makasagot, bumukas ang pinto ng library at lumabas si Blue Scion, dala ang isang makapal na folder. Nagtama ang mga mata namin ni Hera, at alam kong pareho kaming may kutob na bagong misyon ang dala ng butler. Lumapit siya sa akin at inabot ang folder.

“Miss Athena Minerva, this contains details of your next assignment,” ani Blue Scion, matipid sa salita pero malinaw ang laman ng mga mata niya—isang hamon na naman ang naghihintay. “This one requires discretion. It’s not like the previous tasks. This time, you’ll be observing rather than intervening.”

I opened the folder, scanning through the pages. It was a surveillance mission—isa akong magiging anino, nagmamasid at nagrereport, walang dapat galawin o baguhin. Pero sa bawat linya ng detalye, alam kong hindi ito simpleng trabaho. Ang target ay isa sa mga pangunahing kakompetensya ng pamilya, at tila may mga lihim din silang itinatago, mga bagay na nais malaman ng Montello Montes.

“Understood,” sabi ko, tumango nang mahinahon. Alam kong ito ay panibagong pagsubok, isa na namang hakbang patungo sa malalim na mundo ng pamilyang kinabibilangan ko.

Habang naglalakad ako pabalik sa aking silid upang paghandaan ang misyon, iniisip ko ang sinabi ni Hera. Ang pagiging Montello Montes ay hindi lang tungkol sa pagsunod sa mga utos—ito ay pagsunod na may kaakibat na pag-iingat. Bawat hakbang, bawat misyon, bawat kumpiyansa ay maaaring maging dahilan ng tagumpay o kapahamakan.

At ngayong lumalalim na ang mga misyon ko, alam kong hindi na ito tungkol lang sa pamilya—ito na rin ang tungkol sa sarili kong kapalaran sa loob ng madilim na mundo ng Montello Montes.

KINAGABIHAN, habang tahimik akong nagre-review ng detalye ng misyon, tumunog ang earpiece ko. Bahagya akong nagulat—kadalasan ay hindi ginagamit ni Blue Scion ang channel na iyon maliban na lang kung may mga huling bilin o babala.

"Miss Athena Minerva," sambit ni Blue Scion, malamig at kalmado gaya ng dati. "Remember, this mission is purely observational. No interference, and certainly no contact with the target. The family needs information only."

"Understood," sagot ko nang mahinahon, kahit na may kaunting kaba sa dibdib ko. Nasanay na ako sa mga direktang utos, pero may ibang bigat sa bilin ngayon ni Blue Scion. Parang naroon ang babala ng panganib, na kahit tahimik lang, alam kong may mas malaking bagay na maaaring mangyari.

KINABUKASAN, tumuloy ako sa lugar ng target—isang malaking gusali sa business district na tila ordinaryong kompanya mula sa labas. I blended in with the crowd, nagpapanggap na empleyado sa umaga, na para bang wala akong ibang plano kundi ang normal na araw ng trabaho.

Tahimik kong in-obserbahan ang paligid, tinandaan ang bawat galaw at pattern ng mga tao. Ang target ay isang matandang lalaki, na may posisyon sa board ng kompanyang iyon. Wala siyang kamalay-malay na sinusundan ko ang bawat kilos niya, na ang bawat paggalaw niya ay nakatala na sa ulat ko.

Mga ilang oras pa ang lumipas, at may napansin akong kakaiba. May mga taong tila palihim ding nagmamasid sa target ko, mga taong hindi ko pa nakikita mula noong nagsimula akong magmanman. Nilalapitan nila ang target na para bang nag-uusap sa mababang tono. Agad kong hinanap ang tamang anggulo para mas maingat na makita ang mga mukha nila, ngunit sapat lang na makita ko ang ilang detalye sa mga kasuotan nila. Mukhang hindi rin sila mga ordinaryong tao—parang mayroon din silang layunin.

“Blue Scion,” bulong ko sa earpiece, “There are other operatives here observing the same target. Should I continue?”

Mabilis na nag-reply si Blue Scion, ngunit sa pagkakataong ito, mas madiin ang tono niya. “Continue observing. Do not make yourself known. We need to know who they are and why they’re watching him.”

Patuloy akong nagmatyag sa bawat kilos, nagtatala sa isip ng bawat detalye. Alam kong sa ganitong uri ng trabaho, hindi lamang pagiging mahusay ang mahalaga kundi pati ang pagiging maingat.

Makalipas ang ilang oras, lumapit ang target sa isang pribadong silid sa dulo ng hallway. Pasimple akong sumunod, dahan-dahan at hindi nagpapahalatang nagmamasid. Ngunit bago ko pa man mapalapit nang husto, biglang may lumapit mula sa likuran ko—isang lalaki, malapad ang mga balikat at mukhang may alam sa ginagawa niya.

“Miss Wisdom, I presume?” malamig niyang sabi. Nataranta ako, ngunit pinilit kong panatilihing kalmado ang aking mukha.

“How do you know who I am?” tanong ko, nagtataka kung paano niya natukoy ang pangalan ko sa gitna ng operasyon.

Ngumiti siya, isang ngiting malamig at nakakatakot. “You’re not the only one who has eyes on the Montello Montes. And this…is just the beginning.”

Naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon. Ito na ang simula ng mas malaking laro, at sa bawat hakbang na gagawin ko, malinaw na may mga mata ring nagmamasid sa akin.

Tumindig ang mga balahibo ko habang nakatingin ako sa lalaki, nakikita ang tahimik na pagbabanta sa kanyang mga mata. Alam ko agad na hindi siya basta-basta, hindi siya ordinaryong nagmamasid lang. Sa loob ng isang segundo, tinimbang ko ang mga opsyon ko—tatakas ba ako o hihintayin kung ano pa ang susunod niyang gagawin?

“Why don’t we take a walk, Miss Wisdom?” malumanay niyang sabi, ngunit ang bawat salita ay may pahiwatig na hindi ko kayang balewalain.

Habang sinusundan ko siya palabas ng hallway, sinikap kong huwag magpakita ng anumang emosyon. Tumama ang malamig na hangin sa akin nang lumabas kami sa emergency exit ng gusali, tahimik at walang katao-tao sa paligid. Pinilit kong panatilihing kalmado ang mga kilos ko, kahit ramdam ko ang bilis ng t***k ng puso ko.

“You’ve been meddling in matters beyond your understanding,” sabi niya, humarap sa akin habang nakatiklop ang mga braso. “The Montello Montes may think they hold all the cards, but they’re not the only ones in this game.”

“Then why don’t you enlighten me?” sagot ko, tinatago ang kaba sa boses ko. “If you have something to say, then say it.”

Ngumiti siya nang bahagya, tila aliw sa lakas ng loob ko. “Oh, you’re a brave one,” aniya. “But bravery isn’t enough. Sometimes, it just makes you… a target.”

Sa isang iglap, naramdaman ko ang malamig na bakal na dumikit sa tagiliran ko. Hindi ko man nakita ang baril, alam kong may bitbit siyang armas at hindi siya magdadalawang-isip na gamitin ito kung kinakailangan. Huminga ako nang malalim, sinubukang mag-isip ng paraan para makalabas sa sitwasyon.

“I don’t think you understand what you’re getting into,” dagdag niya. “This isn’t just a family rivalry, Miss Wisdom. There are forces at play here that your family hasn’t told you about—forces that can bring down everything you hold dear.”

TO BE CONTINUED .....