“ว่าอย่างไร” ไร้เสียงตอบกลับจากลู่ชิง นางได้แต่หยามเหยียดอยู่ในใจ เหอะ พอไม่มีนางคุ้มกะลาหัว ลู่ชิงสหายรักจะนับเป็นตัวอันใดได้ในสำนัก หากมิใช่ว่าเป็นสหายข้างกายของนาง มีหรือคนจะอยากสนใจคุณหนูลู่ชิง บุตรสาวอนุของนายท่านลู่ น่าสมเพชสิ้นดี
“...หากเจ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ฮะ ฮ่าฮ่าฮ่า” จะไปยอมรับได้อย่างไร ถึงกับพูดในที่ที่คนเยอะว่าหากมีสิ่งใดเสียหายนางต้องเป็นคนรับผิดชอบ น่าหงุดหงิดจริง ๆ หรือนางโง่จื่อเวยจะฉลาดขึ้นแล้ว ไม่ได้นะ
ลู่ชิงได้แต่ยืนนิ่ง โดยที่ในหัวกำลังตีกันให้วุ่นไปหมด หากจื่อเวยฉลาดขึ้นมา นางจะหลอกเอาสิ่งของเงินทองมาได้ดังเดิมหรือไม่ ไม่ได้เด็ดขาด!!!
“ข้าหาได้ติดขัดสิ่งใด เพียงแต่เจ้ามิใช่หรือที่อยากย้ายเข้ามา ข้าไม่ได้ติดสิ่งใด เพียงแต่เจ้าเองก็ต้องรับผิดชอบเรื่องที่จะเกิดขึ้นด้วย เพราะหากเกิดเรื่องขึ้น อย่างไรเรื่องนี้ก็เดือดร้อนตัวข้าเอง คนอื่นคงไม่คิดว่าข้าจะทำเรื่องเดือดร
