“ท่านพ่อขับนางไปอยู่เรือนท้ายจวนหรือเจ้าคะ” จื่อเวยนอนฟังไคเฉิงเล่าเรื่องในจวนตนเองให้ฟังอย่างสาแก่ใจ ถูกขับไปท้ายจวนงั้นหรือ ท่านพ่อคงจะหมดความลุ่มหลงในตัวนางแล้วกระมัง หึ สมน้ำหน้านางนัก นี่ยังไม่ทันได้ทำอันใดเลย แต่ละอย่างล้วนมาจากการกระทำของตัวนางเองล้วน ๆ เลย
“อืม แต่ข้าว่านางคงจะไม่หยุดหรอก ดูเหมือนนางคงจะมีความสามารถไม่น้อยเลย เจ้าไม่คิดเช่นนั้นหรือ” ใช่ นางก็คิดแบบนั้น แม้จะบอกว่าอนุเต๋อนั้นโง่งมมากเพียงใด แต่ไม่มีคนโง่ที่ไหนถึงกับวางแผนทำลายครอบครัวของคนอื่น ทั้งยังเอาตัวเองเข้ามาแทนที่ภรรยาเขาได้ง่าย ๆ เช่นนางแน่ เต๋อซีอันนางไม่ได้โง่เสียหน่อย หึหึหึ
“เป็นอย่างท่านว่า” เอาเถอะ วันนี้นางจะปล่อยไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มไล่ต้อนนางอีกทีก็ไม่สาย
“ถุงหอมในห้องนอนบิดาเจ้า ข้างในมีสมุนไพรอย่างที่ข้าคิดจริง ๆ” เมื่อเช้าเขาสั่งให้คนไปตรวจสอบ ไม่เกินบ่ายก็ได้รับรายงานแล้วว่าเป็นสมุนไพรชนิ
