ความเจ็บที่หนังหัวทำให้นางเริ่มได้สติจากความมึนเมาเมื่อสักครู่ อา...นางเฒ่านี่ไม่น่าปล่อยไว้จริง ๆ ทีแรกนางตั้งใจว่าจะปล่อยนางไปเสีย อย่างไรการอยู่อย่างเป็นอนุ วัน ๆ นั่งมองดูสิ่งที่ตนเคยมีลอยอยู่ตรงหน้าแต่ไม่อาจคว้ามันมาไว้ได้มันคือความทรมานอย่างแสนสาหัส
แต่คราวนี้คงจะไม่อยากตายดีกระมัง นางตัดสินใจไม่สู้หรือขัดขืน ไม่ว่าจะจิกดึงไปทิศทางใดนางก็จะคล้อยตามอย่างว่าง่าย
บ่าวรับใช้ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็รีบเข้ามาแยกออกทันทีที่ได้สติ ใครจะคิดว่าอนุเต๋อนั่งครุ่นคิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว จะพุ่งเข้าไปทำร้ายคุณหนูรองทันทีที่ก้าวขาออกจากห้องมากันเล่า แม้แต่องครักษ์เงาที่แอบซุ่มดูว่าที่พระชายาก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นกัน กลับไปครั้งนี้พวกเขาคงจะได้กลับไปฝึกใหม่อีกแน่ ๆ
“เพราะเจ้า เจ้ามันแพศยา เจ้าวางแผนทำให้บุตรสาวของข้าเสื่อมเสียชื่อเสียง นางชั่ว!!! ชั่วเหมือนมารดาของเจ้าไม่มีผิด-”
ผลั๊ว!!!
ก่อน
