ตั้งแต่กลับมาจากห้างสรรพสินค้า ตาลหวานก็เอาแต่นั่งทอดน่องอยู่บริเวณชานด้านหลังบ้าน เธอปล่อยให้สายลมเย็นๆ ยามบ่ายปะทะผิดหน้าจนแก้มเย็นจัด ส่วนคนที่ส่งแหวนให้เธอน่ะหรือ เขาหายเข้าไปในไร่ตั้งแต่มาถึง คล้ายกับจะบอกว่าเราสองคนล้วนต้องการเวลา โดยเฉพาะตัวเธอที่ต้องคิดให้รอบคอบ เพราะการตัดสินใจครั้งนี้มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่สุดในชีวิต
เธอปรายตามองกล่องกำมะหยี่สีแดงก่ำนิ่งนาน มาจนถึงขั้นนี้เธอยังไม่กล้าแตะต้องมันเลย ราวกับกลัวว่าผู้หญิงอย่างเธอจะทำให้แหวนวงงามนั้นแปดเปื้อนก็ไม่ปาน แต่พอเวลาผ่านไปจนอาทิตย์ใกล้ตกดิน เธอกลับหยิบมันขึ้นมา เปิดๆ ปิดๆ ความสวยกับแววระยิบระยับที่งามจับตานั้นทำให้เธออยากสวมมันบนนิ้วนับสิบๆ ครั้ง ทว่าเธอก็เอาแต่คิดว่านี่คือเรื่องจริงหรือ ผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างดิน ภูพนาไพร เจ้าของไร่ภูพนาที่กุมชีวิตคนงานนับร้อยนับพัน เขาจะหยุดอยู่ที่เธอและรักเธอเช่นนั้นหรือ มันแทบเป็นไปไม่ไ
