When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"ฟังจากที่หลินหลินเล่ามา มีความเป็นไปได้ ที่เค้าจะปฏิบัติกับแต่ละคนไม่เหมือนกันนะครับ เช่นนะ เค้าไว้ใจคุณ แต่เค้าไม่ได้ไว้ใจผม ผมฟังและรักษาเค้าผ่านคุณหลินหลิน แต่เค้ากลับไม่เล่าอะไรให้ผมฟังเลย นอกจากการบ้านที่ให้ ผมทำทุกวัน คุณชิงหลงไม่ไว้ใจหมอครับ" "เค้าไม่ไว้ใจแม้กระทั่งหมอเหรอคะ" "แต่ก็ดีขึ้นเยอะแล้วนะครับ เพราะเป็นคุณหลิน เค้าถึงรู้สึกไม่เป็นอะไร ถ้าคนอื่นไปจับอาจจะโดนเตะได้ง่ายๆ นะครับ วันนี้คุณดูเศร้าๆ " "ขอโทษค่ะ พอดีพ่อฉันเพิ่งเสีย วันนี้ที่บ้านจะจัดงานศพเป็นวันแรก เชิญด้วยนะคะ" "แย่จังเลย ผมเสียใจด้วยนะครับ" ฉันฝืนยิ้มออกมาให้หมอเรย์น้อย เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เก่งพอที่จะทำตัวปกติ อาจจะมีช่วงเวลาให้ได้หัวเราะบ้าง แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงคนที่เพิ่งจากไป "การบ้านต่อไปฉันควรทำอะไรคะ" ฉันถามถึงการบ้านชิ้นต่อไป ที่ฉันจะได้รับ "ตอนนี้คุณสัมผัสเค้าได้บ้างแล้ว การบ้านต่อไป ห้