When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ชิงหลง Say :: "ไม่พิศวาสฉันหน่อยเหรอ วันนี้ฉันจะยอมเป็นของเธอ เปิดบุฟเฟต์ให้เธอกินได้ไม่อั้น" ผมมองคนตัวเล็กที่กอดผมลงมาอย่างเขินอาย หน้าอกนิ่มยังดันแผงอกของผมอยู่เลย "เฮียเจ็บฉันไว้คราวหน้าดีไหม แบบนี้ฉันคงทำได้ไม่ดี แล้วฉันก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์พิศวาสเฮีย แม้ซิกแพ็กของเฮียจะสวยมากก็เถอะ" ยังโกรธอยู่อีกเหรอเนี่ย เราถอดเสื้อผ้ากันแล้วนะ ถอยกลับได้เหรอ ผมจับมือเล็กๆ ของเธอมาสัมผัสที่รอนหน้าท้อง ผมไม่ชอบให้ใครจับหรอกนะ แต่สำหรับผมถ้าเป็นเธอคงไม่เป็นไร เพราะเธอบอกว่าจะไม่หายไปอีก ผมเลยยอมให้เธอเข้ามาในชีวิต นั่นแปลว่าเธอขายวิญญาณให้ผมแล้ว ถ้าเธอหายไป ต่อให้พลิกฟ้าหาเธอผมก็จะทำ ผมไม่เคยทำอะไรเล็กๆ อยู่แล้ว "รักฉันอยู่ใช่ไหม" ผมพูดพลางใช้มือเกี่ยวผมที่ยาวสลวยของเธอไปทัดหู "ทำไมเฮียถามอะไรแบบนั้น เค้าไม่ให้ถามเรื่องแบบนี้ตอนผู้หญิงโกรธ เพราะเธอจะโกหก" ตาใสแป๋วของคนที่อยู่บนตัวผม ยังคงจับจ้องม