"แกคิดอะไรอยู่ชิงหลง!!!! แกกำลังเอาคนนับพันเข้าไปสิ่ง แกไม่เคยทำอะไรไม่คิดแบบนี้ แล้วต่อไปแกจะทำยังไง!!! ถ้าพวกจินที่เหลือ ไม่ใช่พวกเรา เราไม่ต้องรับแรกกระแทกหลายฝ่ายหรอกเหรอ แกเคยคิดบ้างไหม ว่าโรงแรมมันอยู่ได้ด้วยการท่องเที่ยว แกคิดบ้างไหมว่ามันกินความเดือดร้อนไปหมด" เสียงคำรามของคนเป็นพอ ที่สาดใส่คนเป็นลูกชายที่นั่งคุกเข่าสำนึกผิดอยู่แทบเท้า
"ขอโทษครับ"
"มันไม่ใช่ว่าจะแสดงความช่วยเหลือไม่ได้ แต่แกต้องทำเรื่องโกหกให้เป็นเรื่องจริงก่อน ฉันรู้แกพยายามจะปกป้องเค้า แต่แผนที่มีช่องโหว่แบบนี้ไม่ใช่แกเลยอาหลง"
"ขอโทษครับ" ไม่มีประโยคอื่นออกจากปากของชิงหลงเลย เพราะเรื่องนี้ เค้ารู้ดีว่ามันไม่ควรใจร้อน เค้าไม่เคยทำอะไรที่วางแผนไม่รัดกุมแบบนี้
"ฉันรู้ถ้าแกเมียแกท้อง บ้านเมียแกจะมีสิทธิ์ขาดในท่าเรือ แต่ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเมียแกไม่ท้องจริง คลื่นระดับสึนามิเลยนะ"
"ผมทราบครับ ผมเลยมาขออนุญาต จัดการเร
