When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"แกคิดอะไรอยู่ชิงหลง!!!! แกกำลังเอาคนนับพันเข้าไปสิ่ง แกไม่เคยทำอะไรไม่คิดแบบนี้ แล้วต่อไปแกจะทำยังไง!!! ถ้าพวกจินที่เหลือ ไม่ใช่พวกเรา เราไม่ต้องรับแรกกระแทกหลายฝ่ายหรอกเหรอ แกเคยคิดบ้างไหม ว่าโรงแรมมันอยู่ได้ด้วยการท่องเที่ยว แกคิดบ้างไหมว่ามันกินความเดือดร้อนไปหมด" เสียงคำรามของคนเป็นพอ ที่สาดใส่คนเป็นลูกชายที่นั่งคุกเข่าสำนึกผิดอยู่แทบเท้า "ขอโทษครับ" "มันไม่ใช่ว่าจะแสดงความช่วยเหลือไม่ได้ แต่แกต้องทำเรื่องโกหกให้เป็นเรื่องจริงก่อน ฉันรู้แกพยายามจะปกป้องเค้า แต่แผนที่มีช่องโหว่แบบนี้ไม่ใช่แกเลยอาหลง" "ขอโทษครับ" ไม่มีประโยคอื่นออกจากปากของชิงหลงเลย เพราะเรื่องนี้ เค้ารู้ดีว่ามันไม่ควรใจร้อน เค้าไม่เคยทำอะไรที่วางแผนไม่รัดกุมแบบนี้ "ฉันรู้ถ้าแกเมียแกท้อง บ้านเมียแกจะมีสิทธิ์ขาดในท่าเรือ แต่ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเมียแกไม่ท้องจริง คลื่นระดับสึนามิเลยนะ" "ผมทราบครับ ผมเลยมาขออนุญาต จัดการเร