When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
1 อาทิตย์ต่อมา......... "เฮียคะ เราจะไปสวนสนุกกันใช่ไหม เฮียว่าฉันใส่ชุดไหนดีกว่า" แล้วคนที่อาบน้ำแต่งหน้าเสร็จแล้ว ก็เดินมาหาผม ด้วยชุดสองชุดในมือ ถะ...ถามผมงั้นหรอ ผมมองสองชุดในมือของเธอ ทำไมต้องถามผมด้วยนะ อะไรก็ใส่ๆ ไปไม่ได้หรอ ผมมองชุดที่ที่เธอชูขึ้นให้ผมเลือก เดรสกระโปรงตัวนี้น่ารักแฮะ แต่จะน่ารักไปทำไม ตัดทิ้ง ผมหันมาดูอีกชุด นี่ก็กระโปรง กระโปรงเอาไว้ใส่ที่บ้านก็พอแล้ว "ใส่กางเกง ใส่กระโปรงจะไปเล่นเครื่องเล่นได้ยังไง" "ฉันขี้กลัว ไม่คิดว่าจะเล่นอะไรที่มันผาดโผนนี่คะ แล้วฉันก็อยากใส่ชุดที่เฮียจะมองว่าน่ารัก" แล้วรอยยิ้มของเธอก็เผยขึ้นบนใบหน้า แต่งตัวน่ารักเพื่อผมงั้นหรอ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำแบบนั้นเลย ผมไม่ได้ต้องการสักหน่อย "ไปใส่กางเกง ใส่เสื้อแขนยาว แต่งตัวให้มิดชิด เธอจะไปเล่นสวนสนุกนะ จะไปสวยทำไม" ผมตวาดใส่เธอเสียงดัง จนเธอยอมไปเปลี่ยนชุด ก็คงประมาณนี้แหละนะ แต่พอเธอเดินล