"เฮียรอก่อนนะ ฉันจะไปตามคนมาช่วย" เสียงเล็กๆ ที่พูดกับผม
"รอที่บ้านนะอาหลง ป๊าม๊าจะไปทำธุระ แล้วจะรีบกลับมา" เสียงของป๊ากับม๊าที่บอกผม แล้วทุกคนก็หายไป
สกปรก สกปรกจังเลย เหม็นมากเลย แมลงตัวเล็กๆ ที่ไต่ไปตามตัวของผม ผมกำลังโดนทิ้งเหมือนขยะ เพราะผมเหมือนขยะใช่ไหม ผมถึงถูกทิ้ง
"กรี๊ด!!!! เฮีย!!!! " ภาพของหลินหลินที่คนถูกลากห่างจากผมไป แม้ไขว่คว้าแค่ไหน แม้ผมจะวิ่งตามเธอแค่ไหน ก็คว้าเธอมาไม่ได้
"หลินหลิน หลินหลิน!!!!!! "
เฮือก!!!! ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ด้วยหัวใจที่เต้นรัว มันกำลังบ่งบอกถึงความกลัวในใจ ช่วงนี้ผมมีอะไรให้กลัวเยอะจังวะ อาหลิน!!!! ผมรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ เพื่อดูคนที่ควรจะอยู่ แล้วเธอก็ยังอยู่ ทำไมอยู่ดีๆ ก็ต้องมาห่วงเธอด้วยนะด้วยนะ คงจะเพราะเธอบอกจะไม่ทิ้งผมไป แต่เธอเคยทิ้งนะ
"บอกฉันที หลินหลิน ฉันควรจะทำยังไงกับความคิดของฉันดี" ผมพูดขึ้นมาเบาๆ เพราะกลัวคนที่หลับจะตื่
