เสียงปืนยังคงดังติดต่อกันหลายครั้ง คนในงานวิ่งหนีคนละทิศคนละทาง คาลิน่าพยายามกวาดสายตาหาสามีอีกรอบแต่กลับมีคนวิ่งตัดหน้าจนมองไม่เห็นว่าตอนนี้ลูเซียโน่อยู่ส่วนไหนของงาน เขาห่วงเธอบ้างไหม ตอนนี้กำลังยืนเป็นโล่บังให้ใครแทนเธออยู่
“คาร์ลี่หลบ!!!” ตะวันฉายกอดร่างหญิงสาวเมื่อเห็นกระบอกปืนเล็งมาทางเธอ เขาใช้แรงทั้งหมดรวบตัวหญิงสาวหลบหลังโต๊ะเครื่องดื่ม
“คุณบาดเจ็บตรงไหนไหม” เขามองหาทางออกก่อนจะหันมาถามหญิงสาวข้างกายที่มองเขาหน้าซีดเผือด
“คะ คุณ เลือด” มือบางที่จับบนท่อนแขนชายหนุ่มมีเลือดติดออกมาจนชุ่ม ตัวคาลิน่าสั่นระริกที่ตะวันฉายต้องมาบาดเจ็บเพราะพยายามช่วยเธอ
“ผมไม่เป็นไร รีบออกจากที่นี่ก่อนดีกว่า” แผลแค่นี้ไม่ได้น่าตกใจเท่ากับหน้าซีดๆ ของคาลิน่าหรอก เธอต้องมาเสี่ยงตายก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา นายหญิงเกรเซียที่อยู่อย่างเจ้าหญิงมีคนคุ้มกันรอบตัวต้องมาวิ่งหนีกระสุนคนเดียว
คาลิน่าประคองตะวันฉายที
