หลังจากทะเลาะกับเมียเสร็จลูเซียโน่ก็อยู่ด้วยอารมณ์ขุ่นมัวมาโดยตลอด เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคาลิน่าต้องทำตัวห่างเหินกันขนาดนี้ คาลิน่าอยากได้อะไรเขาจะยอมหมดเลย ขอแค่อย่าทำแบบนี้อีกเขาใจไม่ดี
“นายใหญ่ครับ” เลอาอ้ำอึ้งเล็กน้อยในมือถือกล่องของบางอย่าง ลูเซียโน่มองด้วยความหงุดหงิดเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นกลัวอะไรนักหนาถึงได้ทำตัวแบบนี้ เขาเคยดุด่ามันจริงจังมากนักหรือยังไง
“มึงมีอะไรถึงทำตัวอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ กูไม่ได้ว่างมาเล่นกับมึงหรอกนะเลอา”
ถ้าวันนี้เข้ามากวนตีนจะถีบสักที เห็นเขาเอ็นดูก็เหลิง วันนี้ไม่มีอารมณ์มาต่อปากต่อคำกับมันหรอก
“นายหญิงฝากของมาให้ครับ” เลอาวางกล่องแหวนให้เจ้านายจากนั้นถอยห่างจากโต๊ะทันที เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องอันตรายมากแค่ไหนที่ต้องวางแหวนนั่นให้เจ้านาย
แหวนแต่งงานประจำตระกูลเชียวนะ นายหญิงส่งคืนอย่างไม่นึกเสียดาย คราวนี้มันไม่ใช่แค่งอนหรือประชดหรอกแต่มันคือการขอเลิกจริง ๆ
