ทะลุมิติมาเลี้ยงลูกและสามี

10. บ้านใหม่

หลังจากที่ทำการตกแต่งบ้านและห้องนอนใหม่จนเสร็จแล้ว ฟางหรูก็เตรียมทำอาหารให้สามีและลูกชายกิน ส่วนมื้อเย็นเธอจะทำอาหารเลี้ยงฉลองที่ได้บ้านหลังใหม่นี้มาพอดีกับความต้องการของเธอ

“ คุณ มีอะไรหรือเปล่าคะฉันเห็นคุณจ้องมาตั้งนานแล้ว “ ฟางหรูเอ่ยถามสามีเพราะเธอรู้สึกตัวมานานแล้วว่าเขาจ้องมองเธออยู่

“ ผมอยากมีลูกสาวเพิ่มสักคนสองคนครับ “ เพราะคำตอบของสามีทำเอาฟางหรูเขินอายจนแก้มแดงเป็นลูกเชอรี่ไปแล้ว เธอค้อนขวับให้กับสามีก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารต่อ ทิ้งให้สามีนั่งหงอยอยู่ในห้องรับแขกคนเดียว แต่ไม่นานนักเขาก็ตามเธอเข้าไปปั่นป่วนอยู่ในครัว บ้างก็เดินมาใกล้ๆพาเอาตัวมาเบียดเสียด บ้างก็มายืนซ้อนหลังเธอพร้อมกับเป่าลมใสหู พาให้เธอไม่มีสามาธิในการทำอาหารสักเท่าไหร่ เพราะใจเต้นแรงกับการกระทำของเขา

” เยว่เทียนถ้าคุณไม่เลิกก่อความวุ่นวายกับฉัน คุณจะได้นอนข้างนอกคนเดียวสักเดือนเพราะฉันจะเข้าไปอยู่ในมิติกับอาเหอ “ คำขู่ของเธอได้ผลอย่างดีกับสามีที่ตอนนี้เดินคอตกไปนั่งรออาหารที่โต๊ะแล้ว ฟางหรูยิ้มขำกับท่าทางของเขาก่อนจะสนใจอาหารตรงหน้าต่อไป

หลังจากที่ทำอาหารเสร็จแล้วเธอก็เข้าไปรับลูกชายออกมาจากมิติ ไม่หน้าเชื่อว่าเสี่ยวไป๋จะสอนให้ลูกชายของเธอคัดตัวอักษรจนตอนนี้เขาสามารถเขียนชื่อของตนเองได้แล้ว อีกทั้งลายมือยังคล้ายกับเธอมากด้วย

“ เด็กดี เก่งที่สุดเลยลูกแม่ “

“ อาเหอจะเก่งเหมือนแม่ครับ “

“ น่ารักที่สุดจ้ะ “

“ ไม่ได้นะแม่ อาเหอเป็นผู้ชาย แม่ต้องบอกว่าอาเหอเก่งและหล่อที่สุด ไม่ใช่น่ารัก “ ฟางหรูอ้าปากค้างกับคำพูดของลูกชายที่อยู่ๆไม่ยินยอมให้ชมว่าน่ารัก !!

“ โอเคครับ ลูกชายของแม่เก่งที่สุดหล่อที่สุดครับ “ เมื่ออกจากมิติฟางหรูก็เล่าเรื่องที่เธอเอ่ยชมลูกชายว่าน่ารักแต่ถูกเขาแย้งให้สามีฟัง เยว่เทียนหัวเราะกับคำพูดของลูกชาย ไม่รู้ว่าเสี่ยวไป๋ของภรรยาสอนอะไรให้เขาบ้าง แต่เขากลับรู้สึกดีใจที่ลูกชายของเขามีความสุขดี ที่สำคัญตอนนี้เขาได้อยู่กับภรรยาที่ดีและลูกชายที่น่ารัก เอิ่ม… ลูกชายที่หล่อที่สุดอีกด้วย

“ เอาล่ะมากินอาหารเถอะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะพาลูกไปดูห้องส่วนตัวของลูกกัน “

“ ห้องส่วนตัวหรอครับ “ เด็กน้อยทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจว่าอะไรคือห้องส่วนตัว แต่เขาก็ไม่คิดสนใจเพราะตอนนี้หมูทอดที่แม่เพิ่งยกมานั้นกำลังเรียกน้ำย่อยของเขาอยู่ต่างหากล่ะ

เยว่เทียนที่เห็นว่าตอนนี้ลูกชายสนใจหมูทอดตรงหน้ามากกว่าก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไร เยว่เหอยังเด็กอยู่ในวัยที่กำลังกินกำลังนอน ไม่แปลกที่เขาจะเห็นอาหารสำคัญกว่าตนที่เป็นพ่อ

ฟางหรูยกถ้วยน้ำซุปแกงไก่เข้ามาตั้งบนโต๊ะก็เห็นว่าสองพ่อลูกยังไม่ลงมือกินก็บอกให้กินได้เลย นั่นแหละสองพ่อลูกจึงได้ยกตะเกียบขึ้นมา จากนั้นก็ไม่มีเสียงพูดคุยกันอีกเลย นอกจากเสียงตะเกียบที่กระทบกับถ้วยชามเท่านั้น

“ อิ่มแล้วครับ “ เยว่เหอกินอิ่มเป็นคนแรก และตามมาด้วยแม่ของเขาที่ตอนนี้กินอิ่มแล้วเช่นกัน ส่วนพ่อของเขายังคงซดน้ำซุปแกงไก่อยู่เรื่อยๆ

“ อืม… อิ่มมากครับ “ เขาวางตะเกียบแล้วเอ่ยบอกกับเธอ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ภรรยาที่น่ารักของตนเอง ฟางหรูจึงเก็บถ้วยชามไปล้างทำความสะอาดแล้วพาลูกชายไปอาบน้ำก่อนจะพาไปดูห้องนอนของเขาที่เธอกับสามีจัดเอาไว้ให้

แอ๊ด … เมื่อประตูห้องนอนถูกเปิดออก เยว่เหอก็เดินเข้าไปในห้องด้วยแววตาที่เปร่งประกายไปด้วยความสุข เขาดีใจที่มีได้เห็นห้องนอนที่สวยและหน้าอยู่แบบนี้เป็นครั้งแรก

“ อาเหอ นี่คือห้องนอนของลูกจ้ะ ห้องนี้เป็นของลูกทั้งหมด “ ฟางหรูเอ่ยบอกลูกชายของเธอ นั่นจึงทำให้เด็กน้อยดีใจจนน้ำตาไหลอาบแก้มกลมๆของเขา

“ ห้องของอาเหอหรือครับแม่ “

“ ใช่แล้วล่ะจ้ะนี่คือห้องของอาเหอคนเดียว “ ฟางหรูเอ่ยตอบลูกชายเพราะจำได้ว่าเขาอิจฉาที่เยว่จิ้นกับเยว่จื่อมีห้องนอนของตนเองกันแล้ว แต่เขากลับไม่มีแม้แต่ที่นอนที่เป็นของตนเอง เพราะต้องนอนกับแม่บนผ้าที่ปูที่ต้องนอนบนกองฟางเท่านั้น

“ ไม่เอาครับไม่ร้องนะ ต่อไปอาเหอจะต้องไม่ร้องไห้ เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งและต่อไปอาเหอจะต้องดูแลน้องๆเข้าใจไหมครับลูก “ เยว่เทียนที่ดึงลูกชายเข้าสู่ออ้มกอดพร้อมกับเอ่ยบอกเรื่องสำคัญกับเขา

“ น้องหรอครับ อาเหอะจะมีน้องสาวหรือครับแม่ ใช่ไหมครับพ่อ “

” อาเหออยากได้น้องสาวหรอ “

“ อื้อ น้องสาวน่ารักเหมือนอิงๆ “ เขานึกถึงเยว่อิงลูกสาวของลุงรองที่น่าตาน่ารักสดใส และดีกับเขามาก เยว่อิงคอยแบ่งขนมให้เขากินบ่อยๆแต่ถ้าหากเยว่จิ้นพบเข้าเขาก็จะถูกย่าตี

“ งั้นพ่อจะพาน้องสาวมาให้อาเหอหลายๆคนดีไหมครับ “

“ ดีครับ แม่ครับพาน้องสาวมาให้อาเหอเยอะๆนะครับ “

“ เอ่อจ้ะ ทีนี้ลูกก็เข้านอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้แม่จะออกไปทำงาน ลูกอยู่ได้ใช่ไหม แม่จะวางอาหารไว้บนโต๊ะนะจ้ะ “

“ ครับ “ เขาล้มตัวลงนอนบนที่นอนพร้อมกับผ้าห่มที่อุ่นและนุ่มนิ่มที่สุดสำหรับเขาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา

รุ่งเช้าฟางหรูกับสามีเข้าไปขายสินค้าในตลาดมืดอีกเช่นเคย ซึ่งก่อนที่จะเข้าไปนั้นคนเฝ้าประตูได้เอ่ยบอกว่าหลังจากวันนี้ตลาดมืดจะปิดชั่วคราวเพราะมีทหารมาเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆนี้ เพื่อความปลอดภัยของทุกคนจึงต้องปิดไปก่อน เมื่อรู้ข่าวเช่นนั้นฟางหรูจึงตั้งใจว่าจะขายสินค้าให้ได้มากที่สุดเพราะไม่รู้ว่าตลาดมืดจะปิดนานแค่ไหน

“ วันนี้เราขายสินค้าให้มากหน่อยนะคะ ”

“ ครับ “ ทั้งสองใช้เวลาอยู่ในตลาดมืดกว่าครึ่งวันจึงจะกลับออกมา จากนั้นก็มุ่งหน้ากลับบ้านไปทันที เพราะพวกเขาออกจากบ้านมานานเกินไปไม่รู้ว่าเยว่เหอจะเป็นยังไงบ้าง แต่เมื่อมาถึงบ้านก็พบว่าเขานอนหลับกลางวันอยู่ที่ห้องรับแขก ข้างกายมีกระดาษและดินสอวางเรียงอยู่รอบตัว