พาทีหายไปเกือบสิบนาทีแล้วก็กลับขึ้นมาพร้อมกับถาดอาหารกับน้ำ ที่หายไปนานเพราะต้องอุ่นข้าวในจาน ในถาดเป็นจานข้าวผัดกุ้งไข่ต้มที่เขาทำเองกับมือ พอขึ้นมาเดหลีก็ไม่ได้นั่งห่มผ้าแล้ว เธอไปหยิบเสื้อยืดและกางเกงบ็อกเซอร์ของเขามาใส่
“เดหลีใส่ได้ใช่ไหมคะ?”
“อือ...กินข้าวเถอะ กินอิ่มแล้วจะได้คุยกัน” เขาวางถาดอาหารลงบนตักของเธอแล้วตัวเขาก็นั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอ
“คุยอะไรคะ?”
“เรื่องของเรา” เขาบอกสั้นๆ
“ถ้าจะบอกให้ลืมเรื่องเมื่อคืนก็ไม่คุยค่ะ”
“ดูละครเยอะไปแล้วเดหลี รีบกินซะ จะได้รีบคุยกัน หรืออยากให้เป็นอย่างที่พูดฮึ”
“ก็คุณพาทีชอบไล่เดหลี”
“นั่นเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ไม่แล้ว กินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ กินอิ่มแล้วจะได้อาบน้ำ”
“ไหนบอกกินอิ่มแล้วคุยกันไงคะ”
“ฉันว่าไม่เหมาะ ถ้าเธอจะใส่เสื้อฉันกางเกงของฉันคุยคงคุยไม่รู้เรื่อง”
เขาก้มมองยอดปทุมถันที่ดุนดันเสื้อยืดสีขาวตัวบางของตัว
