หมอขังรัก

เพราะน้องช่อเป็นของพี่ไม่ใช่ของผู้ชายพวกนั้น

เขาถามเธอว่าพักโรงแรมไหน ก็นึกว่าถามเฉยๆ ที่ไหนได้ ตอนนี้เขาเลี้ยวรถเข้ามาจอดหน้าโรงแรมเรียบร้อยพร้อมกับเปิดประตูลงรถและสั่งเธอลงตาม เธอก็ลงตามสามีตีทะเบียนแบบงงๆ พอลงมาเขาก็บอกเด็กรับรถหน้าโรงแรมให้นำรถไปจอดให้

“เดี๋ยวนะคะ มาที่นี่ทำไม?”

“เสียเงินแล้วเสียดายแย่ ถือว่าเรามาเข้าหอกันที่โรงแรมเลยแล้วกันนะ”

เขาเดินกลับมาฉวยโอกาสโอบกอดเอวเล็กคอดของภรรยาที่แสนจะคิดถึง ที่แสนจะหวงแหน และอยากจะทำแบบนี้มาตลอดแต่ไม่มีโอกาส ซึ่งตอนนี้เขาจะไม่ปล่อยไปแม้แต่วินาทีเดียว ขอแค่ให้ได้แต๊ะอั๋ง ขอแค่ให้ได้เสียดสีร่างน้อยๆ เขาก็มีแรงใจที่จะทำให้เธอหลงรักแล้ว เธอบอกไม่รักไม่เป็นไร แต่ใช่ว่าในวันข้างหน้าจะเปลี่ยนเป็นรักไม่ได้

“อือ...ปล่อยนะพี่หมอฤทธิ์ ทำไมเดี๋ยวนี้เป็นคนแบบนี้คะ” เธอไม่อยากจะเชื่อนี่คือสามีที่เธอเลือกและตกลงแต่งงานด้วย เมื่อก่อนเขาไม่เป็นแบบนี้ ทำไมตอนนี้มือไวและพูดแต่ละคำทะลึ่งทั้งนั้น

“แบบไหน? พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้มาตั้งนานแล้ว เราไม่สังเกตเห็นเอง” เขาโน้มหน้าลงมาเอ่ยกระซิบรดใบหน้าเธอจนเธอย่นหน้าถอยหนี มือก็พยายามแกะมือใหญ่ออกจากเอวเล็กของตัวเอง

“ปล่อยค่ะ อย่ามาทำรุ่มร่ามที่หน้าโรงแรมแบบนี้” เธอดันหน้าของเขาออกห่าง

“ทำไมจะทำไม่ได้ ก็ทำกับเมีย เอ๊ะ! ถ้าปล่อยแล้วเข้าไปในห้องแล้วจะให้ทำมากกว่านี้ใช่ไหมครับ” เขากระเซ้าแกล้งน้องน้อยที่กำลังดิ้นขืนตัวในวงแขนตัวเอง

“บ้าไปแล้ว! ทำไมถึงได้เป็นคนหื่นชีกอแบบนี้คะ ปล่อยได้แล้วพี่หมอฤทธิ์”

“ครับ” เมื่อเห็นว่าเธอไม่เล่นด้วยจึงยอมแพ้ ยอมคลายมือจากเอวเล็กแล้วปล่อยให้เธอเดินเอง

“คนบ้า! คอยดูนะ จะหย่าให้ได้เลยคอยดู ไม่รู้พ่อกับแม่เลือกคนแบบไหนให้เนี่ย หมอหื่น” เธอพึมพำขณะเดินนำหน้าเขาเข้าไปในโรงแรม ส่วนหมอหนุ่มก็มองภรรยาตัวเล็กที่เดินก้าวเร็วๆ เข้าไปในโรงแรมจนมาหยุดที่หน้าลิฟต์โดยสารแล้วกดยืนรอ

“ทำไมไม่กลับบ้าน มานอนโรงแรมทำไม” เขาถามคนที่ยืนตรงหน้าแม้จะถามไปแล้วก็ตาม

“มันสะดวกสบายดีค่ะ อีกอย่างยังไม่อยากกลับบ้าน นี่ก็ให้เพื่อนหาคอนโดให้ ว่าจะอยู่คอนโด” เธอเอี้ยวหน้าหันมาตอบสามีในนามตัวเองแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์เมื่อประตูลิฟต์เปิดพอดี ฤทธิ์ก็เดินตามเข้าไปแล้วดูเธอกดปิดประตูลิฟต์และกดชั้นที่เธออยู่

“อยู่คอนโด? แล้วเรือนหอของเราล่ะ บ้านเราอีก บ้านก็มีจะมาอยู่ข้างนอกทำไม”

“อยากอยู่คนเดียว จะได้มีความเป็นส่วนตัวเวลาทำงานค่ะ”

“ทำงาน? ได้งานแล้วเหรอ?”

“ได้แล้วค่ะ สมัครไว้ก่อนจะเดินทางกลับมา สอบสัมภาษณ์ทางวิดีโอคอล” เธอบอกเขา

“ทำไมต้องทำงาน พี่อยากมีลูกนะน้องช่อ พี่อยากให้เราอยู่บ้าน ไม่อยากให้ไปทำงานข้างนอก ไม่อยากให้ไปไหน?”

“ก็หย่ากับช่อสิคะ ถ้าอยากมีลูก แล้วพี่จะไปมีใครก็ได้ที่พร้อมจะมีลูกให้พี่หมอฤทธิ์ แต่ไม่ใช่ช่อ ช่อบอกแล้วว่าพี่หมอฤทธิ์ไม่ใช่ผู้ชายแบบที่ช่ออยากได้มาเป็นพ่อของลูก ช่อมีคนที่ช่อชอบแล้ว”

“หย่ากับพี่มันง่ายแค่นิดเดียว แต่เสียใจด้วยนะ พี่ไม่หย่าหรอกครับน้องช่อ และชอบใครก็ชอบไปเลย เพราะน้องช่อเป็นของพี่ไม่ใช่ของผู้ชายพวกนั้น หรือว่าไอ้หน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเมียคนนี้ของพี่” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังเอาเรื่องและมองไปยังประตูลิฟต์โดยสารที่เปิดออกพอดีเมื่อถึงชั้นสิบเก้าที่เธออยู่

“ทำไมพี่หมอ...เฮ้อ!” ยากจะพูดด้วยแล้ว วันนี้เธอเหนื่อย เธอเพลีย ขอกลับห้องไปอาบน้ำนอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาฟาดฝีปากกับหมอคนนี้ใหม่ ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปจากครั้งแรกที่เจอแบบนี้ หรือเธอเองที่ไม่รู้จักเขาอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ