บทที่ ๑ เพราะความเผลอ

2598 Words

บทที่ ๑ เพราะความเผลอ ที่หาดเจ้าสำราญ อ.เมือง จ.เพชรบุรี เวลา 23.45 น. เงาตะคุ่ม ๆ ที่เคลื่อนไหวอยู่ริมถนนเมื่อเพ่งมองดี ๆ ก็จะ เห็นได้ชัดเจนว่า มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งอยู่ ในกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ มันอันตรายมาก หากเจอคนร้ายเข้า เธอคงไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิต อย่างมีความสุขอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะวิ่งเดียวดายริมทาง ก็ไม่มีคันไหนเลยที่จะจอด รับเธอ หญิงสาวคนนี้มีรูปร่างสูงตามแบบสาวไทยแต่สัดส่วนของ ความเป็นหญิงกลับนูนเด่น และอวบอัดไปทั้งเนื้อทั้งตัว เธอเป็นคนสวย สวยมาก แต่ผู้เป็นสามีกลับไม่รัก ไม่หนำซ้ำยังมีผู้หญิงคนอื่นอีกเธอจึงทะเลาะกับสามีอย่างหนัก และถูกเขา ทิ้งไว้กลางถนน กิ่งแก้วคือชื่อของเธอ หญิงสาววิ่งบ้างเดินบ้างมือเรียวก็กดโทรศัพท์ดู แล้วดวงตาคู่สวยก็ทอประกายวาววับออกมา ดูเหมือน จะยินดี ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ ทั้งที่ถูกทิ้งแท้ ๆ แต่กลับไม่ มีความเสียใจอะไรเลย กิ่งแก้วยักไหล่ แล้วหย่อนโทรศัพท์ลงใน กระเป๋าสะพาย อีกเพียงนิดเดียวจะถึงป้ายรถเมล์อยู่แล้ว ฝนเจ้า กรรมก็ตกลงมา ! เพราะฝนเกิดตกลงมาอย่างกะทันหัน ทำให้หญิงสาวเปียก ปอนไปทั้งตัว จนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้อย่างชัดเจน หากมีคนมอง คงไม่ปลอดภัยแน่ ดวงตาคู่สวยของหญิงสาวฉายแววอ่อนล้า ร่างกายอวบอิ่ม สั่นสะท้านเพราะความหนาวจนฟันกระทบกันดังกึก ๆ แต่หัวใจของเธอมันชาหนึบ ความแค้นใจที่สามีได้ทำกับ เธอ ดวงตาคู่สวยของกิ่งแก้ว มันจึงแข็งกร้าวเมื่อนึกไปถึงความเลว ของพัชระ การที่เขาเห็นสาวคนใหม่มีค่ากว่าเมียตีทะเบียน ก็อย่าได้ หวังว่าต่อจากนี้เธอจะอภัยให้พลัน ! ก็มีแสงไฟจากรถคันหนึ่งกระทบลงบนตัวของกิ่ง แก้ว พร้อมกับเสียงแตรรถดังสนั่นไปทั่วถนน ปี๊บ ๆ ๆ ๆ ! หญิงสาวมองไปที่รถคันนั้นด้วยความสงสัย แต่ก็มองไม่เห็น เพราะไฟหน้ารถมันสว่างจ้าจนเกินไปจนเธอต้องหยีตาและก้มหน้า ลง แต่กิ่งแก้วก็ทันได้เห็นจากหางตา ว่ามีรถยนต์คันหรูสองคันจอด ต่อท้ายกันอยู่ หัวใจของเธอนั้นก็เต้นแรงขึ้นมาทันที หญิงสาวมีความมั่นใจว่าคนในรถจะต้องเป็นคนที่เธอรอคอยอย่าง แน่นอน เขามา หาเธอแล้วใช่ไหม ? นานแค่ไหนแล้วนะ ไม่ได้เห็นใบหน้าของเขาเลย กี่ปีแล้วที่ เธอไม่ได้กอดเอวเขา หัวใจของกิ่งแก้วบีบรัดอย่างรุนแรง กายสาวก็ สั่นขึ้นมา เธอโหยหาคนในความทรงจำเหลือเกิน สักพักรถคันแรกประตูก็ถูกเปิดออก แล้วขายาว ๆ ของใคร คนหนึ่งก็ลงมาจากรถเดินตรงมาหาเธอ “… แก้ว… คุณแก้วใช่ไหมนี่” อานนท์ก้าวลงมาจากรถคัน หรูเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความตกใจและโล่งอก ที่เห็นหญิงสาวอยู่ รอดปลอดภัย ไม่เจอสัตว์ร้ายในร่างของมนุษย์เข้า ไม่อย่างนั้นเขา คงเกลียดตัวเองแน่นอนที่มาไม่ทัน กิ่งแก้วเงยหน้าขึ้นเพราะเสียงที่ได้ยินช่างคุ้นหูเหลือเกิน เป็นเขาอย่างแน่นอน มันเป็นเสียงของคนในความทรงจำเมื่อนาน มาแล้ว แต่ยังฝังตราตรึงอยู่ในหัวใจไม่มีการลืมเลือน เมื่อตาสบกันก็ พลันวูบวาบไปตามร่างกาย “…..พี่นนท์ ฮึก แก้วหนาว” กิ่งแก้วเสียงสั่น ซึ่งเธอนั้นรู้ดี ว่าเสียงที่สั่นนั้นมันเป็นเพราะอะไร หัวใจของอานนท์เต้นแรง เมื่อได้เห็นหญิงสาวคนนี้อีกครั้ง นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เจอเธอเลย แม้จะเห็นจากโทรศัพท์ทุกวัน แต่มันไม่เหมือนได้เจอตัวเป็น ๆ ของคนร่างอรชร หญิงสาวคนนี้เป็นรักแรกและรักเดียวของอานนท์ เขานั้น รักเธอมานานมาก แม้แต่ตอนนี้ก็ยังคงรัก แต่กลับไม่ได้ใช้ชีวิตคู่ ด้วยกันเพราะมีเหตุบางอย่างทำให้เขาและเธอต้องแยกจากกันไป “แก้ว…..ทะเลาะกับพี่พีชค่ะ พี่พีชไล่แก้วลงจากรถ” หญิง สาวเล่าให้ชายหนุ่มฟังเสียงสั่นพร่า เจตนาก็คือฟ้องนั่นแหละ ชาย หนุ่มได้ฟังก็ขบฟันอย่างข่มอารมณ์ แต่ดวงตาวาววับมีลูกไฟวาบอยู่ ในนั้น “ทำไมถึงทะเลาะครับ” อานนท์เดินเข้ามาใกล้ เห็นได้ อย่างชัดเจนว่ากายสาวนั้นสั่นสะท้าน ชายหนุ่มจึงถอดเสื้อสูทออก แล้วห่มให้กับเธอ ยิ่งเสื้อผ้าเปียกแบบนี้ความอวบอิ่มของเนื้อหนังมัง สา มันไม่เป็นผลดีต่อร่างกายและหัวใจของเขาอย่างแน่นอน “แก้วจับได้ว่า พี่พีชมีสาวคนอื่น เลยทะเลาะกัน พี่พีชจึงไล่ แก้วลงกลางทาง” เอ่ยด้วยความเจ็บใจ ดวงตาของอานนท์ลุกวาบ ขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะคำรามในใจ ‘มึงได้หัวใจกูไป แต่มึงไม่ดูแลหัวใจของกู เดี๋ยวกูจะจัด หนักให้มึงเอง ไอ้พีช’ “แล้วทำไมถึงเปียกแบบนี้ครับ อย่าบอกนะ ว่าแก้วเดิน ตากฝนมา” ชายหนุ่มถาม พลางยื่นมือมาให้เธอจับ หญิงสาวมอง มือใหญ่ของคนที่มีพันธะ ก็ต้องรีบก้มใบหน้าสวยคมลง ซ่อนแววตา บางอย่างไม่ให้อานนท์ได้เห็น “แก้วลงจากรถ ก็วิ่งมาตามทางค่ะ แต่ฝนก็ตก แก้วเลย เปียก” เอ่ยด้วยเสียงสั่นพร่า ซึ่งเธอรู้อยู่แก่ใจ ว่าสั่นแบบนี้ไม่ใช่ เพราะหนาว แต่มันเป็นเพราะเขา ‘ช่วยแก้วก่อนนะคะ พี่นนท์’ “มาเถอะพี่จะไปส่ง คุณแก้วเปียกไปหมดทั้งตัว จนตัวสั่น ไปหมดแบบนี้ มันจะไม่สบายเอาได้นะครับ” สายตามองไปหาคน สวย ตอนนี้เสื้อผ้ามันเปียกจึงแนบเนื้อ เผยให้เห็นว่ากายสาวนั้น มัน อวบอิ่มล่อตาล่อใจให้ใครต่อใครหื่นหิว แม้จะมีสูทของเขาอย่บู นตัว เธอก็ยังเห็นอยู่ดี หัวใจของชายหนุ่มก็เต้นถี่รัวเร็วน้ำลายพลัน เหนียวหนืดขึ้นมา กิ่งแก้วได้ยินว่าอีกฝ่ายจะไปส่ง ก็เอื้อมมือมาวางลงบนมือ ของหนุ่มหล่อให้เขาช่วยดึงขึ้น แล้วร่างอวบอิ่มของเธอก็เซเข้าสู่อ้อม กอดของอานนท์ ตามความตั้งใจของเธอเอง “อะ พี่นนท์” คนสวยครางเบา ๆ “พี่พาไปส่งนะครับ” ปากของอานนท์อยู่ชิดกับผมเปียก ของเธอ แต่มันกลับหอมยั่วยวนใจ จนกายใหญ่บึกบึนของชายหนุ่ม สะท้าน มันหวั่นไหวไปกับกลิ่นนี้ กลิ่นของคนที่เป็นรักแรกได้สร้าง ขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ แล้วเขาจะอดใจไม่ขย้ำเธอได้ไหม อานนท์คิด อย่างงุ่นง่าน “แก้วไม่อยากกลับไปเจอพี่พีช” กิ่งแก้วพูดงุ๊งงิ๊งกับอก แกร่งของชายหนุ่ม ฟังเสียงหัวใจของเขาอย่างเพลิดเพลินใจ “งั้นพี่พาคุณแก้วไปรีสอร์ท ดีไหมครับ คุณแก้วจะว่าอะไร ไหม” จมูกกดลงบนกลุ่มผมหอม ๆ อย่างห้ามใจไม่อยู่ “ไม่ว่าค่ะ” กิ่งแก้วพูดเสียงสะเทิ้นเขินอาย แล้วเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอสบกับตาคมของชายหนุ่ม ทั้งคู่มองกันจนความหิว กระหาย “แก้วว่า…..แก้วจะหย่าค่ะ” บอกเสียงชัดเจน หัวใจของ อานนท์เต้นแรง “แก้ว แก้วพูดอะไรนะครับ” ถามเสียงสั่น “แก้วบอกว่า…..แก้วจะหย่าค่ะ แก้วทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ที่ผ่านมา แก้วทนมานานมาก จนไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมต้องทนมา นานขนาดนี้ พี่นนท์ไม่อยากให้แก้วหย่าเหรอคะ” เสียงของคนสวย เริ่มสั่น เพราะความหนาว แม้จะอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนในหัวใจ ก็ตามที “อาส์ แก้ว แก้วก็รู้ ว่าพี่ดีใจ ดีใจอย่างแน่นอน” ดวงตา ของหนุ่มหล่อสั่นระริก หัวใจบีบรัดอย่างรุนแรง เขาปฏิเสธไม่ได้ ว่า เขามีความสุข ที่เธอจะเป็นอิสระ และเขาเองก็ต้องรีบเช่นกัน แต่ว่า ต้องทำบางอย่างให้เสร็จก่อน จะได้ครองคู่กับเธอไปชั่วชีวิต มือของอานนท์ลูบลงกลีบปากอิ่มแต่เย็นชืดเบา ๆ กิ่งแก้ว หัวใจกระตุกรัว ก่อนจะเม้มริมฝีปากขบเข้ากับนิ้วเรียวสวยของคน ร่างสูง ลมหายใจของเธอมันก็ร้อนผ่าวขึ้น เมื่อความกระสันทำงาน ลิ้นเล็กสีชมพูจึงแลบออกมาอย่าง ไม่ทันได้ตั้งตัว เผลอเลียริมฝีปากตนเองแต่ลิ้นกลับถูกนิ้วมือของอีก ฝ่ายอย่างจัง จนอานนท์เสียววูบเผลอกลืนน้ำลายลงคอทันที ส่วน ความเป็นชายมันก็ผงาดขึ้น จนเห็นเป็นลำใหญ่พาดเฉียงกับ กางเกงสแล็คเนื้อดีสีดำ ‘อื้อ ทำไมเอ็นพี่นนท์มันถึงใหญ่มากแบบนี้นะ แก้ว เสียว แล้วสิ’ ความคิดของเธอไปไกลมากแล้ว “… คุณแก้ว พี่…” อานนท์หลับตาสะกดกลั้นอารมณ์ เมื่อ จมูกสูดดมกลิ่นหอมชวนยวนใจของกิ่งแก้วเข้าเต็มปอด แก่นกายอัน ใหญ่ของเขามันผงกหัวขึ้นลง จนเขาต้องครางเสียงสั่นพร่าออกมา “พี่นนท์คะ” หญิงสาวเอ่ยแผ่วเบา เธอไม่อยากสะกดกลั้น อารมณ์นี้อีกต่อไปแล้ว “อาส์ คุณแก้ว ทำไมคุณแก้วถึงสวยขนาดนี้ครับ อาส์ พี่หิว พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะครับ” อานนท์คราง เขาเก็บกดอารมณ์ความ หื่นกระหายที่พุ่งสูงขึ้นอย่างยากลำบาก “งั้น ก็ไม่ต้องทนสิคะ แก้ว อยากรู้ว่า พี่นนท์จะทำยังไง” กิ่งแก้วเองก็เสียววูบไปตามร่างกาย โดยเฉพาะกายสาวส่วนล่างมัน มีน้ำเอ่อคลอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “… แก้ว แก้วของพี่” อานนท์ทนไม่ไหวกับความยั่วยวน ของคนสวยตรงหน้า หัวใจเต้นกระหน่ำรุนแรงกับความอยากนี้ ก่อนจะประคองใบหน้าของคนตรงหน้าขึ้น แล้วริมฝีปาก ปากของเขาก็ฉกลงบนกลีบปากอิ่มของกิ่งแก้วอย่างรวดเร็ว อานนท์ จูบเธออย่างรุนแรงหิวโหย ลิ้นทั้งคู่กระหวัดเกี่ยวพันกันยิ่งทำให้ อารมณ์ลุกโชนมากยิ่งขึ้น “อาส์ แก้วครับ พี่ทนไม่ไหวพี่ทนมานานแล้วตั้งแต่ห้าปี ก่อน ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว” อานนท์ผละริมฝีปากออกแล้วสารภาพ ออกมา “งั้นพี่นนท์รักแก้วนะคะ โปรดรักแก้วให้มาก ๆ นะคะ” กิ่ง แก้วอ้อนขอความรักจากเพื่อนของพีช ผู้ที่เป็นสามีของเธอ “พี่รักแก้วอยู่แล้ว อาส์ พี่ขอจูบอีกนะครับ ปากแก้วหวาน มาก” เสียงแหบพร่าของอานนท์ทำให้กิ่งแก้วสะท้านหวามไหว และ กายสาวก็สั่นระริก “ค่ะ” ริมฝีปากของเธอถูกจูบอย่างหนักหลังจากเอ่ยจบ ริมฝีปากของทั้งคู่บดจูบกันอย่างโหยหิว จนลืมไปแล้วว่า ตรงกันนั้นเป็นริมถนนมีรถผ่านไปผ่านมาแม้จะเป็นเวลาค่ำคืนก็ ตาม และที่สำคัญอานนท์จูบกิ่งแก้วด้วยความรักและความปวดร้าว ที่ต้องจากกันมาเป็นเวลานาน เมื่อสิ่งที่เจ็บปวดมันดำเนินมาถึงที่สุด ทั้งคู่จึงปล่อยกายและใจ ต่างก็จูบกันอย่างเมามันต่อหน้าลูกน้องที่ อยู่รถ “ไปรีสอร์ทกันนะครับ พี่อยากกินแก้ว อยากกินมานาน มาก แก้วอยากให้พี่กินไหม” อานนท์ทนไม่ไหวอ้อนวอนขอหญิง สาวด้วยเสียงที่สั่นสะท้าน “ไปสิคะ แก้วอยากให้พี่นนท์กิน” รีสอร์ท “อะ อาส์ ซี้ดด” เสียงครางเบา ๆ ของกิ่งแก้วเมื่อถูก อานนท์จูบ มือใหญ่ของชายหนุ่มรูปหล่อถอดชุดของเธอออก จน ร่างกายของคนสวยเปลือยล่อนจ้อน หน้าอกอวบอัดของหญิงสาวเต่งตึงและใหญ่มาก น่าขยำขยี้ และน่าดูดกินเป็นที่สุด ส่วนเนินหนั่นอูมก็สวยยวนใจให้ลงลิ้นเลีย เสียจริง อานนท์ตาค้างหัวใจเต้นโครมครามอย่างหนัก ไม่คาดคิดมา ก่อนว่าชีวิตนี้จะได้กินคนที่ตนรัก “โอ้ว แก้วจ๋า แก้วสวยจัง พี่นนท์อยากกินแก้วไปทั้งตัว แล้ว” อานนท์แทบคลั่ง “อื้อ พี่นนท์พาแก้วไปอาบน้ำก่อนนะคะ แล้วค่อยกินแก้ว แก้วจะให้พี่กินทั้งคืนแน่ และถ้าพรุ่งนนท์ไม่เบื่อแก้ว ก็กินต่อไปได้ เลย แก้วยอม” กิ่งแก้วทอดสะพานไปให้ชายหนุ่มรูปหล่อผู้เป็นผัว เพื่อน “อาส์ พี่ไม่เคยเบื่อแก้ว มันไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน” อานนท์ครางเสียงแหบพร่า ตวัดแขนอุ้มคนงามแสนยั่วยวนไป ห้องน้ำ เขาถูสบู่ลูบไล้ไปตามส่วนนูนส่วนเว้าของกายสาวด้วยมืออัน สั่นเทา ดวงตาจับจ้องความงดงามเหนือผู้หญิงคนไหนอย่างไม่ วางตา กลัวเหลือเกินว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน ชายหนุ่มเลื่อนสายตามองลงล่าง เห็นความอวบอูมมี สาหร่ายสีทองแซมอยู่นิดเดียว ความงามของโคกสวรรค์ทำให้เขา กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เนินอิสตรีอยู่ตรงหน้าสวยจน ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว มันช่างยั่วหัวใจเขาที่สุด คนร่างสูงใหญ่ทนความหิวโหยไม่ไหวจึงค่อย ๆ นั่งลงกับ พื้นห้องน้ำ เลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปมองเนินนางใกล้ ๆ จนเห็นชัด ทุกรูขุมขน ลมหายใจร้อนผ่าวของอานนท์รินรดความเป็นหญิง จน กิ่งแก้วถึงกับสะท้านเยือกขึ้น คนสวยเห็นอาการหื่นหิวของผู้ชายตรงหน้า จึงปิดฝักบัว แล้วยกขาสวยข้างหนึ่งเหยียบขอบอ่างน้ำ อีกข้างยืนอยู่กับพื้น เผย ให้เห็นเนินอวบสวยเผยออ้าออก รอคอยให้ลิ้นร้อนผ่าวของอานนท์ ได้เลียดูดกินช่องทางสวรรค์ ที่น้ำหวานฉ่ำเยิ้มออกมาแล้ว อานนท์ทนไม่ไหว เงยหน้ามองสบตากับคนสวยที่ยืนยั่ว อารมณ์ สายตาของกิ่งแก้วมีแววหิวโหยพอ ๆ กับเขา อานนท์จึงฝัง จมูกลงกลางเนินสาวสูดดมกลิ่นที่เป็นเฉพาะตัวอย่างหลงไหล เขา อยากดูดกลืนความฉ่ำแฉะให้แตกกระจาย จะได้ดื่มกินน้ำหวานให้ ชื่นใจ “ซด้ี ด หอมมาก แก้วจ๋าหอมเหลือเกิน” “ถ้าหอม พี่นนท์ก็กินให้เยอะ ๆ นะคะ กินให้เต็มที่ แก้ว ยอมพี่นนท์ทุกอย่าง” คนสวยพูด ก่อนจะครางลั่นห้องน้ำ เมื่อ อานนท์เฝ้าดอมดมกลืนกินความสาวและความสวยของเธอจนแตก กระจาย ไปหลายต่อหลายครั้ง บทรักที่อานนท์มอบให้กับกิ่งแก้วนั้น มันช่างเร่าร้อนและ ดุเดือด แต่กลับอิ่มเอมและสุดแสนประทับใจ เสียงครวญครางของ ทั้งคู่จึงดังกระเส่าออกมาตลอดทั้งคืน จนถึงตอนเช้าของอีกวัน บัดนี้ทั้งคู่ได้ลืมไปแล้ว ว่าต่างคนต่างก็มีพันธะ กิ่งแก้วเอง นั้นตั้งใจลืมว่าอานนท์คือผัวของเพื่อน เพราะความเสียวซ่านที่ผัว เพื่อนจัดให้ หญิงสาวจึงปล่อยกายปล่อยใจให้ชายหนุ่มเชยชมอยา่ ง เต็มอกเต็มใจ อานนท์เอง ด้วยเขานั้นรักกิ่งแก้วมานานเหลือเกิน จึงอดใจ ต่อความเย้ายวนที่คนสวยมีไม่ได้ จึงส่งความเป็นชายให้เธอได้ลิ้ม ลองจนติดใจและหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more