EP 09 จะทำให้รู้ว่าคิดผิด
1297 Words
หลังจากมาถึงบ้านคราม รถก็จอดสนิท ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง เธอเอาแต่มองไปด้านในอย่างประหม่า
"พ่อแม่ฉันใจดี ไม่เหมือนฉันไม่ต้องกลัว" เธอดูผ่อนคลายลงหลังจากได้ยิน ไม่นานการ์ดก็เดินมาเปิดประตูให้ทั้งสองคน ลงมาจากรถครามก็จับมือเซย์ไว้แล้วพาเดินเข้าไปด้านใน
ภายในห้องโถงมีหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ เมื่อท่านหันมาเห็นว่าลูกชายตัวดีพาหญิงสาวเข้ามาก็ขมวดคิ้วมอง
"แม่ครับ นี่เซย์เมียผม"
"ไม่ใช่นะคะ" เธอรีบปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่มองไม่ดี อีกอย่างเธอและครามยังไม่มีอะไรกันไม่สมควรเรียกแบบนั้น
"เอายังไงตาคราม หนูคนนี้บอกไม่ใช่ ลูกบอกใช่แม่ควรเชื่อใคร?"
"ผมกำลังจะเอาเธอเป็นเมียครับ"ครามตอบไปตามความจริง ผู้ชายที่ดูแข็งกับทุกคนเมื่ออยู่กับคนในครอบครัวเขากลับกลายเป็นอีกแบบ
"แล้วหนูชื่ออะไรหล่ะ?" คุณหญิงเอ่ยถามเซย์ เธอดึงแขนออกจากครามและยกมือไหว้ท่าน แม่ของครามมองว่าเซย์เป็นเด็กน่ารัก กิริยามารยาทดีแม้จะขัดกับบุคลิกที่เธอแสดงออกมา ส่วนใบหน้าก็ดูหวานเรียบร้อย
"สวัสดีค่ะ หนูชื่อเซย์" แม้จะไม่เข้าใจว่าครามก็แนะนำไปแล้ว ทำไมท่านถึงยังถามชื่อ แต่เธอก็ตอบไปตามมารยาทและความจริงใจ
"หน้าตาสละสวยนะตาคราม คนนี้แม่ให้ผ่าน" ท่านยิ้มออกมามองหน้าเซย์ แต่เซย์ไม่แสดงออกใด ๆ เธอไม่ได้เต็มใจจะมากับเขาจะให้เธอทำหน้าแบบไหนดี
"พาน้องมานั่งสิ"
"พ่อหล่ะครับ?" ครามถามถึงผู้เป็นพ่อในระหว่างที่ตัวเองก็จับมือเซย์ไปนั่งโซฟาอีกตัวด้านข้าง
"ทำงานอยู่บนห้อง เดี๋ยวก็คงลงมา" เขาพยักหน้าและหันกลับไปหาเธอ
"หิวมั้ย ฉันจะให้ใครหาอะไรมาให้" เท่าที่ครามสังเกตุเซย์ค่อนข้างที่จะชอบการกินเป็นพิเศษและเมื่อครู่ที่เขาถามเธอก็ดูจะตาเป็นประกาย
"ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากรบกวน" แม้ว่าเธอจะตื่นเต้นเรื่องของกิน และความใเกรงใจที่มาบ้านของคนอื่นก็ทำให้เธอต้องหยุดระงับความอยากเอาไว้
"ป้านิด!" ครามตะโกนเรียกแม่บ้านที่อยู่ด้านข้าง เธอเดินเข้ามาหาชายหนุ่มและก้มหัว
"คุณครามอยากได้อะไรคะ?"
"ไปหาของทานเล่นให้เธอ" หลังจากได้ยินคำสั่ง แม่บ้านคนนั้นก็หมุนตัวหันหลังออกไป
"คราม ฉันบอกว่า.."
"อยู่นิ่ง ๆ"
"ชินซะเถอะ ลูกชายแม่ก็แบบนี้ หนูเซย์โชคดีมากที่ตาครามใส่ใจ" หญิงสาวได้แต่ยิ้มแหยะ ๆ ที่ได้ยินแม่ของครามพูด เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้สักนิด แต่ครามกับบังคับเธอมา
"ทำหน้าแบบนั้นคืออะไร?" ไม่วายยังหาเรื่องเธอเพียงแค่เธอทำหน้าทำตาที่ยิ้มแบบฝืน
"นายเลิกหาเรื่องฉันสักทีเถอะหน่า!"
"พาน้องขึ้นไปพักด้านบนเถอะ เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านเอาของทานเล่นขึ้นไปให้"
"ดีครับ" เซย์จะแย้งแต่ก็ไม่ทัน ครามรับปากแม่อย่างดีและดึงแขนเธอให้เดินตามเขาขึ้นมาด้านบน
"คราม ฉันยังไม่ได้.."
"ฉันบอกให้เธอทำตัวดี ๆ นั้นหมายถึงเธอต้องตามใจฉันไม่ว่าฉันจะทำอะไร" เขาหันมาพูดเพียงแค่นั้น
เมื่อเดินมาถึงห้องชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้าไป เพียงแค่เห็นด้านในเซย์อยากจะด่าชายหนุ่มออกมาแรงๆ เพราะเขาโยนเสื้อผ้าเอาไว้เกลื่อนห้อง
"ทำไมห้องนายมันรกแบบนี้!"
"สงสัยแม่บ้านยังไม่ขึ้นมาเก็บ"
"คราม!! ห้องนาย นายก็ควรเก็บเอง!" เธอดุเขาจบก็เดินไปเก็บของตามพื้นให้เขาที่เขาทาง แถมยังกวาดถูห้องให้เขาอีก ครามมองภาพตรงหน้าอยากแปลกใจ เธอมีอะไรที่ทำให้เขาแปลกใจได้เสมอเลย
"ให้มาเป็นเมีย ไม่ใช่แม่บ้านนะ"
"ไม่ช่วยก็หุบปาก หัดทำให้ห้องให้มันดูดีเหมือนหน้าตาหน่อย!" เซย์หันมาจิกกัดอย่างแรงแต่แทนที่ครามจะสลด เขากลับยิ้มอารมณ์ดีแบบนั้น
"อยากเป็นแม่ฉันอีกอย่างหรือไง ถึงบ่นไม่หยุดแบบนี้?" หญิงสาวถลึงตาและชี้หน้าเขาอย่างคาดโทษ
"ปากหมา ๆ ของนายเก็บเอาไว้ ถ้าเก็บไม่อยู่ฉันจะหาอะไรมาอุดปากนายตอนนี้!"
"เอาสิ ขอเป็นเต้าเธอนะ!"
"ไอโรคจิต!!!!"
"โอ้ย!!" ครามร้องดังลั่นเมื่อเซย์เขวี้ยงไม้กวาดมาที่เขาเต็มแรง
"สมน้ำหน้า!" เซย์แสยะยิ้มอย่างพอใจ
"เขวี้ยงมาทำไม ฉันเจ็บนะ!" ชายหนุ่มถูหัวไปมา ดูเหมือนมามันจะปูดขึ้นมาเพียงในระยะเวลาไม่กี่วินาที
"เจ็บเหรอ ฉันขอโทษ" เธอเริ่มรู้สึกผิดเมื่อดูท่าทีว่าครามจะเจ็บจริงไม่ได้เล่น
"ไม่เป็นไร ขึ้นมานอนให้ฉันกอดได้แล้ว" ครามสั่งอย่างเอาแต่ใจ เซย์เริ่มเดินถอยหนี
"หนีทำไม ฉันยังไม่ทำอะไรเธอหรอกสบายใจได้ ยกเว้นแต่เธอจะอ่อยฉันเอง"
"อันนั้นก็ไม่มีทางเหมือนกัน" เธอจำใจเดินขึ้นไปบนที่นอนเพื่อเตรียมตัวนอนเหมือนกัน โดยปกติแล้วเซย์จะเป็นประเภทที่นอนตอนกลางวัน แต่วันนี้เธอเสียเวลามามากพอสมควรแล้วเนื่องจากครามหาเรื่องให้เธอมากมาย
"พูดง่ายแบบนี้ฉันชอบ ฟอดดดด!!" แค่เธอนอนลงเขาก็เข้าไปสวมกอดเธอไว้และหอมแก้มเธออย่างแรง
"ฉันเหนื่อยกับนาย" เธอทำหน้าเบื่อและหลับตาลง
"อยากหายเบื่อมั้ยฉันจะช่วย"
"ทำยังไง?"เซย์แกล้งถามทั้งที่รู้ มันถึงเวลาที่เธอต้องดำเนินเกมส์แล้ว ปล่อยให้เขาเล่นมันคนเดียว เขาก็ยิ่งได้ใจ
"หาอะไรทำกันไง ฉันจะพาเธอเสียเหงื่อเอง" พูดจบเขาก็พลิกตัวมาคร่อมเธอไว้ เซย์เอาแขนของเธอคล้องคอเขาและมองด้วยสายตาที่ประกาย
"สายตาของเธอตอนนี้มันดูเร้าร้อนมากเซย์" ครามซุกไซร้ไปตามลำคอของเธอ โดยที่เธอก็ให้ความร่วมมือด้วยการลูบไล้ตามตัวเพื่อปลุกอารมณ์ของเขา
"จำไว้นะคราม ถ้าวันนี้นายคิดจะมีเซ็กกับฉัน หลังจบไปแล้วนายจะรู้ว่าคิดผิด"
"เธอเด็ดขนาดนี้ต่อให้ต้องเสียใจภายหลังฉันก็ยอม" เขาไม่ได้สนใจคำขู่ของเธอสักนิด สำหรับเขาคนแบบเซย์จะทำอะไรได้ อีกอย่างครามก็ใช่ว่าจะหยุดที่เธอจริงจังซะเมื่อไหร่ ความคิดของชายหนุ่มคือหลังจบกิจตรงนี้เธอก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยผ่านมา
พรึ่บ!! เซย์พลิกตัวไปคร่อมครามเอาไว้และมองเขาด้วยแววตาที่ดูมีบางอย่างซ่อนด้านใน แต่ครามมัวแต่หลงอยู่กับการกระทำจนไม่ได้สนใจแววตานั้น
"เธอจะขึ้นเหรอ?"
"ถ้ามันทำให้นายชอบ ฉันจะขึ้นให้เอง!"
"สมกับที่ฉันตามเธอมาหลายเดือนจริง ๆ วันนี้ฉันจะทำให้เธอเดินไม่ได้ไปอีกหลายวัน"
"หึ!! งั้นมาดูกันว่ามันจะทำให้นายพอใจสมกับที่ต้องการฉันมากขนาดนั้นหรือป่าว!"
- Writer
