บทที่ 3
1520 Words
“ว่าแต่คุณหมื่นเถอะค่ะ วันนี้แต่งตัวไม่เหมือนทุกทีจะไปไหนหรือเปล่าคะ”
“ไปครับ วันนี้ผมจะลงไปกรุงเทพฯ และคงอยู่นี่นั่นยาวเลยกว่าเรื่องงานจะเรียบร้อย ผมเลยแวะมาลาพี่แสนกับคุณครีม อยากอุ้มตาหนูสักทีด้วย คราวนี้คงไม่ได้เจอหน้าหลานสุดที่รักนานหลายเดือนเลยครับ”
“เดินทางปลอดภัยนะคะ ตอนนี้ตาเหนือน่าจะเล่นอยู่กับต้อยติ่งข้างล่าง เดี๋ยวครีมไปรับแกมาให้ค่ะ”
หญิงสาวผละออกไปปล่อยให้สองพี่น้องได้อยู่กันตามลำพัง
“ฝากดูสายหมอกให้ผมด้วยนะพี่”
“จะมาฝากฉันทำไมวะ คนของแกไม่มีเลยรึไง”
“ก็มี แต่คนของเหนือฟ้าเยอะกว่า ฝากพี่แสนไว้แล้วอุ่นใจ” ใช่เพียงพี่ชายที่หวงแหนเหนือฟ้า เขาเองก็รักอาณาจักรสายหมอกของตัวเองมากเช่นกัน
“แล้วนี่งานก่อสร้างมีปัญหาอะไรหรือเปล่า แกถึงกับต้องถ่อลงไปกรุงเทพฯ เอง”
แน่นอนว่าเขาเป็นพวกติดที่ ชอบอยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ไม่ชอบสมาคมหรือสุงสิงกับคนอื่น เกลียดความวุ่นวายจนหมกตัวอยู่ที่เหนือฟ้าได้อย่างสบายๆ โดยไม่ต้องออกไปไหน
ครั้งที่เขาวางแผนเพื่อแก้แค้นคาริสาเลยต้องลงไปกรุงเทพฯ และทำตัวเป็นหนุ่มใหญ่ช่างเอาอกเอาใจ ชอบเที่ยว ชอบพบปะผู้คน แต่นั่นมันก็เรื่องโกหกทั้งเพ และหลังจากที่ได้ตัวคาริสามาแล้ว เขาก็แทบไม่เคยคิดอยากทำอะไรแบบนั้นอีกเลย
แต่กับนับหมื่นไม่เหมือนกัน รายนี้เพื่อนเยอะ สาวๆ ก็ยิ่งเยอะ แม้ไม่เคยพูดแต่ทุกการเคลื่อนไหวของน้องๆ ก็อยู่ในสายตาเขาตลอด นับหมื่นเป็นคนอัธยาศัยดี สุภาพในแบบที่ผู้หญิงชอบ จึงทำให้สังคมของน้องชายคนนี้กว้างขวางกว่าเขามาก ถึงขนาดที่สายหมอกมีมุมพิเศษถูกจัดเป็นบาร์เพื่อเอาไว้สังสรรค์กันในหมู่เพื่อนด้วยซ้ำ
นับหมื่นมีเพื่อนอยู่ทุกที่ และที่สนิทมากก็เห็นจะเป็นเจ้านายเก่าของคาริสากับไอ้เจ้าของไร่ชาที่เขาเกลียดขี้หน้านั่นแหละ สามคนนี้ตกลงทำรีสอร์ตด้วยกัน น้องชายเขาจึงต้องออกไปเซอร์เวย์หาข้อมูลประจำ แต่ถึงขนาดจะทิ้งบ้านทิ้งช่องไปนานๆ แบบนี้ก็แทบจะเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น
“นิดหน่อยครับ ไอ้ธนาส่งข่าวมาว่าแบบแปลนรีสอร์ตที่เราวางกันไว้เตรียมจะก่อสร้างเดือนหน้านี้อยู่ๆ ก็หลุดไปถึงนายทุนอีกที่ ทำออกมาเหมือนกันเป๊ะทุกอย่าง ไอ้ธนามันคิดว่าคงหลุดตอนที่จ้างสถาปนิกข้างนอก คราวนี้เลยต้องไปช่วยกันวางแผนใหม่”
“แสดงว่าไอ้ดลวัฒน์ก็ต้องไปด้วยกันสิ”
“ครับ” รีสอร์ตของเขามีทั้งธนาดลอดีตนายจ้างของคาริสาและดลวัฒน์ร่วมหุ้นกัน
“ไม่ต้องยิ้มหน้าบานขนาดนั้นก็ได้ครับ ไอ้ดลมันไม่ได้คิดอะไรกับครีมมาตั้งนานแล้ว”
“ฉันไม่เชื่อ วันดีคืนดียังเห็นไอ้เพื่อนตัวดีของแกมาป้วนเปี้ยนที่ไร่อยู่เลย” นึกถึงเรื่องนี้แล้วยังไม่หายเคือง รู้อย่างนี้วันนั้นแสร้งทำปืนลั่นใส่หัวคนบางคนซะก็ดี จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายทีหลัง
นับหมื่นส่ายหน้าระอา ใครจะไปคิดว่าจากวันที่พี่ชายมาขอให้เขาช่วยเปิดทางให้เพื่อจะได้เข้าหาคาริสาด้วยจุดประสงค์ร้าย มาวันนี้เจ้าตัวกลับแพ้ภัย แพ้หัวใจตัวเองจนอาการหนักขนาดนี้ และยิ่งนับวันอาการหลงเมีย หวงเมียจะยิ่งทวีอานุภาพขึ้นจนคนเขาล่ำลือกันทั้งบาง
“ถ้าพี่จะมีสติสักนิด หยุดไอ้อาการขี้หึงขี้หวงขั้นโคม่าสักหน่อย พี่จะรู้ว่าไอ้ดลมันมาส่องใครที่เหนือฟ้า”
เอาเข้าจริงเรื่องนี้เขาก็ยังไม่ชัวร์นักหรอก ดลวัฒน์ก็ใช่จะปากแข็ง ท่ามาก ทิฐิแรงน้อยกว่าพี่ชายเขาซะที่ไหน ปากบอกว่าไม่ชอบหน้าน้องเนยอย่างนั้นอย่างนี้ เอาเข้าจริงพอหญิงสาวมาเยี่ยมพี่สาวกับหลานที่เหนือฟ้าเมื่อไร ไอ้เพื่อนรักของเขาก็มีอันต้องหาเหตุมาส่องทุกที
ส่วนคนทางนี้ก็ไม่รู้เหนือรู้ใต้คิดแต่ว่าคนอื่นจะมาขโมยเมียไปอีกรอบ... เรื่องรักๆ ใคร่ๆ นี่น่าปวดหัวสิ้นดี สู้คบไปเรื่อยและจบลงในเวลาที่เหมาะสมอย่างเขาไม่ได้ อิ่มท้องด้วย แถมยังไม่ต้องกังวลเรื่องยุ่งยากในอนาคตอีก
“หมื่นก้าบ”
เสียงที่นำมาก่อนเจ้าตัวจะพาร่างอุ้ยอ้ายขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นบนเรียกความสนใจของทั้งพ่อและอาได้ ก่อนที่เด็กชายนับเหนือจะวิ่งตื๋อเข้ามาสวมกอดคุณอาหนุ่มจนเต็มรัก
“คิดถึงหมื่นมั้ยเจ้าเด็กอ้วน”
“ถึงๆ” นับเหนือพยักหน้าหงึกๆ ทั้งที่อยู่ในอ้อมแขน
“แม่บอกกี่ครั้งแล้วคะว่าให้เรียกอาหมื่น” คาริสาเอ็ดลูกชายเบาๆ ตามใจกันดีนักทุกอาเลย พอตอนนี้ตาเหนือของเธอเลยไม่ยอมเรียกพวกอาๆ กันสักคน มีแต่เรียกชื่อตรงๆ ทั้ง หมื่น พัน สิบ นั่นแหละ
“ปล่อยเถอะครีม ตาเหนือยังเด็ก” ไม่แปลกที่นับเหนือจะเป็นขวัญใจของคนทั้งไร่ เพราะถึงแม้พี่ชายเขาจะขยันปล้ำเมียจนเป็นที่เลื่องลือขนาดไหน นับแสนหรือคาริสาตัวน้อยคนต่อมาก็ยังไม่ยอมมาเกิดสักที
“แม่ดุ”
คาริสาไม่ยอมหลงกลเด็กชายจอมมารยาง่ายๆ เลยยังขึงตาจับจ้องเขม็งเมื่อนับเหนือมองมาที่เธอ
“ดุสิคะ ก็น้องเหนือไม่เชื่อฟังแม่ครีม”
“เหนือ ขอโต้ดก้าบ” มือป้อมๆ ยกขึ้นประกบกันประสานไว้ในท่า ‘ธุจ้า’ แล้วเจ้าของมือก็ก้มหัวปลกๆ
“แหม ไอ้ติ่งมันสอนมาดี” นับแสนขำลูกชายยกใหญ่ ก่อนจะดึงเมียเข้าไปนั่งที่ตักเหมือนเดิม
เป็นที่รู้กันว่าคาริสากับเขาไม่ค่อยจะตามใจหรือโอ๋นับเหนือนัก แม้จะเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของพวกเขาก็ตาม เหตุผลของเขาก็เพราะว่าไม่อยากให้ลูกอ่อนแอ เหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ เป็นลูกผู้ชายมันต้องสมบุกสมบันกันหน่อย
ส่วนเหตุผลของเมียเขาก็คือมีคนตามใจนับเหนือมากอยู่แล้ว เจ้าหล่อนกลัวลูกจะเสียเด็ก เอาแต่ใจ และถึงแม้ทั้งแม่ชื่นกับไอ้ติ่งจะรักและตามใจคุณหนูน้อยนับเหนือขนาดไหน แต่ก็คอยสอนกันอยู่เสมอว่าต้องเชื่อฟังคาริสา ถ้าแม่โกรธ เจ้าเหนือจะอดกินนม
“แม่ครีมก้าบ เหนือหิว”
นั่นประไร แค่เขาคิดเจ้าตัวยุ่งขี้ประจบแม่ก็ร้องขออาหารแล้ว แถมยังเป็นอาหารที่เขาเล็งไว้ก่อนซะด้วย... นี่ละน้าที่เขาบอกว่าเป็นพ่อก็ต้องแบ่งทุกอย่างให้ลูกชายจนหมด ทุกอย่างต้องหารสอง !
“เดี๋ยวก่อนค่ะ น้องเหนือต้องจุ๊บแก้มลาอาหมื่นก่อน เพราะอาหมื่นจะไปทำงานในที่ที่ไกลมาก”
นับหมื่นเอียงแก้มซ้ายขวาให้หลานชายที่เชื่อฟังแม่เหลือเกินหอมดังฟอดๆ จนน้ำลายเต็มแก้มเขาไปหมด
“หมื่นไปเยี่ยว...”
“เฮ้ย ! ไม่ใช่แล้วไอ้หลาน หมื่นไปทำงาน”
“หมื่นไปเยี่ยว เหนือไปด้วย”
“แนะ ก็หมื่นบอกอยู่นี่ไงว่าไม่ปวด แต่จะไปทำงาน”
คาริสาฟังสองอาหลานทุ่มเถียงกันแล้วให้ปวดขมับจนต้องช่วยแก้ให้
“แกคงหมายถึงคุณหมื่นจะไปเที่ยวน่ะค่ะ เลยอยากไปด้วย”
“อ่อ” คนเป็นอาครางรับ เขาลืมนึกไปเลยว่าหลานชายแค่สองขวบหน่อยๆ พูดยังไม่ชัดนัก
“แล้วนี่คุณหมื่นจะขับรถไปหรือขึ้นเครื่องไปคะ”
“ขึ้นเครื่องครับ เครื่องออกตอนสี่โมงเย็น เดี๋ยวเจ้าดลมันจะแวะมารับผมที่สายหมอก”
“คุณดลไปด้วยเหรอคะ” คาริสารู้สึกแปลกใจเพราะเธอเองแทบไม่เคยเจอหน้าดลวัฒน์เลย จะเพราะใครล่ะถ้าไม่ใช่คนตัวใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่นที่เธอนั่งทับตักเขาอยู่สั่งห้ามคู่อริเฉียดเข้ามาในไร่ทั้งที่ดลวัฒน์เคยมีบุญคุณกับเธอแท้ๆ แม้แต่ชื่อเขาหากใครเอ่ยให้สามีเธอได้ยิน ยังแทบเป็นเรื่องเลย “จริงด้วยสินะคะ คุณหมื่น คุณธนาแล้วก็คุณดลเป็นเพื่อนรักกัน”
“ทำไมต้องตื่นเต้น หรือครีมแอบฉันไปนัดเจอกับมัน พอไอ้ดลไปกรุงเทพฯ เลยกลัวจะไม่ได้เจอมันอีก” เสียงนับแสนคุกรุ่นขึ้นเหมือนจะเอาเรื่อง แค่ได้ยินเมียตัวเองพูดถึงศัตรูหัวใจ ถึงสองคน !
- Writer
