สนามบินดอนเมือง
ฉันลงเครื่องพร้อมกับทุกคนโดยที่เขาจัดการติดต่อหารถเข็นจากสนามบินมาให้ฉันนั่ง และคอยถือกระเป๋าให้ฉันทุกใบ ส่วนกระเป๋าของเขานะหรอก็แฟนเขาไงที่ถือให้
“วีครับ..ให้ผมไปส่งคุณกับคุณฝันที่คอนโดดีไหม..?”
“ไม่เป็นไรครับ คุณกลับเถอะแต่ผมฝากไปส่งเพื่อนคุณฝันทีนะ..”
“ก็ได้ครับ..ถึงคอนโดแล้วโทรหาผมด้วยนะ..”
“อืม..”
เขาร่ำลากันเสร็จแล้วก็กอดกันเล็กน้อยต่อหน้าฉันจนฉันอึ้งไปเลย
“แม่ง.!..ไม่เกรงใจแกเลยวะ..”
ยัยจอยมากระซิบที่ข้างหูฉันจนฉันมองอย่างเซ็งๆ พอยัยจอยแยกออกไปกับคุณเป้ ฉันก็แยกมานั่งรถกับเขาจนมาถึงคอนโด
“เธอเดินไหวไหม..?”
“ไหว.”
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก็จัดการยกระเป๋าทุกใบของฉันลงจากรถ แล้วลากไปคนเดียวโดยมีฉันเดินกระเผลกมาข้างๆ
“นั่งรอตรงนี้ก่อนไหม เดี๋ยวฉันเอากระเป๋าไปเก็บก่อนแล้วฉันลงมารับ..”
“ไม่เป็นไรฉันเดินได้..”
“ตามใจ..
