บทที่ 13 ดูตัว
1361 Words
หลายเดือนต่อมาความสัมพันธ์ระหว่างลูกชุบและริวกิพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเขานั้นพาเธอติดตามไปด้วยเสมอในทุกที่ ภายใต้การเฝ้ามองดูอยู่ห่างๆของผู้เป็นพ่ออย่าง เรียวตะ แม้เขาจะไม่ได้รังเกียจเธอแต่ผู้หญิงที่จะเข้ามาเป็นหลังบ้านที่ดีต้องมีอำนาจบารมีและสกุลที่เสมอกับริวกิ จึงนัดให้ ริวกินั้นดูตัวเพื่อทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าสาวในอนาคตคนที่ผู้เป็นพ่อเล็งไว้แต่แรกคือ ยามาดะ ไอริ ลูกสาวเพียงคนเดียวของเพื่อนร่วมวงการและหุ้นส่วนธุรกิจอย่าง ยามาดะ ไดกิ
บ้านใหญ่ตระกูลชิวาร่า
“คุณพ่อเรียกผมมาในวันนี้มีอะไรกันเหรอครับไม่รู้ว่าวันนี้มีแขกขออภัยที่แต่งตัวไม่สุภาพ” ยากูซ่าหนุ่มทำความเคารพพ่อและเพื่อนของพ่อหัวหน้าตระกูล ยามาดะ ที่รอการมาถึงของริวกิเมื่อกวาดสายตาไปมองด้านข้างๆของยามาดะ ไดกิ ก็พบกับร่างของ ไอริที่นั่งอยู่ข้างๆ ผู้เป็นบิดา
“ไม่เป็นไรมานั่งสิริวกิ นี่หนูยามาดะ ไอริ ลูกสาวเพียงคนเดียวของเพื่อนพ่อ ยามาดะ ไดกิ รู้จักกันไว้นะต่อไปตระกูลเราต้องดองกันอยู่แล้ว” เรียวตะไม่อ้อมค้อมเขาต้องการให้ริวกิแต่งงาน เพราะก่อนจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำต้องพร้อมทั้งสถานะและครอบครัวเป็นธรรมเนียมที่ต้องปฏิบัติ
“คือว่า….เรื่องนี้ผมขอทบทวนดูก่อนขอเวลาเราทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้นะครับ” สีหน้าของยากูซ่าหนุ่มเรียบเฉยเขาพยายามสกัดกลั้นความรู้สึกไม่พอใจข้างใน เพราะแต่เด็กเขาถูกบังคับให้ทำตามกรอบและคำสั่งของผู้เป็นบิดาเสมอเขาฉลาดพอที่จะรู้ความหมายของพ่อที่สื่อและนัดเขาให้มาในวันนี้
“คุณลุงคะ หนูเองก็ยังไม่รีบร้อนค่ะ จริงอย่างที่คุณริวกิว่าเราต้องทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ค่อยคิดเรื่องนั้นกันจะดีไหมคะ” เสียงออดอ้อนของไอริเอ่ยขึ้นท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียดริวกิไม่คิดว่าผู้เป็นพ่อจะด่วนตัดสินใจแบบนี้โดยไม่ถามเขาสักคำ ความรู้สึกกระอักกระอ่วนที่เกิดขึ้นเขานั้นอยากจะปฏิเสธแทบตายแต่ภายในใจก็รู้ดีว่าไม่เคยขัดคนเป็นพ่อได้สักครั้ง
“ริวกิลุงดีใจนะที่จะได้เธอมาเป็นลูกเขยคนหนุ่มมากความสามารถหน้าตาหล่อเหลาอีกทั้งยังเป็นลูกชายของเพื่อนอีกมันช่างดีอะไรอย่างนี้ …… ฮ่าๆๆๆ ฝากไอริให้ไปดูแล ลุงคงตายตาหลับถ้าลูกสาวมีคนดีๆเป็นคู่ชีวิต” ยามาดะหัวเราะเสียงดังพึงพอใจที่กำลังจะได้ดองกับตระกูลใหญ่เขาอยากได้ริวกิเป็นลูกเขยหลังจากร่วมงานกัน ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเก่งและฉลาดสามารถเป็นผู้นำเหมาะสมกับลูกสาวสุดที่รักเพียงคนเดียวที่แสนดื้อรั้นเอาแต่ใจอย่าง ไอริ
“ฮ่าๆๆๆ มันต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ไดกิ ลูกเราต้องดูแลกิจการและมีลูกหลานสืบทอดต่อไปบรรพบุรุษจะได้ภูมิใจ”
“ไอริ มานี่สิมานั่งใกล้ริวกิดูแลเขาด้วย อายุน่าจะใกล้ๆ กันจำได้ไหมพ่อเคยพาหนูมาเล่นที่บ้านนี้ตอนเด็กๆ”
“หนูจำไม่ได้แล้วค่ะ คุณพ่อขอโทษนะคะคุณริวกิ ตอนนั้นฉันยังเด็กมากคุณพ่อส่งฉันไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เจ็ดขวบเพิ่งจะบินกลับมาช่วยงานท่านไม่กี่เดือนเอง” สายตาหยาดเยิ้มมองมาที่ใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งขรึมแม้ไอริจะเปลี่ยนที่นั่งมานั่งลงข้างๆ เขา ทว่ายากูซ่าหนุ่มกับนิ่งเฉยไม่แสดงอาการหวั่นไหวกลิ่นน้ำหอมแบรนด์เนมที่ฉุนจนเตะจมูกทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนี
“พ่อแล้วแม่ละครับ แม่ไปไหนทำไมถึงไม่ลงมาวันนี้มีแขก”
“ยายเราป่วยอีกแล้วแม่เลยตามไปดูแลคุณน้าที่ไทยโทรมาว่าท่านอาการไม่ค่อยดีตามประสาคนแก่”
“ผมเป็นหลานที่แย่มากเลยไม่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมท่านตั้งแต่ป่วยหนัก”
“นี่ค่ะคุณริวลองชิมซาซิมิ ไคเซกิวันนี้จัดจานได้สวยงามอาหารทะเลสดรสชาติดีมากๆเลยค่ะ” ไอริคีบเนื้อปลาทะเลชั้นดีให้กับริวกิเขาเองก็ขอบคุณตามมารยาท หญิงสาววันนี้แต่งตัวเรียบร้อยแตกต่างจากวันที่เจอครั้งแรกในงานเธอสลัดลุคสาวมั่นกลายเป็นสาวหวานเรียบร้อยรู้งานเป็นอย่างมาก
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr
ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปลายสายเป็นลูกชุบที่โทรเข้ามา ถามว่าเขาจะกลับบ้านกี่โมงเพราะหิวแล้วเธอรอกินมื้อเย็นกับเขาอยู่เหมือนเช่นทุกวัน ร่างสูงรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปรับสายทันทีไอริที่ตาดีเห็นว่าชื่อที่โทรเข้ามาเป็นผู้หญิงเธอจึงเก็บอาการความโกรธและมองดูแผ่นหลังของยากูซ่าหนุ่มไปจนลับตา เมื่อคุยเสร็จริวกิจึงเดินเข้ามาพร้อมกับบอกลาทุกคนเขาอ้างว่ามีงานด่วนที่ต้องไปจัดการ
“คุณลุงครับวันนี้ผมคงจะอยู่จนส่งคุณลุงกับคุณไอริไม่ไหว เพราะมีงานด่วนที่โรงแรมวันนี้ในบ่อนกาสิโนมีเรื่องให้ต้องไปจัดการต้องขออภัยด้วยนะครับ ขอโทษที่ต้องเสียมารยาท”
“ริวจะไปแบบนี้เลยเหรอเสียมารยาทมาก” เรียวตะตวาดลูกชายเสียงดังที่เขานั้นไม่รอให้ทานอาหารเสร็จแล้วส่งแขก
“ขอโทษครับ ที่โรงแรมมีเรื่องจริงๆตอนนี้ตำรวจค้นมีคนแจ้งว่ามีการใช้ยาเสพติด”
“รีบไปจัดการซะ ชิ! ไอ้พวกหิวเงินต้องการเศษเงินล่ะสิออกล่าไม่เว้นแต่ละวันจัดการให้เรียบร้อยทางนี้พ่อจะเคลียร์เองไปเถอะ”
“ไว้โอกาสหน้าผมขอเป็นฝ่ายเลี้ยงขอโทษนะครับ….คุณลุงไดกิคุณไอริต้องไปแล้ว”
“ไปเถอะริวกิ เรื่องงานต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ” ยามาดะ ไดกิ พยักหน้าเป็นการตอบรับริวกิจึงรีบเดินไปที่รถโดยมีฟูกะรออยู่ก่อนแล้ว
ในรถ
“ที่บ่อนเกินเรื่องเหรอครับเจ้านายเห็นทำหน้าเครียดๆ รีบไปกันเลยไหมครับ”
“เปล่า กูโกหกอยากกลับบ้านฉิบหาย หลอกกูให้มาดูตัวซะงั้น” ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วจมเป็นปมเขาคิดไม่ตกที่วันนี้เจอเหตุการณ์ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว หากรู้ว่าผู้เป็นพ่อพาผู้หญิงมาดูตัวเขาจะรีบหลบและหาข้ออ้างเหมือนทุกครั้ง
“อ้าว! โดยนายใหญ่นัดดูตัวเหรอครับนึกว่าเรื่องอะไรว่าแต่สาวสวยไหม?”
“อืม สวย แต่กูไม่ชอบ”
“เหอะ ไม่ชอบคนสวยแต่คุณหนูลูกชุบก็สวยนะครับ เห็นเจ้านายกอดเช้ากอดเย็นไหนบอกไม่ชอบคนสวย”
“ว่ะ! ไอ้ฟูกะผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเป็นลูกสาวของคุณ ยามาดะ ไดกิ เพื่อนของพ่อและเป็นหุ้นส่วนธุรกิจอีก”
“งื้ม…งั้นก็ดีเลยสิครับตระกูลใหญ่มารวมกันเมืองนี้ทั้งเมืองก็เป็นของเราคุณริวต้องยิ่งใหญ่แน่ๆ”
“ดีกับผีแกน่ะสิ ยัยนี่ตอนเด็กจำความได้มาเล่นที่บ้านตอนนั้นไม่พอใจพี่เลี้ยงแกล้งกระโดดลงน้ำแล้วหาว่าพี่เลี้ยงผลักเห็นมากับตาแต่ก็ไม่บอกใครเพราะไม่ใช่เรื่อง” ริวกิที่จำความได้เพราะเขาโตกว่าไอริสองสามปีเห็นว่าสมัยเด็กไอริเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารักแต่นิสัยแย่เอาแต่ใจ และใจร้ายมากทำร้ายสุนัขของเขาโดยการปาก้อนหินใส่และแกล้งพี่เลี้ยงที่ขัดใจเธอไม่ให้ทำร้ายสุนัขตัวโปรดของเขา
“นั่นมันก็นานมาแล้วนะครับ เจ้านายยังเก็บมาใส่ใจอีกเหรอแค่หมาโดนปาหินใส่”
- Writer
