บทที่ 15 แฟน
2654 Words
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“คิดถึงจัง….เลยนี่เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่เรียนจบ มินามิ ชุบซัง ดีใจนะที่มา”
“ไม่มาได้ยังไงในรุ่นเรากว่าจะได้มีโอกาสมาเจอกัน ฉันกับชุบซังต้องมาอยู่แล้ว”
“ชุบซังดูสวยขึ้นผิดหูผิดตานะ นี่กลับไปอยู่ที่ประเทศไทยแล้วยังอุตส่าห์กลับมาเยี่ยมพวกเราอีกเธอนี่น่ารักที่สุดไม่เคยลืมเพื่อนเลย”
“แฮ่ๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกฉันมาพักผ่อนน่ะ”
“อ้าว งั้นดีเลยมาพักนานๆนะ วันนี้ไม่เมาไม่เลิกราฉลองกับเพื่อนสักหน่อย”
วันนี้มินามิและลูกชุบได้มางานปาร์ตี้กับเพื่อนๆในรุ่นที่เรียนมหาวิทยาลัย นับตั้งแต่เรียบจบพวกเขาไม่ได้เจอกันในวันนี้จึงเป็นโอกาสเหมาะที่จะได้มาพูดคุยพบปะสังสรรค์กันตามประสา ลูกชุบที่ไม่ได้เจอเพื่อนนานจึงคิดถึงและสนุกสนานเพราะนานๆครั้งจะได้เจอกันพร้อมหน้าเช่นนี้
“อะไรกันชุบซังนี่เพิ่งจะหนึ่งทุ่มเองทำไมถึงรีบกลับล่ะ” หนึ่งในเพื่อนสาวรุ่นเดียวกันในกลุ่มถามเพราะเห็นลูกชุบกำลังจะลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะกลับพร้อมกับมินามิ
“คือ ฉันอยู่ได้ไม่นานน่ะมีธุระต้องไปจัดการสนุกกันให้เต็มที่นะทุกคน”
“อะไรกันไหนว่าไม่เมาไม่เลิกราไง ดูหน้ามินามิสิชุบซังหล่อนยังสนุกอยู่เลยอยู่ด้วยกันก่อนนะ”
“แฮ่ๆๆ ชุบซังไอยังอยากสนุกอยู่เลยอยู่ต่ออีกสักชั่วโมงจะได้ไหมไหนว่าเขาอนุญาตแล้วนี่”
“มินามิฉันเกรงใจคุณริว ยูก็รู้อยู่ว่าเขาไม่เหมือนคนอื่นเกิดเขามาตามถึงที่เพื่อนๆ เราจะหมดสนุกเอา”
“เอาเบอร์เค้ามา ไอจะบอกว่ายูอยู่กับไอที่นี่เพื่อนคนเดียวไอดูแลไหว” มินามิเอาโทรศัพท์ของลูกชุบและกดโทรไปหาริวกิเธอต่อสายถึงเขาทันทีพร้อมกับขออนุญาตอยู่ต่ออีกหนึ่งชั่วโมง ปลายสายก็อนุญาตเพราะเห็นว่าเธอกำลังสนุกอยู่กับเพื่อนๆ และยังมีคนของตัวเองติดตามอยู่จึงไม่ห่วงอะไร
“เอานี่โทรศัพท์ คุณริวกิของยูพูดง่ายจะตายอย่ากลัวไปเลยแม่สาวน้อยมาสนุกกันต่อเถอะเร็ว” เมื่อเวลาผ่านไปทุกคนดื่มและเริ่มสนุกเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ลูกชุบเองก็เริ่มเมา ทุกคนจึงย้ายไปดื่มต่อที่คลับแต่ทว่าลูกชุบนั้นไม่ยอมเข้าไปเพราะเธอจำได้ว่านี่คือคลับหรูของตระกูลชิวาร่า
“ชุบซังทำไมไม่ยอมลงจากรถล่ะ เพื่อนๆ รอเธออยู่นะมินามิพาชุบซังไปที”
“คือไปที่คลับอื่นจะได้ไหมคลับนี้ฉันเข้าไปไม่ได้”
“ทำไมเมื่อก่อนเราก็มาบ่อย คลับนี้หรูและบริการดีที่สุดในย่านนี้แล้วลงมาเถอะ” ลูกชุบและมินามิจึงจำใจตามเพื่อนลงมาจากรถส่วนบอดี้การ์ดที่คอยตามลูกชุบนั้นโทรรายงานเจ้านายทันที ว่าเธอนั้นได้มาปาร์ตี้ต่อที่คลับริวกิจึงรับทราบและสั่งให้คนของตัวเองดูอยู่ห่างๆเขาจะรีบกลับมา
“กรี๊ดดดด….สนุกเป็นบ้าเลยมินามิชุบซังถอดๆเสื้อหนาวออก แต่งตัวแบบนี้ข้างในคลับไม่ได้เกะกะลูกตาเต้นก็ไม่สนุก” เพื่อนๆ ที่เต้นและดื่มกันอย่างสนุกสนานถอดเสื้อหนาวของลูกชุบและมินามิออกเหลือเพียงชุดข้างใน ลูกชุบวันนี้ใส่เสื้อเกาะอกด้านในโชว์เนินอกอิ่มกับผิวขาวเนียนทุกคนสนุกสนานเต้นกินดื่มกันสุดเหวี่ยง
“มินามิเมายาง….” ลูกชุบเห็นเพื่อนที่นั่งทำตาลอยกระดกแก้วเหล้าในมือส่วนตัวเองนั้นก็เมาได้ที่เช่นกัน
“ไอยังไว ชุบซังไอเลิฟยู มั๊วะ” มินามิที่เมาหนักหอมแก้มเพื่อนสาวทั้งคู่สนุกสนานจนลืมเวลาที่จะต้องกลับไปแล้ว
“ขอสนุกด้วยคนนะครับ” เมื่อมีหนุ่มๆจากโต๊ะอื่นแวะเวียนมาที่โต๊ะของสาวๆ เป็นเรื่องปกติพวกเขาได้ทำความรู้จักกันและทักทายชนแก้วพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทุกการกระทำของลูกชุบและมินามิอยู่ในสายตาของคนที่เฝ้ามองอยู่ด้านบนตลอด ริวกิยืนมองในมือก็ถือแก้วเหล้าเข้มๆ กัดฟันทนมองเธอพูดคุยและชนแก้วกับหนุ่มๆที่มาใหม่
“ชิ!” มือหนายกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแสยะยิ้มตรงมุมปากเขาไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้ เพราะข้างกายของลูกชุบนั้นรายล้อมไปด้วยบรรดาหนุ่มๆ วัยรุ่นที่และเวียนเข้ามาทักทายสนใจเธอ
“คุณสวยจังมีแฟนแล้วเหรอครับ ผมชอบคุณมากๆเลย” หนุ่มหล่อที่เข้ามาเขาเต้นโอบเอวของลูกชุบเบาๆแนะนำตัวและจีบเธอ
“ยังค่ะ” ลูกชุบพยายามเอาตัวออกห่างเพราะชายหนุ่มนั้นเข้ามาใกล้ชิดเธอจนเกินไป เพราะวันนี้คนเยอะและแออัดจึงทำให้ต้องยืนชิดติดกันมาก
“ผมชื่อ ดันโตะ คุณคนสวยชื่ออะไรครับ” ชายหนุ่มที่ตัวสูงกว่าเอ่ยถามลูกชุบเขาสนใจเธอมากและกระซิบไปที่ข้างๆ หูเธอเพราะเสียงเพลงนั้นดังมากต้องพูดใกล้ๆถึงจะได้ยิน
“ชื่อ ลูกชุบค่ะ หรือจะเรียกว่าชุบซังก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อ่อ ชุบซัง ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ” เมื่อสองคนได้ทำความรู้จักกันพูดคุยกันและดื่มด้วยกันตามประสาหนุ่มสาว ริวกิที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างมองผ่านจากห้องทำงานส่วนตัวที่เป็นกระจกชนิดพิเศษสามารถมองเห็นด้านนอกได้ แต่คนด้านนอกไม่สามารถมองเห็นเข้ามาเขาไม่อาจใจเย็นกับภาพที่เห็นได้อีกแล้ว
เพล้งงงง! แก้วเหล้าในมือถูกปาทิ้งแตกกระจายบนพื้นเพราะโกรธมากที่ลูกชุบนั้นไม่ระวังตัวเช่นนี้ปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นมาอยู่ใกล้ๆ โอบเอวอยู่แบบนั้น ฟูกะที่พอจะรู้เขาได้แต่มองดูท่าทางกระวนกระวายใจของเจ้านายนั่งไม่ติดเดินวนไปวนมาอยู่หลายนาที
“มันจะมากเกินไปแล้วนะลูกชุบ”
“ใจเย็นครับ คุณหนูลูกชุบไม่ได้เป็นอันตรายเธอแค่สนุกกับเพื่อนๆ เจ้านายหัดใจกว้างให้มากกว่านี้หน่อย”
“นี่กูยังใจกว้างไม่พออีกเหรอฟูกะ มึงแหกตาดูนั่นไอ้หนุ่มนั่นมันกอดลูกชุบอยู่แล้วดูสิตัวเธอเองก็ยอมให้มันโอบเอวอยู่แบบนั้น”
“อืม ก็แค่โอบเองเจ้านายหวงไปได้”
“ไอ้ฟูกะ ถ้าเมียมึงอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นมึงจะบอกว่าแค่โอบเอวเหรอวะ?”
“แฮ่ๆๆ แล้วจะทำไงอ่ะครับลงไปจัดการมันเลยไหม”
“จะเหลือเหรอ….นี่คลับกูนั่นก็ผู้หญิงของกู คืนนี้ลูกชุบได้ตายคาอกกูแน่ๆ โทษฐานที่ดื้อและไม่ระวังตัวกูไม่ชอบ”
“ครับนายผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้องกูจัดการเองมึงสั่งปิดคลับเลยวันนี้ไล่ทุกคนออกให้หมด คืนนี้ไม่ต้องให้ลูกค้าจ่ายกูจัดการเองขอลงไปเอาตัวคนทำผิดมารับโทษซะให้หลาบจำ” พูดเสร็จร่างสูงรีบเดินจ้ำอ้าวลงไปยังชั้นล่างตรงดิ่งไปที่โต๊ะของลูกชุบทันทีและ
“ออกไป!” ริวกิเดินเข้ามาแล้วผลักร่างของชายหนุ่มที่กำลังคลอเคลียลูกชุบอยู่ให้ออกไปท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ทุกคน เขามีท่าทางดุและน่ากลัวมากพร้อมเอาเรื่องเพื่อนชายได้ตลอดเวลา
“เฮ้ย! คุณเป็นใครมาทำแบบนี้ได้ยังไง?”
“มึงไม่ต้องรู้จักกูหรอก ไสหัวออกไปจากผู้หญิงของกูซะก่อนที่จะเจ็บตัว”
“คุณริวอย่าค่ะ” ลุกชุบได้ดึงแขนของริวกิไว้ไม่ให้ไปหาเรื่องชกต่อยกับเพื่อนชายคนใหม่
“เงียบไปเลยลูกชุบ เธอเมามากแล้วกลับไปพร้อมกับฉันเดี๋ยวนี้เลย” มือหนาคว้าเอวบางให้เธอมาอยู่ใกล้เขามองดูชายหนุ่มด้วยความโกรธ และทั้งสองคนไม่มีทีท่าว่าจะยอมกันทุกคนในกลุ่มจึงหยุดดื่มและมองมาที่ยากูซ่าหนุ่มและดันโตะ
“ผู้หญิงเขาไม่เต็มใจคุณจะบังคับเธอทำไม คุณชุบซังไม่ต้องกลัวนะครับผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่”
“เหอะ! ไอ้กระจอกมึงจะพาเธอไปไหนได้ นี่ลูกชุบเธอเป็นเมียกูเข้าใจไหม?” ทุกคนที่ได้ยินริวกิประกาศออกไปต่อหน้าเธอถึงกับโกรธและเสียหน้าทันที เพราะไม่ต้องการให้เพื่อนๆ คนอื่นรับรู้ว่าสถานะของเธอกับเขานั้นเป็นอะไรกัน
“นี่ลูกชุบมีแฟนแล้ว…”
“เออหายโง่สักทีนะมึง และที่นี่ก็คลับของกูเองไสหัวออกไปให้หมดส่วนเพื่อนๆ ของเธอให้คนของฉันไปส่งลูกชุบเรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน”
“ไม่ค่ะคุณริว ทำไมคุณถึงต้องทำให้ฉันขายหน้าด้วยเพื่อนๆ คนอื่นเขาจะคิดกับฉันยังไงที่คุณพูดมันไม่ใช่เรื่องจริง” ด้วยความเมาและโกรธจนตัวสั่นเธอจึงต่อว่าเขาที่ทำให้เธอเสียหน้า เขาเปิดเผยความสัมพันธ์ที่เธอนั้นไม่อยากบอกใครนอกจาก มินามิ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวเท่านั้น
“เป็นเมียฉันมันน่าอายขนาดนั้นเลยเหรอ…ทำไมฉันถึงพูดความจริงไม่ได้”
“ก็แค่ชั่วคราว เป็นเมียได้ยังไงฉันแค่หลับนอนเพราะผลประโยชน์ระหว่างเราเท่านั้น” ทันทีที่ได้ยินริวกิสะอึกเพราะลูกชุบนั้นโกรธเขามาก กรามแกร่งขบกันแน่นจนมองเห็นเป็นสันชัดเจนเขาพยายามสงบอารมณ์ของตัวเองไม่ให้ระเบิดออกมา
“เออ จะยังไงก็ช่างสถานะของเธอไม่ควรมายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครเธอจะผิดสัญญาใช่ไหม?”
“ฉันไม่ได้ทำ และไม่เคยจะผิดสัญญาอะไรนั้นด้วยคุณเลิกดูถูกฉันได้แล้วคุณริว” ยากูซ่าหนุ่มกำหมัดแน่นเขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าไม่รอช้ารีบช้อนอุ้มร่างของลูกชุบให้ลอยขึ้นมา แล้วพาดไปที่บนบ่าแกร่งเดินฝ่าผู้คนออกไปทุกคนต่างมองดูด้วยความสงสัย
“ปล่อยชุบนะคะคุณริว ปล่อยๆ” ร่างเล็กถูกพาไปมินามิทำได้แค่เพียงตะโกนบอกริวกิให้ใจเย็นลง
“คุณริวกิใจเย็นๆ ค่อยๆ คุยกันอย่าทำรุนแรงกับชุบซังนะคะ เฮ้ออ…..” มินามิได้แต่มองดูร่างของเพื่อนสาวที่ถูกหิ้วไปเธอถอนหายใจและเป็นห่วงแต่ลึกๆ ก็ดีใจที่ริวกินั้นหวงเพื่อนสนิทมาก
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเขาหล่อมากหน้าตาราวกับเทพบุตรหุ่นนายแบบเลยฉันยืนอยู่ใกล้ๆตัวเขาหอมมากโอ๊ย! เป็นแฟนชุบซังเหรอ?” เพื่อนสาวในกลุ่มต่างเข้ามารุมถามมินามิเธอก็ได้แต่ตอบปัดๆไปเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของลูกชุบมากกว่า
“อืม เขาคือ ชิวาร่า ริวกิคุง เจ้าของคลับชิวาร่านี่ไงล่ะ พอใจยัง”
“กรี๊ดดดดด! หล่อรวยแบดมากพ่อคุณสเปกฉันเลยนะ ชุบซังเธอนี่โชคดีมากมายอะไรแบบนี้ งื้อ….”
“เฮ้อ….คลับปิดแล้วแยกย้ายกันตรงนี้นะทุกคนไว้มีโอกาสค่อยเจอกันใหม่นะ บาย” มินามิที่มีบอดี้การ์ดของริวกิมาเชิญกลับเธอล่ำราเพื่อนๆ และแยกย้ายเพราะคลับได้ปิดลงแล้วตามคำสั่งของริวกิ ทุกคนจึงออกมาจากคลับด้วยความงุนงงและเสียอารมณ์เพราะปิดไวกว่ากำหนด
ห้องนอนของริวกิในคลับ
“ปล่อย! ฉันลงนะคะคุณริวฉันจะกลับบ้าน ฮือๆๆ” ร่างเล็กที่ยังคงพาดอยู่บนบ่าแกร่งดิ้นคลุกเธอไม่ยอมให้เขาพามาที่นี่ เพราะจำได้ว่าห้องนี้เธอเคยเสียท่าให้กับเขาในวันนั้น
เพี๊ยะ! มือหนาฟาดลงไปที่บั้นท้ายงามงอนของเธออย่างเต็มแรงเพราะความดื้อรั้นของเธอ และปนกับความโกรธของเขาในใจนั้นอยากจะจัดการกับเธอให้หายพยศที่วันนี้เธอแสดงออกมาอย่างเต็มเหนี่ยว
“โอ๊ย! เจ็บคุณตีฉันทำไม?” เมื่อวางร่างของลูกชุบลงบนเตียงเดิมเธอก็กวาดสายตามองดูรอบๆ ห้องบรรยากาศเดิมๆ ภาพความทรงจำก็ลอยผุดเข้ามาอีกครั้ง ห้องนี้เธอกับเขาได้มีสัมพันธ์ร้อนฉ่าด้วยกันครั้งแรกเธอเองเป็นฝ่ายเริ่มก่อนจากฤทธิ์ของยานรกที่ถูกมอมในวันนั้น ใบหน้าสวยก็เห่อร้อนขึ้นมาเมื่อนึกถึงครั้งแรกของเธอกับเขาในวันนั้น
“หึ! คิดอะไรอยู่หน้าแดงเชียวเมาทีไรดื้อตลอดรู้ไหมทุกครั้งที่เธอเมาฉันต้องมาคอยแก้ปัญหาให้ วันหลังอย่าได้แม้แต่จะคิดว่าจะให้ดื่มอีก” ริวกิที่ยืนเต็มความสูงกอดอกมองดูลูกชุบเขาขมวดคิ้วเข้มต่อว่าเธอต่างๆนาๆ
“ฉันไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น คุณนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องอายเพื่อนๆ พูดแบบนั้นออกไปทำไม”
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน นวรา เธอเป็นรองฉันอยู่ถ้าหากเธอทำให้ฉันเปลี่ยนใจขึ้นมาเธอจะไม่ได้สักอย่างแม้แต่หุ้นเดียวฉันก็ไม่ขายคืน”
“ฮึก! คุณมันคนเจ้าเล่ห์ไร้หัวใจ ไม่คิดจะรักษาหน้ากันบ้างฉันก็ยอมคุณหมดทุกอย่างยังพูดให้เพื่อนๆฉันรู้อีกว่าฉันเป็นแค่นางบำเรอให้คุณ”
“ฉันไม่ได้พูดสักคำว่าเธอเป็นนางบำเรอ เธอคิดไปเองทั้งนั้นเอาเป็นว่าฉันขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไปเธอไม่อยากให้เพื่อนๆรู้ก็ไม่เป็นไร แต่สำหรับผู้ชายคนอื่นไม่ได้เด็ดขาดเพราะเธอเป็นของฉัน”
“ก็ได้ค่ะ ไหนๆก็ไหนๆงั้นฉันจะไม่โกรธคุณแล้วฉันง่วงมากเลยค่ะ เรากลับบ้านกันนะคะ”
“ไม่กลับฉันจะจัดการเธอที่นี่จำห้องนี้ไม่ได้เหรอ ห้องเชือดที่เธอเชือดฉันเมื่อปีก่อน….”
“ไม่ค่ะ ฉันจำไม่ได้” ลูกชุบแกล้งทำเป็นจำไม่ได้เพราะริวกินั้นพยายามต้อนเธอให้จนมุม
“หืม! จำไม่ได้ก็ทบทวนความจำกันก่อน” ร่างสูงเดินเข้ามาและผลักร่างเล็กให้นอนลงบนเตียงทันทีจากนั้นก็จัดการกับเสื้อเชิ้ตของตัวเองและปลดเข็มขัดออกจนเปลือยเปล่า ลูกชุบหันหน้าหนีไปมองทางอื่นด้วยความเขินอาย
“เธออย่ามาปั่นหัวฉันเล่นแบบนี้สิ ก็รู้ว่าฉันหวงคืนนี้เธอไม่รอดแน่ๆ”
“อื้ม คุณริวอย่าทำแบบนี้สิคะไหนเราดีกันแล้วนี่” เสียงสั่นเครือออกมาจากปากเล็กเธอใจสั่นหวั่นไหวกับคำพูดของเขา ร่างสูงใหญ่สุดแสนจะเพอร์เฟกต์ที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าดวงตาคมกริบที่มองอยู่ลมหายใจที่ร้อนผ่าวรดต้นคอระหงและกลิ่นเหล้าจางๆ มาจากปากเขา
“เธอต้องได้รับบทเรียนซะบ้างฉันใจดีกับเธอจนเหลิงหมดแล้ว ดูสิแต่งตัวโป๊ล่อผู้ชายแบบนี้เป็นใครมันจะทนไหวหืม”
“อ๊ะ! คุณริว…..”
- Writer
