พิมพ์อรลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ หลังจากปรับสายตาเข้ากับแสงแดดยามเช้าได้แล้ว ตากลมโตก็เบิกกว้างอย่างเต็มที่ เมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเผชิญมา
“กรี๊ดๆ ไม่ๆ ๆ กลัวแล้ว อย่านะ อ๊ายยย!” โวยวายอย่างสติแตกอีกรอบ พร้อมทั้งหลับตาปี๋
“ฮันนี่ หยุดร้องได้แล้ว ลืมตามองผมสิ”
“ฮือๆ พิมพ์ฝันเห็นงู งูมันรัดพิมพ์ ฮือ กลัวๆ พิมพ์กลัว” พิมพ์อรได้สติ รีบโผเข้ากอดร่างแกร่ง ร่างบอบบางสะอื้นน้อยๆ อย่างคนขวัญเสีย
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรแล้วล่ะ สงสัยจะเหนื่อยมากไปเลยฝันเป็นตุเป็นตะ ไม่กลัวนะครับคนดี” วงแขนหนากระชับกอดให้แน่นยิ่งขึ้น เมื่อรับรู้สึกแรงสั่นน้อยๆ ของคนในอ้อมแขน
พิมพ์อรค่อยๆ คลายความหวาดกลัว ก่อนจะปรับสติสัมปชัญญะให้เข้าที่เข้าทาง มือบางยกขึ้นยันอกกว้างเบาๆ แก้มสาวแดงก่ำโดยไม่ต้องพึ่งที่ปัดแก้ม เมื่อรู้ว่าเมื่อครู่เผลอตัวกอดรัดเขาซะแน่น ก่อนที่สำนึกบางอย่างจะทำให้เธอสติแตกของจริง
“ก
