รถมินิขับออกจากอพาร์ตเมนต์เม้นท์ไปแล้ว แต่หัวใจของพราวรุ้งยังคงเต้นแรงอยู่ดี บรรยากาศในรถที่น่าอึดอัด หรือ อบอวลไปด้วยอะไรบางอย่าง จบลงตั้งแต่เธอลงมาจากรถของเค้า
อิทธิพัทธ์เป็นคนน่าตาดีมีเสน่ห์อย่างที่ใครหลายคนบอก แต่สำหรับเธอ เค้าเป็นตัวปัญหา ที่ทำให้เธอต้องปวดหัว
โทรศัพท์สั่นครืดคราดระหว่างเดินมาที่ห้องพัก พ่อกับแม่โทรมาด้วยความเป็นห่วง เพราะวันนี้ลูกสาวยังไม่โทรกลับบ้าน
“เลิกงานช้าหรือไง ถึงไม่โทรหาแม่ “ ผู้เป็นแม่บ่นออกมาด้วยความเป็นห่วง
“ฝนตกแรง หนูติดฝนที่มอ เพิ่งมาถึงเอง “ คำตอบของลูกสาว ทำเอาคนฟังโล่งใจ
“อาบน้ำอาบท่า กินยากันไว้ด้วย แล้วค่ำๆแม่จะโทรไปหาอีกรอบนะ “
อาหารที่แม่ทำมาให้ถูกนำมาอุ่นทาน พร้อมกับข้าวสำเร็จรูป ที่ซื้อมาตุนเอาไว้ เพื่อความสะดวก อาหารร้อนๆหลังจากอาบน้ำสระผม ทำให้เธอรู้สึกสดชื่น หลังจากเหนื่อยล้าจากการทำงานมาตลอดทั้งวัน ยาแก้ไข้2เม็ด ที่เตรียมไว้ทานทันทีหลังจากทานข้าว เธอต้องดูแลตัวเองให้ดี เพราะต้องอยู่เพียงลำพัง
ใบหน้าของคนที่มาส่งผ่านแวบไปแวบมาในความคิด ใครต่อใครก็ชอบเค้า เพราะเค้ามีเสน่ห์ เค้าหล่อจริง ยิ่งได้เห็นหน้าชัดเจนในวันนี้แล้ว ทำให้เธอ ใจเต้นแรงจริงๆ
อิทธิพัทธ์ขับรถออกมาจากอพาร์ตเมนต์ที่อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยแล้ว มองไปที่เบาะนั่งข้างก็เห็นว่ามีผ้าเช็ดหน้าตกอยู่ ผ้าผืนเล็กเนื้อนุ่มที่คิดว่าใช้มานาน ถูกหยิบขึ้นมาถือเอาไว้ แม้จะเปียกชื้น แต่กลิ่นหอมละมุนจากผ้าในมือ ทำให้เค้าอดดมไม่ได้ ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมราคาแพง ไม่ใช่กลิ่นที่คุ้นเคย จากผู้หญิงทั่วไปที่เคยได้สัมผัส
“เชยก็เชย พกผ้าเช็ดหน้า แล้วยังลืมอีก “
เค้าบ่นออกมา แล้วยัดผ้าผืนเล็กใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองเอาไว้ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องไป
ร่างสูงใหญ่เปลือยกายอยู่ใต้สายน้ำ มือขาวจัดลูบไล้ร่างกายแกร่งของตัวเอง ในความคิดมีเพียงคนข้างตัวที่เพิ่งได้พบกันเมื่อสักครู่ ทีเอสาวที่ทำให้เค้าต้องจอดรถรออยู่นานสองนาน ทำให้เค้าแค่รู้สึกเป็นห่วง ว่าจะกลับยังไง เท่านั้นเอง
“พราวรุ้ง นายอิทธิพัทธ์ เค้าตั้งใจมาเรียนบ้างไหม “ เสียงอาจารย์สุนทร ถามก่อนจะเริ่มสอน นักศึกษาปีที่4 ที่มีแต่ตัวร้ายทั้งนั้น
“ค่ะ มาเรียนตรงเวลา ทำงานเสร็จในชั่วโมงด้วย “ ทีเอสาวตอบกลับอาจารย์ที่เป็นหัวหน้าโดยตรง ก่อนจะเตรียมตัวไปสอนนักศึกษา
“พายุ “ “ครับ”
“ภีมะ” “ครับ “
“นิวัติ” “ครับ “
“อิทธิพัทธ์ “ “ครับ”
เสียงเรียกชื่อนักศึกษา เป็นการเช็คชื่อ หลังจบคาบเรียน ก่อนจะปล่อยให้คนที่ทำงานเสร็จแล้วได้กลับบ้านได้ ก่อนเวลาเลิกเรียน นักศึกษาในห้องเหลือไม่มากแล้ว รวมทั้ง ตัวปัญหา ที่ยังปั่นงานอย่างเร่งรีบ
“อิฐ ไปก่อนนะ มีนัด “ เพื่อนข้างโต๊ะบอกออกมา แล้วเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้คนที่นั่งอยู่เพียงลำพัง ก้มหน้าก้มตา เขียนงานอยู่อย่างตั้งใจ
“น้องรุ้ง “ เสียงเรียกหน้าห้อง ทำให้คนที่นั่งอยู่คนละมุมเงยหน้าขึ้นมอง อาจารย์หนุ่มยิ้มออกมา แล้วมองคนที่กำลังเดินออกมาหา
“อาจารย์ชัยวัฒน์ มีอะไรคะ “
“คือ วันนี้เย็นว่างไหมครับ พี่จะชวนทานข้าว “ เสียงบอกไม่เบานัก ทำให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่เงยหน้าขึ้นมาทันที
“พอดีรุ้งมีธุระค่ะ หมดคาบนี้ก็จะไปแล้ว “ เธอบอกกับเค้า แล้วยิ้มตามมารยาท เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียด
“ครับ แล้วพรุ่งนี้ วันหยุด ทำอะไร “ อาจารย์หนุ่มยังคงตื้อหนัก เพราะตั้งใจจะจีบแล้ว
“วันหยุด รุ้งกลับบ้านค่ะ “
“หยุดวันเดียวก็กลับหรอครับ “ เค้ายังคงดันทุรังต่อ ทำให้คนที่นั่งอยู่ กระแอมขึ้นมาทันที
เสียงไอในห้อง ทำให้คนที่ยืนหน้าห้องต้องมองอย่างไม่พอใจ เพราะรู้ว่า มันตั้งใจ
“ไม่เป็นไรครับ คราวหน้านะ “ เค้ายอมถอยไปก่อน เพราะรำคาญก้าง ที่นั่งอยู่เท่านั้นเอง
“มีคนมาจีบด้วย “ คำพูดลอยๆทำเอาคนที่ได้ยิน มองไปที่เค้า พร้อมกับสบตาคนที่พูด อิทธิพัทธ์ยักไหล่แบบไม่แคร์แล้วบอกอีกครั้ง
“ผมเป็นก้างขวางคอคุณไหม เลยจีบกันไม่สะดวก “
คำพูดกวนๆทำให้คนฟังหน้าร้อนผ่าว
“เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นก้าง ไม่ได้ขวางอะไร ฉันไม่ไปเอง “ เธอตอบด้วยความไม่พอใจออกมา เพราะเค้าบอกว่า อาจารย์ชัยวัฒน์มาจีบเธอ
ร่างสูงเดินตรงมา พร้อมกับกระดาษในมือ วางลงตรงหน้าคนที่นั่งอยู่ ก่อนจะบอกอีกครั้ง
“กลับบ้านดีดีนะทีเอของผม “
พราวรุ้งจับแก้มตัวเองทันที ที่เค้าเดินออกจากห้องไป คนอะไรชอบทำให้เธอใจเต้นแรง พราวรุ้งไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่คิดเอาไว้ว่า ผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนของเธอ ต้องเป็นผู้ใหญ่ ต้องโตกว่า และเป็นผู้นำให้เธอได้ แม้จะไม่เคยพบใครที่ทำให้รู้สึกหัวใจวิบวับได้เลย แต่นายตัวปัญหาคนนี้ กลับทำให้เธอ รู้สึกแบบนั้นได้
รถมินิคันเล็กขับออกจากมหาวิทยาลัยไปแล้ว มีสายตาของใครบางคน มองตามออกไป นักศึกษาปี1หลายคน เปิดดูไอจีของชายหนุ่มสุดฮอต ทำให้เธอ แอบเข้าไปดูภาพและเรื่องราวในชีวิตของเค้า ไม่ได้
ภาพในไอจี บอกเรื่องราวในชีวิตของเค้าได้เป็นอย่างดี รอยยิ้มสดใส ในวันหยุดที่ร้านกาแฟ หรือ ภาพของนักแข่งรถที่ได้รางวัล เมื่อวันหยุดที่ผ่านมา มีคนกดไลท์ให้หลายพันคน พร้อมด้วยคอมเม้นท์หัวใจของสาวๆอีกนับร้อย
“ฮอตจริงฮอตจัง “ พราวรุ้งบ่นออกมา แล้วเก็บโทรศัพท์ของตัวเองใส่กระเป๋า เพื่อเตรียมตัว กลับบ้าน
มอเตอร์ไซด์รับจ้างจอดตรงหน้าอพาร์ตเมนต์พร้อมกับที่มินิ ขับตามมา ไม่ห่างกันนักก่อนจะขับรถเลยออกไป ไม่ได้จอดแต่อย่างใด
“ดีแล้วที่ไม่ไปยุ่ง ดูท่าว่าไอ้ชัยวัฒน์จะมีเป้าหมาย “ คนในรถบ่นออกมาเพียงลำพัง มองกระจกหลังก็เห็นว่า เธอเดินเข้าตึกไปแล้ว คนที่ไม่เคยยุ่งกับใคร ถอนหายใจออกมา ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องห่วงทีเอของตัวเองด้วย คราวที่แล้วก็รอตอนฝนตก คราวนี้ ยังรอให้กลับถึงที่พักอีก
“ไอ้อิฐเอ้ยบ้าบอไปแล้วหรือไง จะมาสนใจอะไร “ แม้จะบ่นกับตัวเองออกมา แต่ก็อดสบายใจไม่ได้ ที่เห็นว่า เธอคนนั้นกลับบ้านจริง ไม่ไปยุ่งกับอาจารย์คนนั้น ตามที่พูดเอาไว้