2
1319 Words
“แต่เวลานี้ฝ่าบาทต้องรีบเสด็จกลับแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ มีข้อราชกิจรอให้ฝ่าบาทตัดสินพระทัยหลายเรื่อง ทางชายแดนก็มีข่าวไม่ดี นอกจากนี้ขุนนางยังยื่นฏีกาคดีโกงที่ดินชาวนามาให้ฝ่าบาทตัดสินพระทัยเห็นทีฝ่าบาทต้องรีบเสด็จกลับเข้าวังแล้ว”
หยางจื่อหันมายิ้มเย็น “เรื่องแรกที่ข้าจะทำเมื่อกลับเข้าวังคือไปหาเสวียอวี้เจินต่างหาก ข้าคิดถึงนางแล้ว ถ้าเช่นนั้นกลับกันเถอะ”
รองแม่ทัพคนสนิททราบดีว่าโอรสสวรรค์มีจิตเสน่หาต่อหวงกุ้ยเฟยนางนี้เพียงใดจึงไม่เอ่ยอะไร เพียงแต่รู้สึกโล่งใจที่องค์จักรพรรดิจะกลับเข้าวังหลวงเสียที รองแม่ทัพในชุดชาวบ้านสวมเสื้อผ้าซอมซ่อรีบเดินตามพลางกวาดมองไปทั่วอย่างระแวดระวังภัย
ส่วนหยางจื่อโบกพัดที่ด้ามจับทำด้วยงาช้างไปมาราวกับคุณชายเจ้าสำราญยามเดินผ่านหน้าชาวบ้านที่ลอบมองในความสง่างามสูงศักดิ์ที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน วันนี้เขาได้รับความสนุกมากพอแล้ว
ประเทศไทย
มันเป็นความรู้สึกสนุกเมื่อได้ทำงานที่รัก และรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ยืนมองผลงานของตัวเองกำลังโลดแล่นอยู่บนเวที นอกจากดั่งฝันจะรับงานกับกองถ่ายละครแล้วเธอยังทำงานคอสตูมให้กับหลากหลายรายการและรับงานอีเว้นต์จัดหาเสื้อผ้าให้นักแสดงเพื่อให้เหมาะสมกับงาน
รายการนี้ก็เช่นกันเป็นรายการที่เปิดกว้างให้ทุกคนได้แสดงความสามารถที่ถนัดของตนเองภายในเวลาสิบห้านาทีโดยทุกคนต้องสวมหน้ากากเพื่อไม่ให้คณะกรรมการได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริง ซึ่งกำลังทำเรตติ้งได้ดีจนดั่งฝันปลื้มใจไปด้วย
ส่วนงานเบื้อหลังจำเป็นต้องใช้คอสตูมหลายทีมและหนึ่งในนั้นก็คือทีมของดั่งฝัน แต่หญิงสาวต้องหยุดความคิดเมื่อใครบางคนวางฝ่ามืออบอุ่นเอาไว้ที่ไหล่ของเธอ
ดั่งฝันแหงนขึ้นมองก็เห็นว่าเป็นเขา ‘ภัทรดนัย’ โปรดิวเซอร์มือดี
“เป็นยังไงบ้างครับคุณฝันพอใจในผลงานของตัวเองไหม มีคนชมเข้ามามากว่ารายการเรานอกจากรูปแบบของรายการแปลกใหม่ไม่จำเจซ้ำซากแล้วหน้ากากที่คุณฝันและทีมงานช่วยกันออกแบบก็ถือเป็นอีกหนึ่งสีสันของรายการ”
ดั่งฝันยิ้มตอบ “ฝันว่าที่รายการนี้เรตติ้งพุ่งกระฉูดถึง 9.5 คงเพราะว่ารูปแบบของรายการแปลกใหม่มากกว่าค่ะ” ดั่งฝันบอกอย่างถ่อมตัว
“ถึงอย่างไรพี่ก็ต้องขอบคุณคุณฝันและทีมงานทุกๆ คนที่ช่วยกันอย่างเต็มที่ไม่อย่างนั้นงานคงไม่ออกมาดีแบบนี้ คุณฝันจะรังเกียจไหมถ้าพี่จะชวนไปทานข้าวด้วยกัน”
ดั่งฝันยิ้มและพยักหน้าตอบรับ ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับการกินข้าวร่วมกับทีมงาน เพราะทุกกองละครนอกจากเลี้ยงปิดกล้องแล้วระหว่างถ่ายทำย่อมมีการเลี้ยงสังสรรค์กันบ้างประปราย รูปแบบรายการอื่นๆ ก็เช่นกัน
“ได้สิคะเดี๋ยวฝันล้างท้องรอ ถ้าอย่างนั้นขอตัวสักครู่นะคะฝันจะรีบไปบอกเจ๊เพ็ญว่าวันนี้พี่ภัทรจะพาพวกเราไปเลี้ยงข้าว”
ภัทรดนัยที่ยืนยิ้มหล่อฟันขาวรีบถามหน้าตื่น “เดี๋ยวครับคุณฝัน คุณฝันเข้าใจว่าพี่เลี้ยงทีมงานทั้งหมดหรือครับ”
ดั่งฝันพยักหน้าใสซื่อ “ใช่ค่ะ” ทำไมเขาถามแบบนี้ล่ะเวลาเลี้ยงก็ต้องเลี้ยงทั้งหมด เลือกเลี้ยงเฉพาะคนด้วยเหรอเพราะทุกคนทำงานร่วมกัน
ภัทรดนัยที่ยามปกติเป็นคนเฉียบขาดให้เหตุผลด้วยน้ำเสียงแปร่งปร่าน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ “คือว่าคืนนี้พี่อยากเลี้ยงข้าวคุณฝันเป็นการส่วนตัว ไปทานข้าวกันสองคนได้ไหมครับ”
หญิงสาวอ้าปากค้างรู้ว่าถูกเทียบเชิญให้กินขนมจีบของเขาเข้าให้แล้ว เขาโสดเธอก็โสดแล้วควรจะเซย์เยสหรือเซย์โน ภัทรดนัยมีโปร์ไฟล์ที่ยอดเยี่ยม แม้แต่นางเอกแนวหน้าของเมืองไทยหลายๆ คนก็สนใจเขาเช่นกัน แต่ภัทรดนัยประกาศว่าเขาไม่คิดจะคบหากับนักแสดงเพราะไม่อยากตกเป็นข่าวแต่ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะมีสายตาที่แหลมคมเห็นความงามหลบในหรือความดีที่ซ่อนลึกของเธอหรือสายตาเข้าขั้นแย่ต้องได้รับการแก้ไขในเร็ววันถึงได้แสดงตัวออกมาว่ากำลังเร่ขายขนมจีบให้เธอ
“ว่าไงครับตกลงไหมแต่ผมจองโต๊ะเอาไว้แล้วนะครับ” เขาถามอย่างสุภาพแต่หนักแน่นราวกับจะน็อคเธอให้ได้ในยกนี้ เสียแต่ว่าคนอย่างดั่งฝันไม่ได้ล้มง่ายแบบที่เขาคาดการณ์เอาไว้
ดั่งฝันเออออด้วยรอยยิ้ม “จองร้านไว้แล้วด้วย” จะเขินก็ไม่เชิงเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วตอบเขาไปเมื่อเห็นหลายคนเดินผ่านมาแล้วลอบมองด้วยแววตาสงสัย เธอจึงไม่รีรอที่จะปฏิเสธคำเชิญ
“เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่านะคะ พรุ่งนี้ฝันต้องเดินทางไปประเทศจีนแต่เช้า กองละครที่ฝันรับงานไว้จะเดินทางไปถ่ายทำที่นั่น คืนนี้ฝันอยากพักผ่อนให้มากหน่อยหวังว่าคุณภัทรคงไม่โกรธนะคะ”
ยิ้มกรุ่มกริ่มของภัทรดนัยกลายเป็นยิ้มเจื่อนๆ แทน เขาไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธเอาง่ายๆ แบบนี้ เขาทำให้เธอไปไกลได้กว่าที่เธอคิดแต่เธอกลับปฏิเสธ
‘คุณทิ้งโอกาสดีๆแล้วดั่งฝัน’
“ไม่เป็นไรครับถ้าคุณฝันไม่พร้อม หลังกลับจากประเทศจีนอย่าลืมนัดของเรานะครับผมจะรอ”
ดั่งฝันยิ้มแหยๆ “ยังจะรออีกเหรอคะฝันไปเป็นเดือน ดีไม่ดีขากลับอาจมีหนุ่มจีนติดมือมาด้วยก็ได้” ดั่งฝันรีบยกมือปิดปาก เธอคิดดังไปหน่อย คิดไม่พอดันพูดออกมาต่อหน้าเขาด้วย
ภัทรดนัยตอบหน้าเจื่อนๆ “การค้าไทยขาดดุลมาหลายปี ที่จริงสินค้าไทยคุณภาพดี กินของไทย ใช้ของไทยดีกว่าไหมผมอยากฝากคุณฝันกลับไปทบทวน”
“สงสัยฝันคงจะทำให้คุณภัทรต้องผิดหวังเสียแล้วล่ะค่ะ พักนี้ฝันเป็นอะไรไม่รู้ รู้สึกชอบหนุ่มตี๋แดนมังกรขึ้นมาซะอย่างนั้นสงสัยจะมีเนื้อคู่อยู่ที่เมืองจีน ยังไงคุณภัทรลองมองสาวอื่นดูนะคะฝันไม่อยากให้คุณภัทรต้องเสียเวลากับฝัน” ดั่งฝันบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไปช้าๆ ทิ้งให้ภัทรดนัยยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น
อาณาจักรต้าชิง
ยามค่ำคืนที่ทุกตำหนักต่างเงียบสงัดจนได้ยินเสียงแมลงกลางคืนตัวเล็กๆ ส่งเสียงสอดแทรกผ่านอากาศและลมหนาวเข้ามาไม่เว้นแม้แต่ภายในวังหลังอันใหญ่โตแห่งนี้เช่นกัน ทว่าหนาวกายนั้นไม่เท่ากับหนาวหัวใจ สตรีหวังหลังทุกคนรู้ดีฮ่องเต้ไม่ใช่ของนางใดนางหนึ่ง พวกนางมีสิทธิ์จงรักภักดีแต่ไม่มีสิทธิ์ครอบครองเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว คืนนี้แสงโคมสว่างที่ตำหนักเฟยเฟิงของฮองเฮาหนิงซูเยว่แสดงให้รู้ว่าที่นั่นคือที่ประทับนอนขององค์จักรพรรดิ
“สตรีอื่นมีไว้แค่อุ่นเตียงมีเพียงเจ้าเท่านั้นหนิงซูเยว่ที่จะนอนคู่เคียงบนเตียงของข้าตลอดไป” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงวิงวอนแกมจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มเพื่อประจบเอาใจนาง
ฮองเฮาที่แสนจืดชืดกลับดุเด็ดเผ็ดร้อน นางที่เปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างกำยำที่ปราศจากเสื้อคลุมมังกรกระซิบแหบพร่าถามเสียงติดจะเย้ยหยัน
“จริงหรือเพคะ แต่หม่อมฉันอยากเป็นเจ้าของเตียงแต่เพียงผู้เดียวเชิญเสด็จลงจากเตียงของหม่อมฉันได้แล้วเพคะ”
โครม!
- Writer
