พันธนาการรักร้าย

ภัยเงียบกำลังมาเยือน

หลายวันต่อมา

" โอ๊ยยย! กุตื่นเต้น! " ขนมโผลงขึ้นด้วยความดีใจ เธอไม่สนใจหากเพื่อนๆจะมองว่าเธอทำตัวเหมือนเด็ก

" ไปออกค่ายนะยะไม่ได้ไปดูคอนเสริฐ Got7 " ไข่หวานอดหมั่นไส้กับอาการที่เพื่อนรักแสดงแบบออกหน้าออกตาไม่ได้ เมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่วันข้างหน้าทางคณะจะพาออกค่ายอาสาต่างจังหวัด

" จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไง มึงก็รู้ว่ากุอยากลองไปทำแบบนั้นตั้งนานแล้ว

" ขนมนั่งยิ้มอย่างเพ้อฝันเพราะการออกค่ายครั้งนี้ภารกิจสำคัญคือการสร้างบ้านหลังเล็กให้คนที่เดือดร้อนไม่มีที่อยู่อาศัย ต่างจากไข่หวานที่เธอกลับไม่อยากไปในสถานที่แบบนั้นเอาซะเลย มันทั้งร้อนแล้วก็ไม่สะดวกสบาย

" แล้วเรื่องนั้นล่ะ มึงจะเอาไงต่อ " จากใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับมาหม่นหมองอีกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ขนมปังเข้าใจดีว่าเพื่อนคงหมายถึงเรื่องที่อยู่ของผู้หญิงคนนั้นที่เธอได้มาจากจอมพล ความจริงเธอเคยไปหาเขาแล้วครั้งหนึ่งแต่บ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่ เธอตั้งใจว่าจะไปอีกครั้งหลังกลับมาจากออกค่าย

" ก็คงรอกลับมาก่อนอ่ะ" ไข่หวานรู้ดีว่าตอนนี้เพื่อนรู้สึกแย่แค่ไหนแต่ในเมื่อมันเป็นเรื่องของคนในครอบครัวเธอก็ทำได้เพียงแค่ปลอบใจเท่านั้น

" เอาน่า มึงอย่าพึ่งคิดมาก เผลอๆมันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะ เว้ย แล้วอีกอย่างก็ไม่รู้ว่าเสี่ยเขาจะพูดความจริงหรือเปล่า "

" อืม กุก็หวังว่าพ่อจะไม่ได้ทำเรื่องผิดแบบนั้นจริงๆ " ถึงจะพูดแบบนี้แต่ภายในใจความจริงเธอก็เชื่อไปเกือบครึ่ง

รามสูร

" จัดการให้มันสงบซะ พิช! " สิ้นคำสั่งนี้หญิงสาวก็นั่งลงตรงหว่างขาของรามสูรอย่างคนรู้งาน เธอจัดการเลียไปที่หัวสีแดงระเรื่อนั้น รามสูรจับหัวเธอผงกเข้าหามันตามจังหวะ เวลานี้แก่นกายของเขาก็ได้ขยายขนาดจนเต็มที่เธอจัดการอมมันเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกียจพร้อมกับตวัดลิ้นเล็กไปรอบๆ หัวเพื่อให้เจ้าของมันพอใจมากที่สุด

พิชหรือพิชชี่...เธอคือนางแบบเบอร์หนึ่งของวงการเดินแบบทั้งในไทยและฮ่องกง เธอมักจะถูกเรียกตัวให้มาสนองความต้องการให้กับรามสูรอยู่บ่อยครั้ง เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งเรื่องบนเตียงคนนึงที่รามสูรยอมรับกับลีลาเด็ดของเธอ

" อืมมม! โอ่วว! กุเสียวมากพิช! " รามสูรส่งเสียงครางออกมาในขณะที่เธอกำลังประโลมความสุขอยู่กับแก่นกายขนาดใหญ่เกินไซส์มาตรฐาน ไม่นานรามสูรก็ปล่อยน้ำกามออกมาใส่ปากเธอเต็มๆ เธอจัดการกลืนมันลงคอเหมือนเช่นทุกครั้ง

" วันนี้พิชขอคุมเกมส์นะคะ " รามสูรยิ้มให้เธออย่างพอใจแบบนี้สิ! ค่อยสมกับค่าตัวมึงหน่อย!

เธอผลักรามสูรให้นอนลงแล้วขึ้นไปคร่อมไว้อย่างคนชำนาญ เธอยกตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วยัดมังกรยักษ์ที่กำลังผงาดอยู่นั้นใส่ไปในช่องรักของตัวเองที่ตอนนี้มันน้ำก็เริ่มจะแฉะเต็มที

" อ๊าาาส์ เสียขาาา! " เธอยกสะโพกงามขึ้นๆลงๆเพียงช้าๆเพื่อเป็นการเล้าโลมก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนจังหวะให้เร็วและแรง

" อ๊ะๆๆ เสี่ยรามขาาา พิชเสียว อ่าา!! " เธอครางออกมาลั่นห้องหรู ราคาแพงของโรงแรม มันจึงสามารถเก็บเสียงของเธอได้เป็นอย่างดี เสียงเนื้อที่กระทบกันดังมันก็ทำให้คนใต้ร่างนั้นยิ่งมีอารมณ์...!

"อ่าาา แรงอีกสิพิช กุชอบเวลามึงขย่ม! " รามสูรจับสะโพกเล็กให้รับกับจังหวะในยามที่เขาเด้งเอวกระแทกใส่ร่องพิศวาสของเธอ สองเต้าอวบอึ๋มเด้งท้าทายอยู่ตรงหน้า รามสูรใช้มือหนาบีบเค้นอย่างได้อารมณ์

" อ๊ะ! เสี่ยรามขาา พิชไม่ไหวแล้ว อ๊าาาส์!! " เธอกระตุกเพียงสองสามทีน้ำรักก็พรั่งพลูออกมาเต็มหน้าขา รามสูรลุกขึ้นนั่งแล้วจัดการสวมเกราะป้องกันก่อนจะจับแก่นกายที่ยังคงผงาดยัดไปที่ร่องพิศวาสอีกครั้ง เขาดันมันทีเดียว...มิดด้าม!

" อร้ายย! บะเบาค่ะเสี่ย! " รามสูรไม่ฟังที่เธอพูดแม้แต่น้อย เขายังคงเขากระแทกมังกรยักษ์ใส่ร่องเธออย่างไม่นึกปราณี เสียงเนื้อที่กระแทกกันดังระงมไปทั่วทั้งห้อง "

" เสี่ยคะ!คือพิช...! " เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันทีที่เชือกเส้นใหญ่ถูกรัดข้อมือเธอไว้แน่นหนา แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกทีถูกกระทำแต่เธอก็ไม่เคยชินกับมันเลย

" ไม่ต้องมาสำออย! มึงมีหน้าที่รองรับอารมณ์กุ! " พูดจบเขาก็จับเธอให้ลุกขึ้นยืนแล้วผลักเธอให้หันหน้าเข้าผนังห้องหรู เขาใช้เชือกอีกเส้นฟาดมันลงไปที่แผ่นหลังของเธอ ตอนนี้ความต้องการของรามสูรมันรุนแรงเกินกว่าเขาจะควบคุม

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!!!

" อร้ายยย! สะเสี่ยขาาา พิชเจ็บ! ฮึก! " น้ำตาเธอรื้นอาบสองแก้มทันทีในขณะเดียวกันแผ่นหลังของเธอก็เริ่มจะมีเลือดสีแดงสดไหลซึทออกมา หากแต่รามสูรไม่ได้สนใจเสียงสะอึกสะอื้นของอีกฝ่ายแม้แต่น้อยในทางตรงกันข้ามเขากลับยิ่งรู้สึกดีเวลาที่ได้ยินเสียงร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวดนี้

" มึงเจ็บใช่มั้ย! อืมมม! "มือหนาใหญ่บีบคลึงไปที่หน้าอกอวบอึ๋มสองข้าง เขาออกแรงบีบตามความเสน่ห์หา แก่นกายขนาดใหญ่กระแทกใส่ร่องเธอแบบไม่ยั้ง!

" เจ็บมะมากค่ะเสี่ย อ่าาา! อ๊ะ! " เธอปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาพร้อมกับเสียงครางที่มาจากความเสียวจากการที่โดนกระแทกด้วยความรุนแรง เธอยอมรับว่าเวลานี้รอยแผลที่แผ่นหลังมันสร้างความเจ็บให้เธอมากแต่ขณะเดียวกันมันก็สร้างความสยิวไม่แพ้ความเจ็บที่ได้รับ

เพี๊ยะ!!

" อืมม! ร้องออกมาสิพิช ร้องดังๆเลย กุชอบ!! " เชือกเส้นใหญ่ยังคงทำหน้าที่ฟาดฟันลงไปที่แผ่นหลังขาวๆด้วยความสะใจแต่ถึงอย่างนั้นผู้หญิงที่เคยสนองความต้องการให้เขาก็ยังคงเรียกร้องที่จะให้รามสูรปลดปล่อยใส่ตัวเองอย่างเต็มที่

" อร้ายย!! เจ็บที่สุดค่ะเสี่ยรามขาาา พิชจะเจ็บ! ฮึก! " หญิงสาวรูปร่างดีแบบคนที่ได้สัดส่วน ได้แต่ยืนนิ่งๆรับกับความทรมานที่มาพร้อมกับความเสียวซ่าน เวลานี้เจ็บแค่ไหนเธอก็ต้องยอม

" อืมมม...กุจะเสร็จแล้ว! " เขากระซิบบอกเธอก่อนจะกดให้เธอนั่งลงแล้วปล่อยน้ำกามเข้าไปในโพรงปาก เขาบังคับให้เธอกลืนมันลงคอจนหมดทุกหยาดหยด

" อ๊อกๆ อ๊าาาส์! " หญิงสาวนอนราบไปกับพื้นอย่างหมดแรงเหงื่อไหลอาบชุ่มไปทั้งตัว

" มึงรีบแต่งตัวแล้วกลับไปซะ! " รามสูรยืนสูบบุหรี่ราคาแพง เขาไม่แม้แต่จะเหลียวมองคนที่พึ่งจะมอบความสุขให้ตนด้วยซ้ำ

สำหรับรามสูร...ผู้หญิงพวกนี้ก็แค่คนที่มาสนองตัณหาในเวลาเ****นเท่านั้น และค่าตอบแทนความเจ็บคือเงินจำนวนหนึ่งที่ไม่เคยมีใครปฏิเสธมัน

" แล้วเสี่ยจะให้พิชมาหาอีกวันไหนคะ " เธอเข้าไปโอบกอดเขาจากทางด้านหลังอย่างอ่อนโยน ที่จริงพิชชี่เธอหลงรักรามสูรตั้งแต่แรกเห็นเมื่อสองปีที่แล้วที่ผับแห่งนึง ถึงแม้เธอจะรู้ดีว่าเป็นแค่เพียงที่ระบายอารมณ์แต่เธอก็ไม่คิดจะตีตัวออกห่าง

สักวัน! เสี่ยจะต้องเป็นของพิชคนเดียว!

" เ****นเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นล่ะ! มึงจะถามทำไม! " เขาผลักเธอออกอย่างไม่นึกใยดี

" มึงไปหยิบเงินแล้วรีบออกไปซะ ก่อนที่กุจะเจาะขมับมึง พิช! " เธอไม่รอช้ารีบจัดการเก็บเสื้อผ้าที่กองกระจัดกระจายอยู่ที่พื้นขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินไปหยิบเงินจำนวนหนึ่งแล้วออกไปทันที เธอไม่จำเป็นต้องนับมันหรอกเพราะแต่ละครั้งรามสูรจะให้ค่าตัวเธอไม่ต่ำกว่าสามหมื่นบาท

" เสี่ยครับ คือ... " เธียร์ลูกน้องคนสนิทเปิดประตูเข้ามาทันทีที่เห็นว่ารามสูรเสร็จกิจกาม

" มึงก็พูดมาสิวะ! มัวอ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้! " รามสูรแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาทันที

"ผู้ชายคนนั้นมีเมียอยู่แล้วครับแถมยังมีลูกสาวด้วยกันคนนึง"

" แล้วไงต่อวะ!" รามสูรรู้ดีว่าเรื่องมันคงไม่ได้มีแค่นี้แน่เพราะท่าทีของเธียร์มันมีพิรุธ

" ลูกสาวของมันก็คือคนที่ไอ้จอมพลส่งไปสืบเรื่องของเราวันนั้นครับ! " รามสูรเหยียบบุหรี่มวนสุดท้ายลงพื้นด้วยสีหน้านิ่งๆ

" งั้นเหรอ! " เขาแสยะยิ้มออกมา แววตายากจะเดาความหมายได้ รามสูรลุกขึ้นไปแต่งตัวด้วยความคล่องแคล่ว

" เสี่ยจะให้ผมไปจับตัวลูกสาวมันมาให้เลยมั้ยครับ ตอนนี้ไอ้เขื่อนคอยดูเธอไว้อยู่ " เรื่องแค่นี้เธียร์ไม่จำเป็นต้องรอให้รามสูรต้องออกคำสั่งเพราะหากแต่เวลาปกติรามสูรจะต้องให้เขาไปพาตัวผู้หญิงพวกนี้มาสนองความต้องการอย่างแน่นอนเพราะมันคือบทลงโทษที่พวกเธอสมควรจะได้รับ เมื่อมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับทิพย์ลดา ผู้หญิงคนเดียวที่รามสูรทั้งรัก ทั้งเกลียด

" ไม่ต้อง! กุจะไปเอาตัวมันมาเอง! " พูดจบรามสูรก็กดโทรหาใครสักคน

" ไอ้เพลิง คืนนี้กุฝากมึงกับไอ้เดนเข้าไปคุมบ่อนให้กุด้วยนะ! กุไม่เข้า เออ! " ปลายสายตอบรับคำขอของสหายร่วมแก๊ง พวกเขาสามคนมักจะผลัดกันไปคุมกิจการบ่อนอยู่บ่อยครั้ง

รถหรูแล่นออกมายังถนนใหญ่ด้วยความเร็วสูง เธียร์เหยียบคันเร่งแทบจะมิดไมค์ เขามาได้ราวๆครึ่งชั่วโมง

" บ้านอินังเด็กนั่นไม่ได้อยู่ในกรุงเทพเหรอวะ " เวลานี้รามสูรออกจะใจร้อนสักหน่อย เพราะเขาอยากจะเจอตัวเธอเต็มทน

" บ้านอยู่กรุงเทพครับ แต่ตอนนี้เธอไปออกค่ายอาสาพัฒนาชนบทที่เชียงราย " เธียร์ตอบออกไปอย่างใจเย็น ไม่ใช่ว่าเขาไม่เกรงกลัวรามสูร เพียงแต่เขาเป็นคนซื่อแค่นั้นเอง

" ไอ้เวร! แล้วทำไมพึ่งจะบอกกุ! " เขาแทบอยากจะเอาปืนเจาะสมองในทันทีถ้าไม่ติดว่าเธียร์คือคนที่จงรักภักดีกับเขามาโดยตลอด

ไม่งั้นกุระเบิดสมองมึงแน่ ไอ้เธียร์!!

" เสี่ยจะกลับไปรอก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวผมให้ไอ้ขามกับไอ้เขื่อนจัดการให้เอง "

" ไม่ต้อง! กุจัดการเองได้! "