ตลาดมืด

1069 Words
วันเดือนเคลื่อนคล้อยพอหิมะละลายท้องฟ้าเริ่มสว่างแสงแดดเริ่มสาดส่องทุกบ้านก็ต่างออกมาทำมาหากิน วันนี้ลี่หลินมีนัดกับพี่ชายทั้งสองจะเช้าเมืองไปตลาดมือด้วยกันเธอจึงเตรียมตัวแต่เช้าทำอาหารใส่ปิ่นโตให้ลูกๆทั้งสองที่ต้องไปอยู่กับตาและยายทั้งวัน เธอจัดเรียงอาหาร ผลไม้และนมของลูกๆใส่ตะกร้าขึ้นรถเข็นไว้ อีกตะกร้านึงเป็นของเล่นของเด็กๆ สมุดภาพและดินสอสี "เด็กๆ..พร้อมรึยังลูก..แม่จะสายแล้วนะ" "มาแย้วค้าบ////มาแย้วววว" "ปะลูก..ขึ้นนั่งบนรถเข็นเลย" จากนั้นลี่หลินก็เข็นรถมุ่งหน้าไปที่บ้านโจวทันที เพียงไม่นานก็มาถึงเพราะไม่มีหิมะการสัญจรไปมาจริงสะดวกสบาย "พี่ใหญ่..พี่รอง..ฉันมาแล้วเปิดประตูให้หน่อยจ้า" ลี่หลินตะโกนเรียกพี่ชายทั้งสองอยู่หน้าบ้าน "มาแล้วๆ..มาเด็กๆเข้าบ้านกับลุงรองกัน" "ซาหวัดดีค้าบยุงยอง//ซาหวัดดีค่ายุงยอง" "มาลุงรองจะอุ้มไปเอง..อึบ..หือออ..อ้วนขึ้นรึป่าว..ลุงรองเกือบอุ้มไม่ขึ้น" ฟอดด ฟอดด "คิก คิก..เค้าเยียกเด็กฉมบูงจ้ะยุงยอง" (เค้าเรียกเด็กสมบูรณ์จ้ะลุงรอง) " ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ยอมรับว่าตัวเองอ้วนว่างั้นเถอะ..หืมม.น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ"ลี่หมิงเอ็นดูหลานสาวตัวน้อยที่ดูอ้วนจ้ำม่ำขึ้นแต่ไม่ยอมรับ "พี่ใหญ่ละจ๊ะพี่รอง." "อยู่ในบ้าน..ทำอาหารช่วยแม่พึ่งเสร็จ" พอเดินเข้ามาในบ้านลี่หลินก็เอาอาหารออกมาไว้ให้เด็กๆ "แม่คะ..นี่เป็นอาหารกับผลไม้ฉันเอามาเผื่อพ่อกับแม่ด้วยกินได้เลยนะคะ..ส่วนเด็ก..ห้ามดื้อกับตาจ๋ายายจ๋าเด็ดขาด..เข้าใจไหม !!..ถ้าเป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่จ๋าจะซื้อขนมอร่อยๆมาฝาก..เข้าใจไหม" "เข้าจายค้าบ//เข้าจายค้า..เจื้อฟาง..ท่าวกับคาหนม..คิก..คิก" "..." "..." "..." "..." "พี่ว่าเราไปกันเถอะเดี๋ยวจะสาย ต้องไปรอรถประจำทางอีก" พี่ใหญ่พูดเสร็จก็นำน้องๆเดินออกไป พอทุกคนเดินออกมาห่างจากหมู่บ้านจนลับตาผู้คนลี่หลินจึงตัดสินใจบอกเรื่องมิติกับพี่ชายเธอคิดว่าการบอกความจริงพี่ชายทั้งสองน่าจะดีกว่า เผื่อเธอเผลอทำอะไรไม่ระวังจะได้มีคนช่วยดูอีกแรง พรึบ พรึบ ลี่หลินเอาจักรยานออกมาจากมิติสองคัน พร้อมกับหมวกและผ้าปิดหน้าให้ทุกคนใส่ "เฮ้ยย..นะ..นี่น้องทำได้ยังไง" ลี่หยางตกใจตาแทบถลนจนต้องรีบหันซ้ายหันขวามองผู้คนกลัวใรรจะมาเห็น ส่วนพี่รองตอนนี้ช็อคค้างจ้า "รีบปั่นจักรยานเข้าเมืองก่อนเถอะพี่เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังระหว่างทาง" จากนั้นลี่หยางกับลี่หมิงก็ปั่นจักรยานไปด้วยฟังลี่หลินเล่าเรื่องสิ่งของภายในมิติไปด้วยจนมาถึงตลาดมือ ลี่หลินกำลังคิดว่าจะหามุมเหมาะๆที่ไม่มีคนเห็น เธอจะรีบเอาจักรยานเก็บเข้ามิติแต่มีคุณมีคนนึงเดินมาทางนี้ซะก่อน "เจ้าหนุ่ม..ลุงขอถามหน่อย..จักรยานนี้ไปหาซื้อมาจากที่ไหนรึ.." "สหายของน้องสาวผมหามาให้ครับ..พึ่งเอามาส่งเมื่อเช้า..เราเลยก็ปั่นมาตลาดนี้แหละครับ" "แล้วเค้ายังมีเหลืออีกไหม..พอดีลุงอยากได้ให้หลานชายปั่นไปโรงเรียน..เพื่อนลุงนั่งอยู่ที่โต๊ะนั่นก็ตามหาอยู่เหมือนกัน" "เค้าจะมาอีกทีก็อาทิตย์หน้าครับคุณลุง..คุณลุงรอไหวไหมครับ..หรือคุณลุงจะเอาคันนี้เลย" "ได้หรอ..ถ้าได้งั้นลุงเอาทั้งสองคันนี้เลย..ว่าแต่คันละเท่าไหร่ละ" " 300 หยวนครับคุณลุง" "ตกลง..ลุงเอาทั้งสองคันเลย..อ่ะ..นี่เงิน 600 หยวน" "ขอบคุณครับ" ลี่หยางรับเงินมาด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง แต่ภายในอยากจะโห่ร้องดีใจจนแทบเก็บไม่อยู่ "ว้าวว..ฉันพึ่งรู้ว่าพี่ใหญ่ขายของเก่งขนาดนี้..ปิดการขายได้เร็วมาก" ลี่หลินเอ่ยแซวพี่ชาย "น้องอย่าแซวพี่สิลี่หลิน..พี่ดีใจจนแทบเก็บอาการไม่อยู่เลยแหละ..อ่ะนี่เงินค่าจักรยาน" ลี่หลินรับเงินจากพี่ชายมาเก็บไว้จากนั้นทั้งสามคนก็เดินเข้าไปในตลาดมืดโดยมีพี่ใหญ่เป็นคนนำทาง "น้องมีโต๊ะที่ชอบไหมลี่หลิน..หรือจะเช่าเป็นห้อง..จะได้สะดวกสำหรับน้องหน่อย" ลี่หยางมีความคิดที่รอบคอบ เพื่อความปลอดภัยของน้องๆเค้าจึงต้องระแวดระวังให้มากที่สุด "เช่าเป็นห้องดีกว่าจ้ะพี่ใหญ่" "ได้ๆ..เดี๋ยวพี่ไปคุยให้" ลี่หยางเดินไปทางห้องของผู้ดูแล ซักพักก็เดินกลับมาพร้อมผู้ดูแล "เช่าห้องวันละ 15 หยวน..จะเช่ากี่วันดีละน้องชาย"ผู้ดูแลหันไปคุยกับลี่หยางในขณะที่กำลังเปิดห้องให้ดู "เอากี่วันดีลี่หลิน" "วันเสาร์และวันอาทิตย์..ของเดือนนี้ทั้งเดือนจ้ะพี่ชาย ทั้งหมด 8 วัน วันละ15หยวน..รวมเป็น 120 หยวน..นี่เงินค่าเช่าจ้ะ" พี่ชายทั้งสองมองน้องสาวที่จ่ายเงิน 120 หยวนออกไปโดยไม่สะทกสะท้าน "นี่เป็นกุญแจห้อง..ถ้ามีอะไรก็ไปแจ้งพี่ที่สำนักงานนะ.. เดี๋ยวจะมีคนเอาโต๊ะมาให้เพิ่ม" "ขอบคุณครับ//ครับ//ขอบคุณจ้ะพี่ชาย" จากนั้นทั้งสามคนก็เอาโต๊ะที่คนของตลาดเอามาเพิ่มให้ต่อกันเป็นแนวยาวเต็มหน้าร้านไม่ให้ใครเข้ามาข้างในได้ ลี่หลินเอาของบางส่วนออกมาโชว์ที่หน้าร้าน แต่ไม่ได้เอาออกมาทั้งหมด เธอเอาแคตตาล็อก ออกมาจากมิติ และกระดาษปากกาเครื่องคิดเลขและกระป๋องใส่เงินให้พี่ใหญ่กับพี่รองเป็นเป็นคนจดรายการของลูกค้าส่งมาให้เธอ ส่วนเธอจะเป็นคนเอาของจากในมิติมาจัดเอง หน้าร้านมีเนื้อหมูเนื้อไก่ และผลไม้ วางโชว์นิดหน่อยแต่ถือว่าเรียกลูกค้าได้ดี
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD