อธิปนอนยกมือก่ายหน้าผากพลิกตัวไปมาด้วยใจที่สับสนและรู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อตอนเย็น พอจะข่มตานอนหลับก็มีแต่หน้าของวันพุธวนเวียนให้รำคาญและหงุดหงิด
“เราทำแรงไปรึเปล่าไอ้อ้วน” เขาพึมพำถามตัวเอง เพราะหลังจากที่วันพุธและเพชรกลับไปนั้น ธีรภรณ์มาถามเขาว่าทำอะไรวันพุธรึเปล่า ทำไมเธอถึงร้องไห้
“ไม่หรอก มันสมควรแล้ว เราทำถูกแล้ว” อธิปพลิกตัวนอนคว่ำหน้ากับหมอนพึมพำ แต่ใบหน้าสวยของวันพุธก็ลอยแทรกเข้ามาในหัวและเป็นภาพที่เธอร้องไห้น้ำตาเปื้อนแก้ม
“อุวะ! ทำไมถึงต้องมารู้สึกผิดด้วย เราไม่ผิดสักหน่อยไอ้อ้วน” แล้วก็ต้องลุกขึ้นเปิดไฟเดินออกไปข้างนอกเพื่อไปหาอะไรทำให้ตัวเองลืมเรื่องราวเมื่อตอนเย็น
“รักเหรอ รักเราเนี่ยนะ”
แม้จะรู้สึกใจฟูฟ่องไปกับคำรักของวันพุธ แต่พอสำนึกถึงฐานะตัวเองกับสาวเจ้าแล้วก็ห่อเหี่ยวขึ้นมาทันที เขาและหญิงสาวไม่มีอะไรที่จะมาบรรจบกันได้เลย ไม่ว่าจะเรื่องฐานะทางการเงินและฐานะทางสัง
