ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วก็ไม่อาจลบภาพของวันพุธออกไปจากหัวได้เลย วันนี้เขามาเปิดร้านแต่หัววันและมีลูกค้าเข้ามาให้เขาวาดรูปเหมือนให้แล้วสองคน จนตอนนี้เวลาสามทุ่มแล้ว เริ่มดึกพอเสร็จจากลูกค้าคนล่าสุดก็บีบเจลล้างมือที่วางไว้ใกล้มือล้างมือ ก่อนจะล้วงโทรศัพท์รุ่นราคาไม่กี่ร้อยของตัวเองออกมากดต่อสายหาน้องสาวที่บ้าน รอไม่นานธีรภรณ์ก็กดรับสาย
“ว่ายังไงคะพี่อ้วน วันนี้ลูกค้าเยอะไหมคะ” ปลายสายกดรับพร้อมกรอกเสียงหวานถามกลับมา
“พอได้อยู่เด็กดีของพี่ แล้วอุ่นกินข้าวรึยังฮึ”
“กำลังกินเลยค่ะ พอดีพี่หมวยกับพี่ไดมอนด์ซื้อของมาเยี่ยมค่ะ เยอะแยะเลยนะพี่อ้วน เดี๋ยวหมวยจะแบ่งไว้ให้พี่นะคะ”
อธิปกำโทรศัพท์ที่แนบหูตัวเองแน่นเมื่อรู้ว่าตอนนี้ใครมาที่บ้านของตัวเอง
“พี่อ้วนทำไมเงียบไปคะ มีลูกค้าเข้าร้านเหรอคะ งั้นอุ่นวางสายแล้วนะคะ” ยังไม่ทันกดวางสาย อธิปก็รีบดึงสติกลับมาตอบคนในสายทันที
“อย่าเพิ่งวางอุ่น ตอนนี้พี
