โปรดระวังพระเอกกำลังคลั่งรัก

บทที่สิบ ค่ำคืนที่วุ่นวาย1

ยามโฉ่ว (01.00 – 02.59 น.) ในห้องแห่งหนึ่งมีแสงจากนัยน์ตาสีอำพันสว่างวาบกลางความมืดมิด

           มังกรสีนิลเปิดเปลือกตาตนขึ้นเมื่อคิดว่าสาวใช้คนนี้เข้าสู่ห้วงนิทราแบบสนิทแล้ว

           'บัดซบ เขาควรได้นอนห้องที่ดีกว่านี้ถ้าไม่ติดว่าเจ้ามนุษย์หน้าเหม็นนั่นเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด!'

           'ทำไมรัชทายาทเผ่ามังกรสวรรค์แบบเขาต้องมานอนห้องสาวใช้กัน!?' 

           ฟืดดดด!!!!

           มังกรน้อยสีนิลขบคิดในใจพลางพ่นลมหายใจออกมาดังฟืดฟาดแบบหัวเสีย

           'อีกไม่เกินสองวันข้าจะสามารถแปลงกายทิพย์ได้แล้วรอข้าก่อนเถิดเจ้ามนุษย์!!' หยางหรงฉินขบคิดแบบขุ่นแค้น

           หากย้อนกลับไปก่อนเกิดเรื่องที่ตนจะบาดเจ็บนั้นหยางหรงฉินก็ยิ่งเจ็บแค้นยิ่งนัก หากเจ้าเด็กนั่นไม่เล่นทีเผลอใช้เชือกสะกดพลังเขาไว้ตัวเขาคงไม่ต้องบาดเจ็บถึงเพียงนี้!

           'หากเจ้าหวงนักข้าจะเอานางมาเป็นของข้าให้เจ้ากระอักเลือดจนตายเสีย!' มังกรน้อยคิดในใจเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาแอบมาเล่นเมืองมนุษย์และแอบแวะมาเยี่ยมเยียนน้องสาวคนเล็กจอมซนให้หายคิดถึง

           ในคราแรกนั้นเขากะจะทำให้นางประหลาดใจเสียหน่อยที่จะได้พบกันในรอบหลายปีแต่แผนการนี้เป็นอันต้องล่มจมเมื่อเจอเจ้าอวี๋เซียวไน่!!

           ตอนนั้นตัวเขากำลังยืนอยู่บนกำแพงแล้วลอบมองเข้าไปในเรือนหลังงามแห่งหนึ่งตามที่สืบมาว่าน้องเล็กอยู่ที่นี่..

           หลังจากที่ลอบมองเข้าไปนั้นเขาก็พบกับน้องสาวที่คิดถึงอยู่กับแม่นางน้อยน่ารักคนหนึ่งเลยจัดการพุ่งตัวเข้าไปหาทั้งสองเพื่อหมายทำให้ทั้งสองตกใจ แต่ยังไม่ทันที่จะได้พุ่งตัวเข้าไปทักทายน้องสาวเขาก็ถูกเชือกสะกดพลังรัดแล้วลากออกไปที่ป่าชั้นกลางซะก่อนจากนั้นก็ตามมาด้วยการต่อสู้ระหว่างเขากับมนุษย์นั่นโดยที่เขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

           ในตอนนั้นตัวเขายังไม่ทันได้อธิบายอะไรก็ถูกโจมตีใส่ไม่ยั้ง ยังดีที่เขาคลายเชือกเวทนี้ได้ซึ่งมันก็ดูดพลังเขาไปเกินกว่าครึ่งหนึ่ง แล้วนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเสียเปรียบเจ้ามนุษย์นั่นจนบาดเจ็บแล้วเผลอสลบไปพอตื่นขึ้นมาอีกที่ก็กับหยางเจอเหมยลี่ในร่างงูและแม่นางน้อยน่ารักคนนั้นเสียแล้ว..

           ในคราแรกหยางหรงฉินคิดว่าจะอธิบายให้เซียวไน่เข้าใจว่าจุดประสงค์ที่เขาบุกรุกโดยพลการคืออะไร แต่พอมาเจอการกระทำที่ฉุนเฉียวโจมตีโดยไร้คำไถ่ถามก็เก็บก้อนคำอธิบายไปซะหมดเสีย

หากเขาเอ่ยเรื่องน้องสาวออกไปมีหวังนางคงโดนจับโยนออกมาโดยเจ้าคนขี้หวงนั่นเป็นแน่! 

           ปีกสีนิลเกล็ดน้ำเงินสวยค่อยๆกระพือขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพาร่างตัวเองบินออกไปที่หน้าต่าง

           มังกรน้อยพาตนเองบินมายังห้องที่น้องสาวตนพักที่เมื่อเช้าเขาเคยได้เข้ามาก่อนจะใช้หัวดันบานหน้าต่างเข้าไปอย่างง่ายดายเพราะเขาบอกกับเหมยลี่เอาไว้ว่าจะลักลอบเข้ามาในคืนนี้..

           "ไง กว่าจะมานะ" เสียงปริศนาดังขึ้นกลางความมืดมิดแลตามมาด้วยกลิ่นที่คุ้นเคยลอยตามลมมา

           โฮกกกกกก!

           มังกรน้อยคำรามแบบหัวเสีย

           'บัดซบ! ทำไมไอ้เจ้านี่มาอยู่ตรงนี้ได้!!' หยางหรงฉินสบถในใจเมื่อเจอคนที่ไม่ควรเจออยู่ในห้อง

           'น้องสาวเขากับแม่นางน้อยเยว่เหยียนอยู่ไหนกัน?' มังกรสีนิลขบคิดในใจ

           "ข้าคิดแล้วว่าเจ้าต้องมา หึ รนหาที่ตายยิ่งนักเจ้ากล้าคิดปีนเตียงคนของข้าอย่างนั้นหรือ?" เด็กชายวัย13หนาวกล่าวประโยคเหี้ยมขึ้นมาขัดกับหน้าตาที่ดูอ่อนโยน

           ผมสีขาวสวยดั่งแพรไหมสยายไปตามสายลมที่เต็มไปด้วยแรงโทสะ ก่อนที่ไฟในห้องจะถูกจุดขึ้น

           ห้องนอนสว่างวาบไปด้วยแสงไฟที่ถูกจุดปรากฏให้เห็นสองร่างที่แตกต่างกันหนึ่งคนหนึ่งมังกรกำลังยืนจังก้าเผชิญหน้ากันอยู่ นัยน์ตาสีเทากับสีอำพันต่างมองกันอย่างฟาดฟัน

           ปราณที่ถูกปล่อยมาอย่างกดดันนั้นทำเอาหยางเหมยลี่ที่แอบมาดูเพราะเป็นห่วงที่ชายทนไม่ไหวเผลอถอยห่างออกมาพลางตัวสั่น..

           'แย่แล้ว! ต้องไปเรียกเหยียนเอ๋อร์!!' เจ้ามังกรในร่างงูน้อยคิดว่าจะต้องเกิดเรื่องเป็นแน่จึงรีบเลื้อยออกไปตามสหายรักตนมาห้ามทัพทันที!!

           'ท่านพี่ท่านเป็นรัชทายาทนะท่านจะมาตายในที่แห่งนี้ไม่ได้!!!' งูขาวรีบเลื้อยไปหาสหายตัวน้อยที่เรือนรับรองแบบรวดเร็วที่สุดเท่าที่ตนจะทำได้..

           ทำไมนางจะไม่รู้ว่าอวี๋เซียวไน่เอาจริงตามที่พูดแน่!!

           เพราะตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ทำให้นางได้เห็นเจ้าเด็กนั่นมาโดยตลอด ไอ้เด็กนี่มันหึงหวงสหายตัวน้อยของนางจนเข้าขั้นคลั่งไคล้แลคล้ายพวกโรคจิต!! หากนางไม่เป็นตัวเมียก็คงอาจตายไปแล้วก็ได้..

           ยิ่งนึกยิ่งอับอายเมื่อโดนเจ้าเด็กนั่นสั่งให้เสี่ยวจูจับตัวนางเพื่อดูเพศต่อหน้าเขา!!!