บทที่ 6 ปลุกตำนานสยอง
4243 Words
“พี่อัคคี”
เมย์ที่เดินตามอัคคีปิดประตูที่เธอเพิ่งก้าวผ่านเข้าไป ก่อนที่จะใช้เสียงหวานเรียกชื่อผู้ที่เดินนำหน้า จนผู้ที่ถูกเรียกหยุดเดิน..แล้วหันหลังกลับมาใช้สายตาจ้องไปยังร่างอวบในชุดเสื้อยืดรัดรูปกับกระโปรงสั้น ที่ยืนพิงประตูที่ถูกปิดกลับเมื่อสักครู่
“หือ....”
เสียงลมหายใจ มันทำให้ชายหนุ่มทราบอารมณ์ปรารถนาของแฟนสาว เขาจึงเดินเข้าไปยืนอยู่หน้าร่างอวบ ที่ส่งสายตาหยาดเยิ้มจ้องมองชายหนุ่มชนิดไม่กะพริบตา ก่อนที่อัคคีจะค่อยๆ ลงไปนั่งคลุกเข่าลงต่อหน้าหญิงที่หายใจแบบระทดระทวย
“อุย...พี่อัคคี..”
จมูกโด่งใช้ถูไถไปตามขาอ่อนใต้กระโปรงอันสั้นจิ๋ว พร้อมกับสูดดมกลิ่นจากเนื้อสาว จนทำให้นักศึกษาสาวเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงหวาน ในขณะที่ปากหนาเริ่มเร่งระดมจูบไปตามขาอ่อน แล้วจึงค่อยๆ เลื่อนลุกขึ้นไปตามโคนขาจนหัวของชายหนุ่มมุดหายเข้าไปในกระโปรงสั้น ก่อนที่จมูกของชายหนุ่มจะรับทราบถึงกลิ่นคาวของน้ำเหลว ที่หญิงสาวขับออกมาจนเปียกเต็มกางเกงชั้นในสีเนื้อของเธอ
“..พี่..อูย์..หืม...”
เสียงบ่งบอกว่าอารมณ์ที่เกิดกับเมย์มันถึงจุดไหน ในขณะขาทั้งคู่ของเธอถูกบังคับให้บีบชิดเข้าหากัน...ก่อนมือใหญ่จะดึงกางเกงชั้นในเนื้อบางที่ปิดปากโพงเนื้อ ที่มันกำลังขับเมือกเหลวที่ธรรมชาติได้สรรค์สร้างออกมาแบบพรั่งพู เพราะมันตะเตรียมรอรับสิ่งแปลกปลอม ที่ไม่นานมันคงจะเลื่อนเข้ามาภายในตัวของหญิงสาว.
“อูย... เมย์ใจจะขาด.แล้ว..พี่จ๋า...”
เมื่อสิ่งที่ขว้างกั้นรอยแยกเนื้อถูกถอดออก... มันจึงทำให้ชายหนุ่มมองเห็นเหล่าเส้นไหมสีดำ ที่ปกคลุมอยู่เต็มโหนกเนื้อภายใต้กระโปรงมากมาย ก่อนที่นักศึกษาสาวจะขยับขาให้ห่างออกจากกัน เพราะว่าเธอต้องการจะให้ใบหน้าที่อยู่ห่างจุดซ่อนเร้นเพียงไม่ถึงคืบ จะได้ขยับเข้ามาสัมผัส ร่องเนื้อแย้มที่ซ่อนอยู่ได้ถนัด แต่ไม่นานนักรอยแยกบนโหนกเนื้อก็ต้องแยกออกจากกันเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อมันถูกลิ้นหยาบของชายหนุ่ม ดันแทรกเข้าไประหว่างกลางซอกร่องเนื้อที่เบียดชิด
“โอ๊ย...พี่อัคคี...เมย์จะไม่ไหวแล้ว..คะ...อูย์”
เจ้าของร่างสะดุ้งจนสุดตัว ก่อนที่จะเกร็งนิ่ง.เพราะหญิงสาวถึงจุดสุดยอด.เพียงแค่สัมผัสแรกจากปลายลิ้นของชายหนุ่มเท่านั้น
“โอ๊ย... อูย...พี่...”
กลิ่นคาวของน้ำที่ซึมตามร่องสวาทหญิงสาว ที่เยิ้มทะลักออกมาแบบไม่ขาดสาย... ชายหนุ่มรู้สึกว่ามันช่างเป็นกลิ่นที่ยวนใจ จนทำให้หัวใจผู้สูดดมเข้าไปหัวใจเต้นแรงอย่างไม่น่าเชื่อ และสิ่งนั้นเองที่ทำให้ร่างใหญ่ต้องเร่งปฏิบัติการ เพื่อให้หญิงสาวได้เสพสมความสุขสมล่วงไปก่อน อีก สักสองสามครั้ง...ก่อนที่เขาจะเสพสุขในวาระสุดท้ายเหมือนดังเช่นทุกครั้งที่เคยทำกิจกรรมเช่นนี้กับหญิงสาวมา...
“อ้า...อา...อูย์...พี่...พี่... อัคคี...เมย์...ไม่..ไหวแล้ว..โอ๊ย..”
อัคคียังเลือกใช้ปลายลิ้นในการทำหน้าที่..เพราะเขาทราบจุดอ่อนของแฟนสาวได้เป็นอย่างดี... ว่าเธอสำเร็จความใคร่ง่ายที่สุดด้วยวิธีใด และ มันก็เป็นเหมือนดังเช่นใจชายหนุ่มคาด..เมื่อ เมย์แฟนสาวร้องครางออกมาอีกครั้งขณะที่ ปลายลิ้นหยาบตวัดรั่วไปยังปลายติ่งเนื้ออันแสนบอกบาง ก่อนที่เขาจะหยุดกดเน้นอยู่ตรงบริเวณนั้น..และแน่นอนว่า...นิสิตสาวร้อง คราญออกมามากมาย ขณะที่ร่างเล็กยืนจะกระตุกเกร็งติดๆ กัน..อีกสองถึงสามครั้งเป็นอย่างต่ำ
“ช่วยด้วย...โอ๊ยๆ อ่า....”
อัคคีไม่รอช้า เขาลุกขึ้นยืนแล้วใช้ปากประกบไปบนปากบาง เพื่อแสวงหาความหอมหวานจากปากนุ่มของหญิงสาว ที่ตอนนี้เธอยืนโอนหลังเอนไปจนพิงที่บานประตูบ้าน ก่อนชายหนุ่มจะถอนจูบแล้วถอดกางเกงของเขาลงไปกองไว้ที่ขา จนทำให้สายตาของหญิงสาวยืนหลังพิงประตู ต้องตาเหลือก จากความตื่นกลัวขนาดของแฟนหนุ่มอีกครั้ง... ทั้งๆ ที่เธอเคยถูกมันรุกล้ำเข้าไปในตัวของเธอมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง..ก็ตามที่
“พี่อัคคี..เมย์กลัวเจ็บ.เหมือนครั้งก่อน... เบาๆ ก่อนนะคะพี่..อูย..”
หญิงสาวเบียดไปกระซิบเบาขณะมือของฝ่ายชายจับขาข้างหนึ่งของเธอยกขึ้น จนทำให้นิสิตสาวต้องยืนขาเดียว ก่อนที่อัคคีจะใช้เบียดร่างเข้าไปชิด จนร่องชื้นรู้สึกถึงปลายแท่งเนื้อมันเข้ามาจ่อบริเวณปากโพง... จนกลีบเนื้ออ่อนบริเวณนั้น ต้องเปิดอ้าออกรับส่วนหัวที่มันดุนแหวกร่องเนื้อเข้ามา
“อ่า...อา...เจ็บ... พี่อัคคี... เมย์...โอ๊ย...อูย”
ฝ่ายชายรับรู้ได้จากการดันตัวของเขาเข้าไปในซอกที่เบียดชิด เพราะ ว่ามันไม่ค่อยจะมีสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่เช่นนี้ผ่านเข้าไปในนั้นบ่อยนัก..มันจึงทำให้เจ้าของโพรงสวาท ต้องสะดุ้งสุดตัวในทุกครั้งที่ชายหนุ่ม ดันท่อนเนื้อของเขาไหลเข้าไปข้างใน..ถึงแม้ว่ามันจะถูกดันเข้าไปได้เพียงทีละนิด ..ทีละนิด แบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป...ก็ตามที่
…………………………………………
“พี่เอกค่ะ... นี่ไม่ใช้... ทางกลับหอพักมหาลัยของ ศานี่ค่ะ...”
“ใช่..แต่พอดีว่า..พี่มีเรื่องอยากคุย.กับศา.นะ.”
หนุ่มรุ่นพี่พูดจบ..ก็เลี้ยวรถลงไปยังป่าริมข้างทาง ที่มันมีเพียงต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นอยู่อย่างรกทึบ และ เมื่อรถวิ่งไปตามถนนดินได้ประมาณสิบเมตร..ชายหนุ่มจึงจอดรถและดับเครื่องยนต์ จนวรรณิศาได้ยินเพียงเสียงจิ้งหรีด เรไรร้องอยู่ระงม เหมือนดังเช่นบริเวณป่าละเมาะตามชานเมืองทั่วๆ ไป
“มีอะไรก็ว่ามาพี่เอก...ศาอยากกลับหอแล้ว ศาง่วง”
นักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่นิ่งไม่ตอบ แต่ นิสิตสาวรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอ
“พี่เอกคิดอะไรไม่ดี..กับศาหรือเปล่า? ..”
“ไม่...”
เอกกล่าวเสียงตอบกระด้าง..ที่มีความหมายที่หญิงสาวอยากได้ยิน..แต่ความรู้สึกของเธอกลับรู้สึกว่า เหตุการณ์ที่เขาต้องการมันต้องตรงข้ามกับคำตอบเมื่อครู่อย่างแน่นอน..
“ศา..ตอนนี้เราเป็นแฟนกันหรือยัง...”
“ก็เป็น...มั่งคะ พี่..พี่..เอก..”
วรรณิศาพยายามตอบสิ่งที่เอกต้องการได้ยิน เพราะเธอกลัวในสิ่งที่เธอคิด
“โกหก...”
เสียงกระด้างพร้อม ใบหน้าเคร่งขึม และ ความหมายของประโยคคำพูด มันทำให้ วรรณิศา..เริ่มกลัวในสิ่งที่เธอคาดว่ารุ่นพี่ของเธอต้องการ
“ศา...ไม่ได้โกหก..นะ..”
“ยังงั้นแฟนเขาทำกันยังไง? ....”
หญิงสาวรู้แน่ชัดแล้วว่าเธอต้องถูกลวนลามอย่างแน่นอนในครั้งนี้..เมื่อชายนั่งข้างเอื้อมมือมาจับแขนเล็กของเธอเอาไว้ก่อนที่จะดึงร่างของเธอเข้าไปหา..
“พี่รักศา...ศาก็รู้...แต่น้องศาไม่เคยยอมรับว่าพี่เป็นแฟนพี่ก็รู้…”
“ไม่นะหนู...ชอบพี่..นะ..”
สัญชาตญาณการเอาตัวรอดทำให้นิสิตสาวกล่าวเท็จ..เพราะในเวลานี้เธอได้เห็นพฤติกรรมของชายเบื้องหน้า..ยิ่งทำให้ความรู้สึกมันตรงกันข้ามกับคำพูดเมื่อครู่.
“ถ้าชอบพี่..พี่ขอได้ไหม? วันนี้..”
คำพูดกับมือที่บีบแขนของหญิงสาวไว้แน่น..ทำให้เธอต้องหาทางออกจากภัยในครั้งนี้
“ได้..ได้..สิคะพี่เอก..”
“จริงหรือ..น้องศา..”
สายตาหื่นเมื่อครู่เปลี่ยนไปรวมทั้งน้ำเสียง..เพราะการตอบปากรับคำ ในสิ่งที่เขาต้องการ ได้ออกจากปากหญิงสาวแล้วเมื่อครู่
“แต่...ศายังไม่เคย และตรงนี้มันก็ไม่สะดวก ไปที่หอ...ดีกว่านะคะ.”
เอกไม่ใช่คนโง่..เพราะตลอดระยะเวลาที่เขาตามจีบเด็กรุ่นน้องคนนี้มา...เขารู้ว่าโอกาสเหมาะๆ แบบนี้จะหาไม่ได้อีกแล้ว เพราะว่าเธอฉลาด และไม่เคยเล่นด้วยในเรื่องแบบนี้มาตลอดเวลาที่รู้จักกัน..
“ไม่ต้องพูดแล้วศา...วันนี้พี่บอกตรงๆ ว่าพี่มีอารมณ์มาก... ถ้าน้องยังไม่ยินยอมพี่ที่นี่ตอนนี้.. ก็ขอให้ศาช่วยพี่ให้เสร็จก่อน..แล้วเราจึงจะไปต่อกันที่หอ..”
“แต่..แต่...”
“ไม่ต้องแต่...หรือว่าจะให้พี่ใช้กำลัง”
นัยน์ตาที่ดูดุดัน และลักษณะเอาจริง..ของเอกขณะหยุดมองจ้องมารอคำตอบกับวรรณิศา
“พี่เอกอย่าล้อเล่น..กับศา สิคะ..เรากลับกันเถอะ.นะคะ.พี่”
สายตาของนักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่มันไม่ได้บ่งบอกถึงการล้อเล่น..แถมในมือของเขาในตอนนี้มันมีมีดปลายแหลม..ที่เขายกขึ้นมาโชว์..จนมันทำให้หญิงสาวมองเห็นเงาสะท้อนของมันวาววับ.
“จะยอมพี่ดีๆ ...ไหมศา?”
. และถ้าหญิงสาวปฏิเสธ เขาคงปฏิบัติการชั่วในทันที..ความจำใจที่ต้องพยักหน้าไปก่อน. เพราะยังไง..มากที่สุดก็แค่ช่วยให้ชายหนุ่มรุ่นพี่ ที่กำลังอยู่ในอารมณ์หืน..ได้สำเร็จความใคร่ ตามข้อตกลง.. มันก็คงเท่านั้น...
“แค่ช่วย..ช่วย..พี่เอก..นะ..นะคะ..”
“ใช่ๆ ...น้องศาแค่ช่วยพี่ให้เสร็จ..”
ชายหนุ่มพูดจบก็รูดซิปกางเกงออก พร้อมกับคลักเอาอวัยวะสืบพันธุ์ที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาออกมา..ก่อนที่จะดึงเอามือของวรรณิศาไปจับมัน..
“อูย...”
มือเล็กถูกบังคับให้จับท่อนเนื้ออุ่นนั้นไว้ และ เพียงแค่นั้นเจ้าของเนื้อแข็งก็ต้องครางเสียงอ่อย แต่หญิงสาวก็กำมันเอาไว้เฉยๆ . จึงทำให้ชายหื่นกามต้องเร่งเร่า..
“ศารูดมันขึ้นลง... สิ..เร็ว”
ความอัปยศเกิดขึ้นในใจหญิงสาว..แต่การอยู่รอดต้องมาก่อน. .มือน้อยจึงเริ่มขยับรูดท่อนเนื้อในมือนั้นขึ้นลงช้าๆ ..ในขณะเน้นคาไว้ เมื่อรูดมันลงไปสุดโคน ก็เพียงเพื่อหวัง.ว่าไอ้หื่นกามเบื้องหน้าของเธอจะได้เสร็จๆ ไป ..และเธอจะได้กลับเสียที..
“แรงขึ้น.. หน่อย ศา...อูย”
หญิงสาวเพิ่งเห็น และสัมผัสอวัยวะเพศของผู้ชายวัยเจริญพันธุ์เป็นครั้งแรก..แต่เธอกับได้เจอและสัมผัสมันในสถานการณ์ที่แสนจะอดสู...มันจึงทำให้อารมณ์เร่าร้อน ที่ซ่อนอยู่ในตัวของหญิงสาวไม่คลุกขึ้นมา แถมมันยังดับสนิท...จนทำให้ นิสิตสาวเริ่มเมื่อยมือที่ชักขึ้นชักลงเป็นที่สุด..
“พี่เอก... ศา เมื่อยมือ”
“ให้พี่ไปยืนแล้วใช้ปากให้พี่สิ...แป๊บเดียวพี่ก็เสร็จ”
เอายังไง ก็เอากัน ให้มันรีบเสร็จๆ ไป..วรรณิศาคิดก่อน ที่จะพยักหน้าสวย..
………………………………….
“เร็วซิศา..มัวมองอะไร? .”
รุ่นพี่หื่นกามกล่าวเร่งหญิงสาวที่มองดูอวัยวะแข็งของเขา ขณะที่ทั้งคู่ลงจากรถมายืนอยู่ข้างต้นไม้ขนาดใหญ่ ที่อยู่ห่างจากรถที่ทั้งคู่นั่งมาไม่ถึงสิบเมตร.โดยบริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดเล็กที่มองดูรกทึบ .ในขณะที่เสียงเซ็งแซ่ ของเหล่าแมลงชนิดต่างๆ ต่างร้องระงมไปทั่วทั้งบริเวณ
“พี่เอกจะให้ศาทำแบบนี้...จริงๆ ..หรือคะ..”
. .จากแสงของดวงจันทร์ทำให้วรรณิศามองเห็นท่อนเนื้อแข็งโด่ขนานไปกับพื้นโลก เพราะเธอถูกบังคับให้นั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าของเอก จนในตอนนี้ใบหน้าสวยอยู่ห่างท่อนเนื้อแข็งทื่อไม่ถึงคืบ....
“ใช่... ศา..เร็ว..รีบทำสิ..พี่จะได้เสร็จๆ ไป.. พี่จะได้พากลับไง...”
คำเร่งเร้า.ประกอบกับความต้องการ ทำให้มันเสร็จๆ ไปของ วรรณิศา มันจึงทำให้หญิงสาวกลืนน้ำลายเหนียวลงลำคอที่แห้งผาก..ก่อนที่จะหลับหูหลับตา เคลื่อนปากเล็กเข้าไปใกล้.สิ่งที่หญิงสาวไม่ยอมรับมันในบรรยากาศเช่นนี้....
“ใช่...ศา ทำเลย เร็วๆ ....”
เสียงพึงพอใจของผู้บังคับใจ.. ในขณะผู้ถูกบังคับ จ้องมองสิ่งที่เธอต้องใช้ปากไปสัมผัส จน ทำให้หญิงสาวคิดไปว่า.. เธอจะต้องใช้ปากคาบแท่งเนื้อดำเมี่ยมนี้ แล้วเร่งดูดรูดเนื้อดำทะมึนนั้นเข้าออก ภายในปากเล็กของเธอ จริงๆ หรือ..
วรรณิศาในขณะทำใจ ก็จินตนาการไปว่า เธอจะจบก้นของเอกไว้ แล้วอมท่อนสวาทนั้นเข้าไปในปากเล็ก ก่อนที่จะเริ่มดูดท่อนเนื้อ แล้วดันให้มันเข้าไปจนสุดลำคอ ก่อนจะให้คามันไว้ในปากสวยของเธอ.และ แบบนี้เอกคงจะพึงพอใจ.
“ใช่ ศายังงั้นละศา...”
และมันคงจะเป็น เหมือนเอกบอก.ว่า ถ้าใช้ปากแป๊บเดียวเขาก็เสร็จ แต่? ถ้าเอกเสร็จ ของเหลวคงจะพุงเข้าไปในลำคอของเธอ..และมันจะรุนแรงขนาดไหน หญิงสาวไม่สามารถคาดเดาได้ว่า จะความแรงดันมากน้อยเพียงใด ในการหลั่งอสุจิของผู้ชาย..ในทุกทฤษฎี ที่เธอเรียนรู้มา..ไม่เคยมีบอกไว้ถึงข้อจำกัดความ ของความแรงในการหลั่งมันจึงส่งผล ทำให้เธอได้ตัดสินใจว่า จะไม่ยอมอมท่อนเนื้อนั้นไว้ในปากอย่างแน่นอน เพราะเธอคงหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อสารเหลวที่หลั่งออกมา มันต้องพุ่งเข้าไปในลำคอของเธออย่างแน่นอน..
“ไม่...ค่ะ...ศาทำไม่ได้...”
สติกลับมา ขณะที่เอกจับแท่งเนื้อส่วนปลายดันเข้าไปสัมผัสปากเล็ก...และสิ่งนั้นมันทำให้นิสิตสาวหมดความอดกลั้น เธอจึงรีบลุกขึ้น ก่อนที่จะวิ่งออกไปจากบริเวณนั้นไป แล้วก้มหน้าลง ก่อนจะอ้วกเอาของเก่าที่กินเข้าไปก่อนหน้าออกมาจนหมดท้อง
“..อ้วก...”
…………………………………….
“พี่เอก...พี่เอก...”
วรรณิศา เรียกชื่อนั้นอยู่นาน หลังจากที่เธอไปอ้ากออกมาจนหมดไส้.หมดพุง..ก่อนที่จะค่อยๆ เดินกลับไปมาหาหนุ่มรุ่นพี่ตรงที่เดิม แต่กลับไม่พบชายผู้ตามหา และสิ่งนั้นทำให้หญิงสาวต้องเดินหาและร้องเรียกหา .แต่มันก็ไม่มีวี่แววเลยว่า..นักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่ที่ชื่อเอกจะขานตอบ..จนมันทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวในอะไรบางอย่างขึ้นมา เธอรีบตัดสินใจพาร่างเล็กเร่งเดินไปยังบริเวณ ที่รถจอด
“พี่เอก...อย่าแกล้ง...สิคะ เรา..กลับกันเถอะค่ะ”
วรรณิศากล่าวลอยขณะหาเอกในรถก็ไม่มี... หญิงสาวจึงรีบขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งของคนขับพร้อมใช้มือคลำไปที่ตำแหน่งสวิทย์ มันจึงทำให้หญิงสาวใจชื้นขึ้นมา เมื่อทราบว่ากุญแจรถถูกเสียบคาเอาไว้...
แต่ในขณะนั้นเอง...วรรณิศาก็รู้สึกว่าเธอเห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินมาจากทางด้านต้นไม้ใหญ่ที่เธอเพิ่งมา
“พี่เอก…”
หญิงสาวร้องเรียกชื่อออกไป เพราะหวังว่าจะเป็นคนที่เธอตามหา...แต่ภาพที่เธอเห็นมันกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิด เพราะคนที่เดินตรงเข้ามาหาเธอนั้น ใส่เสื้อผ้าร่มสีดำแถมใบหน้าของมันยังถูกทาแป้งจนหน้าขาววอก เหมือนยังกับหน้าของคนที่กำลังเล่นละครใบ้แบบไม่มีผิดเพี้ยน.
“ตายแล้ว... อะไรกัน? นี่”
วรรณิศารีบกดร็อกประตูด้านที่เธอนั่งทันที...ขณะที่ร่างในชุดดำใช้กำปั่นทุบไปยังบริเวณกระจกหน้าต่าง..พร้อมพยายามจะเปิดประตูเข้ามาในรถ..แต่เปิดไม่ได้เพราะหญิงสาวล็อกทัน..มันจึงเดินอ้อมไปทางประตูที่นั่งด้านข้างคนขับ..วรรณิศาจึงรีบพุงตัวไปกดล็อกประตู ก่อนที่ชายหน้าขาวจะใช้มือดึงประตูให้เปิดออก..เพียงแค่เส้นยาแดงผ่าแฝด
“................”
วรรณิศารีบกลับมานั่งพร้อมเอื้อมมือลงไปสะต๊าดเครื่องยนต์..ในขณะที่ร่างผู้ประสงค์ร้ายหน้าขาว..รีบเดินไปเปิดประตูหลังที่ยังไม่ถูกร็อก...ให้เปิดออก
“โอ๊ย...ตายแล้ว…”
.......บรื้น......
วรรณิศาเข้าเกียร์ถอย ก่อนที่จะเร่งเครื่องให้รถถอยหลังจนร่างลึกลับถูกประตูที่มันเปิดออกเบียดจนล้มลง ก่อนที่ผู้บังคับรถจะเปลี่ยนเกียร์ แล้วเหยียบคันเร่งพาให้รถวิ่งไปข้างหน้า
...........บรื้น..........
ไม่นานรถเก๋งคันเล็กของเอกก็ขึ้นไปอยู่บนถนนใหญ่...ก่อนที่หญิงสาวจะไมรอช้าเพราะเธอเหยียบคันเร่งจนสุด จนทำให้รถวิ่งออกไปจากบริเวณนั้น ด้วยอัตราความเร็วที่สูงสุดในทันที..
“...ตายแล้ว นี่มันอะไรกันนี่”
ใบหน้าสวยที่ซีดเผือดค่อยๆ มีสีสันขึ้น เมื่อรถวิ่งไปได้ไกลพอสมควร..
“แล้ว..พี่เอก..อยู่ที่ไหน? นี่...”
วรรณิศายังคิดห่วงนักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนที่เธอจะรู้สึกถึงความผิดปกติกับอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น ..ก่อนที่ดวงตาของวรรณิศาจะเบิกโพง... แล้วอุทานออกมา
“มัน..มัน..เหมือน...ในตำนาน..? .”
รถของเอกจอดสนิท ขณะที่ประตูของรถค่อยๆ ถูกเปิดออกช้าๆ ก่อนที่ร่างเล็กจะก้าวลงมาจากรถช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆ เดินไปยังส่วนท้ายของรถ เพื่อที่จะดูสิ่งที่เธอรู้สึกผิดปกติที่เกิดขึ้น...แบบช้าๆ
“ไม่..ไม่ ไม่จริง.นะ.. ไม่จริง..ไม่..”
วรรณิศานั่งลงแล้วร้องไห้ ขณะเอามือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นปิดปากไว้ ขณะตาเหลือกโพลง..
“พี่เอก...ไม่..ไม่..นะ.”
หญิงสาวหน้าตาซีดเผือดคิดแล้วก็คิดอยู่นาน ก่อนที่จะล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเลือกเบอร์ จึงโทรออก..แต่ว่ากลับไม่มีการรับสาย...วรรณิศาจึงไปเลือกกดโทรเบอร์ใหม่อีกเบอร์
“โธ่... พี่เอก.อื่อ...”
หญิงสาวนั่งลุ้นรอฟังเสียงคนปลายสายรับโทรศัพท์ของเธอ อยู่ข้างร่างอันไร้วิญญาณของเอก ที่มีเชือกผูกมัดรวบขาทั้งคู่ของเขาไว้ข้างหนึ่ง สวนอีกข้างหนึ่ง มันถูกผูกติดอยู่กับรถที่วรรณิศาขับหนีมาเมื่อครู่ และสิ่งนี้เองที่มันทำให้วรรณิศาได้ขับรถ ลากเอาร่างของหนุ่มรุ่นพี่ของเธอวิ่งมาเป็นระยะทางกว่าสิบกิโลเมตรจนเขาต้องเสียชีวิต..
.” ตืต....”
ในช่วงเวลาตีสองย่างตีสามเช่นนี้... ถึงจะโทรติดแต่ก็ไม่มีคนรับสาย ดังเช่น ที่หญิงสาวกำลังโทรไปหาเบอร์ของเพื่อนคนสนิทที่ถูกบันทึกไว้ในโทรศัพท์ของเธอ จนเกือบจะสิบคนแล้วในขณะนี้ ... แต่ว่ามัน ก็ไร้วี่แววของผู้ที่จะรับสาย
“อือ..รับสักคน..หน่อยซิ...”
หน้าสวยไม่มีครั้งไหนจะรู้สึกหวาดหวั่นเท่าครั้งนี้..และ ในขณะนั้นวรรณิศาก็ล้วงเอากระเป๋าเงินที่เธอเอาไว้เก็บบัตรเครดิตและบัตรเอทีเอ็มขึ้นมา ก่อนจะเปิดดูว่ามีอะไรที่เธอจะใช้ติดต่อใครได้อีก และนั่นเอง มันทำให้หญิงสาวพบกับนามบัตรแผ่นหนึ่ง เธอจึงรีบเอาออกมาแล้วกดหมายเลขนั้นแล้วโทรเรียกออก...ในทันที
………………………………………………
“อ่า...อา...เจ็บ...พี่อัคคี...เมย์เจ็บ....อูยพี่”
อัคคีรับรู้ได้จากการดันส่วนหัวทะลวงเข้าไปในซอกรูที่เบียดชิด เพราะว่ามันไม่ค่อยมีสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่เช่นนี้ผ่านเข้าออกบ่อยนัก..มันจึงทำให้เจ้าของๆ มัน ต้องสะดุ้งสุดตัวทุกครั้งที่ชายหนุ่มดันท่อนเนื้อเกินขนาดมาตรฐานของชายไทยเข้าไป แม้ว่าจะเพียงครั้งละนิด..หรือแบบค่อยๆ ก็ตามที่
“แยกขาออกอีก...หน่อย สิเมย์”
นักศึกษาสาว...รีบขยับเรียวขาทั้งสองข้างออกจากกันทันทีเมื่อสิ้นเสียงกระซิบแผ่วที่ข้างหู..ขณะที่ทราบว่ามือใหญ่ได้โอบไปทางด้านหลังก่อนจะบิดขอยกทรงให้หลุดออก มันจึงทำให้เมย์ยกแขนขึ้นเพื่อให้เสื้อที่เธอสวมหลุดออกขณะชายหนุ่มรั้งให้มันขึ้นบนก่อนที่เสื้อ และยกทรงของหญิงสาวจะหลุดพ้นจากแขนของเธอไปอย่างง่ายดาย
ปากประกบปากอีกครั้ง..ขณะทรวงอกขนาดใหญ่ถูกมือสองข้างของอัคคีเคล้าคลึง จนหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์รักอย่างเช่นนิสิตสาวปีสอง ที่คงไม่สามารถรับศึกนี้ได้นานกว่านี้ ..เธอจึงบรรลุจุดสุดยอดอีกครั้ง..
“โอ...ซีดล์..”
หญิงสาวถอนปากออกมาส่งเสียงคาง ก่อนจะถูกประกบด้วยปากชายหนุ่มใหม่..เพราะเขาต้องการให้เธอลืมและเพลินในเรื่องอื่น และพอได้จังหวะครั้งใหม่ อัคคีก็ดันอวัยวะที่คาอยู่ในร่างของเมย์...ให้ล่วงล้ำเข้าไปในโพรงเนื้ออีก และครั้งนี้ส่วนที่เหลืออยู่กว่าครึ่งค่อนลำ... มันได้เลือนหายเข้าไปอีก
“ตาย..แล้ว..พี่..อัคคี..อูย..”
ความรู้สึกคับและแน่นทำให้หนุ่มธุรกิจเงินกู้หยุดขยับ...ก่อนถอนปากออกจากปากหญิงสาว แล้วเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของเธอ…
“เดียว. .กอดพี่แน่นๆ เลย นะ..เมย์..”
หญิงสาวได้รับคำสั่งโดยไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น... ก่อนจะรู้สึกชื้นที่ปลายปทุมถัน เมื่อปากของคู่สวาทก้มลงไปคาบมันแล้วดูด จนทำให้หญิงสาวลืมส่วนที่กำลังโดนรุกล้ำจนเจ็บคับไปทั้งกลางหว่างขาแล้วในตอนนี้...แต่ว่ามันก็ไม่นานเมื่อดวงตาของหญิงสาวต้องลุกโพง ก่อนที่ใบหน้าสวยจะเย้ยเก... แล้วร้องเสียงหลง ออกมาอีกครั้ง..
“โอ้ย... อูย..ย...”
เพราะว่าครั้งนี้ ชายหนุ่มกดแท่งเนื้อท่อนใหญ่ให้มุดเข้าไปจนสุดปลายถ้ำ..แบบไม่รุนแรงมากนักแต่นั่นมันก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างขาวเนียนสะดุ้งจนร่างหงายไปติดประตู แล้วจึงผวาเข้ากอดร่างใหญ่ที่ส่งท่อนสวาทลุกล้ำเข้าไปในร่างของเธอแบบสมบรูณ์ ที่มันเรียกได้ว่าท่อนเนื้อใหญ่ได้หายเข้าไปจนสุดความยาวของอวัยวะเพศที่ชายหนุ่มมีแล้ว..
“......อือ.......”
. นิสิตสาวนิ่งเกร็งขณะอัคคีกระหน่ำส่งร่างของเขาเข้าและออกเป็นจังหวะช้าๆ อย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะเพิ่มความเร็ว และความรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆ และในตอนนี้รูสวาทของนิสิตสาวมันสามารถรองรับขนาดใดก็ได้ตามที่ธรรมชาติได้ออกแบบเอาไว้..เมื่อมันผ่านขั้นตอนที่ถูกต้องในการสมสู่...
“พี่อัคคี..เมย์..จะเสร็จอีก...แล้ว..โอ๊ย..”
นิสิตสาวรับรู้ถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง..แต่มันก็ยังไม่สิ้นสุดแค่นั้นหญิงสาวรู้ดี..เพราะในตอนนี้ อัคคีแค่ผ่อนความแรงและลดความเร็วลงเล็กน้อย ด้วยการเปลี่ยนมาสาวแท่งเนื้อกลมที่ยาวกว่าคืบให้ถอยออก ก่อนจะดันเข้าไปใหม่แบบช้าๆ แต่ครั้งนี้เขาดันเข้าไปจนสุดปลายโพรง แล้วก็ถอยออก..ก่อนที่จะกดเข้าไปอีกจนสุด.. แล้วถอย..แล้วก็กดเข้าไปเหมือนเดิมแบบต่อเนื่องเรื่อยๆ
“อูย..พี่..เมย์ใจจะขาด..อูย.อุย...โอ้...โอ้ย...ช่วยด้วย อ่า...”
เมย์ร้องตามการกระทำของคู่เสพ..ทั้งตอนสาวลำเนื้อออกแล้วดันเข้าไปใหม่ช้าๆ จนสุด.. แล้วถอยออก..แล้วกดเข้าไปอีก..แล้วจึงค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ จนร่างอวบต้องกระตุกเกร็ง...ในขณะปากร้องควรครางออกมา..เพราะนิสิตสาวต้องสำเร็จความใคร่ด้วยท่านี้ไม่น้อยกว่าสองถึงสามครั้งแล้ว
“อูย์...”
นักศึกษาสาวรู้สึกสำลักความสุขสุดยอด ที่มันมากมายจนล้นพ้น... แล้วในเวลานี้
“พี่เสร็จ..นะเมย์.”
คำกล่าวของอัคคี หญิงสาวรู้ดีว่าเธอจะต้องเจออะไรขณะพยักหน้าสวย ก่อนที่หญิงสาวจะเกร็งร่างหงายหลังไปชนประตู ขณะเบาะขาเรียวทั้งสองข้างที่ลอยจากพื้นด้วยแรงยกจากสองแขนของชายหนุ่มให้เอ้าออกเต็มที่ เพื่อเตรียมรองรับการกระแทกชุดสุดท้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ตือ...ตือ...ตือ...”
เสียงเรียกเข้ามือถือของอัคคีในตอนนี้พอดี... ทำให้ชายหนุ่มจำต้องวางคู่ขาที่อ่อนเพี้ยลงก่อนที่จะกดรับสาย..
“ศา..เหรอ..อ๋อ.. ครับจำได้สิครับ ..แถวไหน? นะ..โอเค... รอผมอยู่ที่นั่นนะครับ อย่าพึ่งไปไหน เดียวผมไปถึง”
อัคคีมองหน้าแฟนสาว... เมื่อวางสายโทรศัพท์
“เมย์พี่มีเรื่องด่วน ต้องรีบไป..”
“ไม่เป็นไรค่ะ..พี่อัคคีไปเถอะ...เดียวเมย์กลับหอไปนอนแล้ว...”
นิสิตสาวหายใจหอบ... ในใจไม่คิดอะไรอีกเพราะตอนนี้เธออิ่มเปรมในกามปรารถนาแล้ว... ดังนั้นตอนนี้จึงทำให้หญิงสาวต้องการที่จะกลับไปนอนพักผ่อน เหมือนเช่นที่เธอบอกแฟนหนุ่มก็เพียงเท่านั้น
.................ตามต่อนะครับ....................
เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับวรรณิศามันถึงกับทำให้เอกต้องตาย และสิ่งที่เกิดขึ้นมันก็เหมือนกับเรื่องเล่าในตำนานของมหาวิทยาลัย จนวรรณิศาจำต้องโทรหาอัคคี และเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ อัคคีกับวรรณิศาจะร่วมกันเผชิญกับตำนานโหดนี้อย่างไร? อย่าพลาดบทหน้านะครับ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายลึกลับ ซับซ้อนมากๆ และ เรื่องราวได้ดำเนินมาถึงตรงนี้ มันก็เป็นเพียงศพแรกเท่านั้นเอง.. ยังไงก็ติดตามเรื่องราวของนิยายเรื่อง"สืบพิศวาส"มานะครับ และถ้าใครคาดเดาได้ว่าใคร?คือฆาตกรตัวจริง คนนั้นนับว่าเก่งจริงครับ ไรท์ขอท้าไว้ณ.ตรงนี้เลย
...กระซิบแผ่ว...
- Writer
