“ไม่แล้วครับ”
“อ้าว...” เธอร้องขึ้นมองหน้าเขาตาปริบๆ
“มันเสร็จมือไปนานแล้วครับ”
“เสร็จมือเหรอคะ” เธอเลิกคิ้วขึ้นทำท่าครุ่นคิด ตฤณอมยิ้มมองคนในอ้อมแขนอย่างเอ็นดู
“เสร็จมือไปตอนอายุสิบสี่หรือสิบห้านี่แหละ ตอนนั้นมีอารมณ์”
เขาอธิบายเพิ่ม คนฟังเหมือนเพิ่งคิดได้เธอหน้าร้อนเห่อแดงอย่างปัจจุบันทันด่วน ก่อนจะหลุดหัวเราะคิกคักออกมา เห็นตฤณเรียบร้อยแบบนี้ แต่พูดได้ทะลึ่งอยู่เหมือนกัน
“พี่สองน่ะ”
“ก็ปิ่นถาม พี่ก็ตอบตรงๆ เพราะพี่เป็นคนตรงๆ” เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เธอเลยทุบอกเขาอย่างเขินๆ
“ไม่พูดด้วยแล้วค่ะ ดึกแล้วปิ่นควรกลับบ้านได้แล้วค่ะ เดี๋ยวพี่ๆ จะเป็นห่วง”
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เขาออกแรงอุ้มเธอขึ้น ก่อนจะพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ขับรถพาเธอไปส่งบ้าน
ตฤณเข้าไปไหว้พี่ๆ ทั้งสามของปิ่นแก้ว ดูเหมือนทั้งสามจะทำหน้าดุขรึมเข้มกว่าทุกวันที่พบเจอ เขาเองก็แอบปาดเหงื่อเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็กล่าวลาออกมาจา
