“หนูเติมน้ำให้” เห็นธาราดูดน้ำอัดลมหมดแก้ว คะนิ้งขันอาสาไปเติมให้ พร้อมกับแก้วของตัวเองที่เร่งดูดให้หมด เพื่อจะได้ไปทีเดียว
“พี่ไปเติมเอง”
“หนูจะไปดูด้วยว่าซูชิแซลมอนมายัง” คะนิ้งคว้าแก้วของธารามาถือไว้
“อยากกินเยอะๆ สั่งพนักงานก็ได้”
“ไม่เป็นไร หนูรอได้ แค่นี้พนักงานก็เดินกันไม่ได้หยุดแล้ว” ว่าแล้วก็เดินถือแก้วน้ำออกไป ธารารู้สึกแปลกๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยพาผู้หญิงมากินอาหารแบบนี้ แต่ปกติแล้วจะเป็นเขาเองเสียมากกว่าที่ต้องคอยบริการพวกหล่อน แต่กับคะนิ้ง เธอเป็นฝ่ายคอยบริการเขาทุกอย่าง ตั้งแต่ปรุงน้ำจิ้มแล้ว แม้จะถามเสียละเอียดยิบว่าใส่พริกกี่ช้อน กระเทียมกี่ช้อน น้ำมะนาวปริมาณเท่าไร คอยถามว่าพี่เอานี่ไหม เอานั่นไหม ทั้งที่อาหารก็ค่อยๆ เลื่อนมาตามสายพานอยู่แล้ว เขาหยิบเองก็ได้ แต่เขากลับไม่รู้สึกรำคาญเลยสักนิด
“ซูชิมาแล้ว พี่เอาไหม หนูตักมาเผื่อ” คะนิ้งกลับมาที่โต๊ะพร้อมน้ำอัดลมเต็มแก้ว
“ไ
