เจ้าของร่างใหญ่ที่สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านหลังใหญ่ที่พ่อกับแม่ทิ้งสมบัติไว้ให้ก่อนจากไปด้วยอุบัติเหตุ บ่งบอกได้ว่าเขาเพิ่งเสร็จกิจกับผู้หญิงของเขา หิรัญ สุภักดี ต้องคุยธุระสำคัญกับคนที่เขาจ้างไปทำงานใหญ่ให้เสียก่อน
“มึงทำได้ดีมาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูล่ะสะใจจริง ๆ” พูดพลางหัวเราะออกมาด้วยความสะใจที่ทำลายชีวิตของสีหราชได้ มือใหญ่เปิดขวดเหล้าชั้นดีแล้วค่อย ๆ รินลงแก้ว
“…”
“เอ้า เอาไป” มือใหญ่โยนเงินค่าจ้างให้กับลูกน้องหนึ่งมัด ในนั้นมีธนบัตรใบละหนึ่งพันบาทอยู่จำนวนหนึ่งร้อยใบ
“ขอบคุณครับนายหัว”
ปึก! วางแก้วเปล่าเสียงดังเมื่อสาดเหล้าเข้าปากจนหมดในรวดเดียว
“ได้เงินแล้วมึงก็ไสหัวออกนอกประเทศไปซะ อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก ถ้ากูมีงานกูจะเรียกมึงกลับมาเอง ที่สำคัญกลับมาคราวนี้กูจะให้มึงเอาของกลับมาให้กูด้วย” ทุกครั้งที่การว่าจ้างสิ้นสุดลง หิรัญก็ทำแบบนี้เสมอเฉดหัวส่งออกนอกประเ
