พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
-----------บทที่ 23
หลังจากไม่ได้เจอกันเลยเป็นเวลาที่นานพอสมควร เนื่องจากลูกสาวตามติดเป็นเงา ในที่สุดอาชาก็หาโอกาสนัดเจอกับพลอยมายาจนได้ เขาอยากจะผ่อนคลายและปลดปล่อยกับความเครียดจากงาน อยากจะเชยชมเด็กสาวให้ชื่นหัวใจสักหน่อย แต่ในทางตรงกันข้าม ฝ่ายพลอยมายานั้นกลับไม่อยากเจอกับเขาเลยสักนิด
“ทำหน้าเหมือนคนแบกโลกไว้อย่างนั้นแหละ” เสียงคนขับรถเอ่ยทัก หลังจากเห็นว่าคนสวยนั้น ตั้งแต่ขึ้นมานั่งบนรถก็เอาแต่ทำหน้าทุกข์โศกไม่สดใสเลย
“ก็คงแบบนั้น ตั้งแต่โดนยำคราวก่อน ฉันยังกลัวไม่หายเลย” คนถูกถามเอ่ยตอบทั้งที่ยังคงเหม่อมองออกไปนอกรถ เธอไม่กล้าจะเดาเลยว่าวันนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์ครั้งก่อน ขนทั้งตัวพลันลุกชันไปด้วยความหวาดกลัว อาชาในวันนั้นดูน่ากลัวมากจริง ๆ
"ยังฝังใจอยู่อีกเหรอ"เสือเอ่ยถามพลางมองดูคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง
"อืม คงฝังใจไ
