พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
-----------บทที่ 38
“มาทำอะไรอยู่นี่เหรอ” เสียงของใครบางคนทำให้พลอยมายาต้องสะดุ้งเฮือกและชาวาบไปทั้งตัว เป็นเสียงของอาชาที่เดินตรงเข้ามา เขามองคนขับรถสลับกับเด็กสาวในปกครองของเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก
“หนู...หนูมาถามว่าใกล้ ๆ นี้มีร้านข้าวหรือเปล่า พอดีหนูหิวแล้ว เลยอยากจะกินข้าวเลย แล้วค่อยกลับห้องค่ะ” พลอยมายารีบแก้ตัว คนเป็นนายหันมองคนขับรถ เชิงถามว่าจริงหรือไม่ เขาพยักหน้ารับ เพราะก็ไม่รู้ว่ะแก้ตัวอย่างไรเหมือนกัน
“ได้คำตอบหรือยังล่ะ” อาชาหันไปถามเด็กสาวที่กำลังเอาแต่ก้มหน้าอย่างมีพิรุธ
“อะ...อ๋อ ค่ะ เขาบอกว่าเดินไปข้างหน้าไม่กี่ร้านก็จะเจอร้านข้าว”
“งั้นก็ไปได้แล้ว” อาชากล่าวเสียงเรียบ ร่างบางค่อย ๆ เดินอ้อมจากเขาทะลุออกไปทางเดินซึ่งมุ่งหน้าสู่ทางออกบริษัท อาชามองดูเธอเดินจากไปกระทั่งสุดสายตาก่อนจะหันมาหาคนขับรถของเขา
“อะไรที่มันเป็นข
