พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์ ผ้ายับที่พับไว้ : เขียน ———-บทที่ 17 เมื่อถึงร้านก๋วยเตี๋ยวที่ว่าเสือก็ขับรถวนหาที่จอดที่ใกล้ และสะดวกที่สุด เนื่องจากพลอยมายานั้นเพิ่งจะหมดเรี่ยวหมดแรงมา ไม่อยากให้ต้องเดินไกล "ไหวแน่นะคุณ ถ้าไม่ไหว ซื้อกลับไปกินที่ห้องได้นะ" เสือหันไปถามกับหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะหลังอีกครั้ง เขาไม่แน่ใจว่าเธอจะอาการดีขึ้นหรือยัง เพราะตอนที่ขึ้นไปเจอเธอบนห้องของอาชา เหมือนว่าอาการจะหนักเอาเรื่องอยู่ "ดีขึ้นแล้วล่ะ กินที่ร้านนี่แหละ ถ้ากลับไปกินที่โรงแรมฉันก็ไม่มีอะไรใส่ก๋วยเตี๋ยวหรอก" "ก็ซื้อเข้าไปสิคุณ" "ไม่เอา ฉันอยากกินที่ร้าน" "งั้นก็ตามใจ" เสือประคองผู้หญิงของเจ้านายพาไปนั่งที่ร้านก๋วยเตี๋ยวก่อนจะรับเอากระดาษจากมือเรียวที่เพิ่งจดเมนูที่ต้องการไปส่งให้กับแม่ค้าก๋วยเตี๋ยว "สั่งพิเศษเลยเหรอ จะกินหมดหรือเปล่า ที่นี่เขาให้เยอะอยู่แล้วนะ" เสือแกล้งว่า เพราะแอบเห็นในกระดาษวงเล็บ