พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์
ผ้ายับที่พับไว้ : เขียน
———-บทที่ 17
เมื่อถึงร้านก๋วยเตี๋ยวที่ว่าเสือก็ขับรถวนหาที่จอดที่ใกล้ และสะดวกที่สุด เนื่องจากพลอยมายานั้นเพิ่งจะหมดเรี่ยวหมดแรงมา ไม่อยากให้ต้องเดินไกล
"ไหวแน่นะคุณ ถ้าไม่ไหว ซื้อกลับไปกินที่ห้องได้นะ" เสือหันไปถามกับหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะหลังอีกครั้ง เขาไม่แน่ใจว่าเธอจะอาการดีขึ้นหรือยัง เพราะตอนที่ขึ้นไปเจอเธอบนห้องของอาชา เหมือนว่าอาการจะหนักเอาเรื่องอยู่
"ดีขึ้นแล้วล่ะ กินที่ร้านนี่แหละ ถ้ากลับไปกินที่โรงแรมฉันก็ไม่มีอะไรใส่ก๋วยเตี๋ยวหรอก"
"ก็ซื้อเข้าไปสิคุณ"
"ไม่เอา ฉันอยากกินที่ร้าน"
"งั้นก็ตามใจ" เสือประคองผู้หญิงของเจ้านายพาไปนั่งที่ร้านก๋วยเตี๋ยวก่อนจะรับเอากระดาษจากมือเรียวที่เพิ่งจดเมนูที่ต้องการไปส่งให้กับแม่ค้าก๋วยเตี๋ยว
"สั่งพิเศษเลยเหรอ จะกินหมดหรือเปล่า ที่นี่เขาให้เยอะอยู่แล้วนะ" เสือแกล้งว่า เพราะแอบเห็นในกระดาษวงเล็บ
