When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"แล้วถ้าเป็นผู้หญิงหล่ะคะ? คุณจะทำร้ายเธอมั้ย?" ประโยคนี้บอกตรงๆ เธอลุ้นเอามากๆ "หึ เธอนี่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ใครจะฆ่าลูกตัวเองได้ลง ถ้าเขาเป็นลูกฉันจริงๆ ฉันก็จะเลี้ยงดู ทำหน้าที่พ่ออยู่แล้วเธอไม่ต้องห่วง" พูดแค่นั้น บทสนทนาก็จบลง ซึ่งเธอก็ใจชื้นขึ้นมา อย่างน้อยเขาก็ยังไม่ทอดทิ้งเธอกับลูกอย่างที่พี่ชายเขาพูด วันนี้เป็นการตื่นเช้าวันที่สองที่เธอใช้ชีวิตอยู่ในบ้านมาเฟียอย่างเหงาๆ พวกเขาสองพี่น้องออกไปทำงานแต่เช้า เธออยู่กับป้าแม่บ้านสองคนในบ้าน ส่วนรอบๆ บ้านลูกน้องของเขาเฝ้าเต็มไปหมดราวกับนี่คือที่คุมขัง แต่เธอก็เข้าใจแหละ พวกเขาเป็นนักธุรกิจย่อมมีศัตรูเยอะอยู่แล้ว "ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวป้าทำเอง" หญิงวัยกลางเอ่ยขึ้นก่อนที่เด็กสาวตรงหน้ากำลังจะเก็บจานไปไว้ในครัว "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สบายค่ะแค่นี้เอง อีกอย่างเพียงก็ท้องไม่กี่เดือน ไม่ลำบากแน่นอนค่ะ อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้ว" เธอเอ่ย สุด