Zoe’s POV
Tahimik kong pinapanood ang kabaong ng aking kapatid na dahan-dahang ibinababa sa loob ng isang hukay.
Naririnig ko ang mga pagtangis ng ilang mga kaibigan ni Collin samantalang ako ay wala ng mailuha at nanatili lang na seryoso ang aking mukha habang hindi kumukurap ang aking mga mata.
Patuloy ang pag-alay nila ng mga puting bulaklak na hinahagis nila sa hukay na may kasamang isang maikling panalangin habang mataman lang akong nagmamasid sa mga nangyayari.
Nang unti-unting natatabunan na ng lupa ang kabaong ng aking kapatid ay siya namang pagbangon muli ng sakit mula sa kaibuturan ng aking puso. Pakiramdam ko ay naninikip ang dibdib ko at nagsisimula ng manginig ang aking katawan dahil sa matinding emosyon na bumabalot sa buong pagkatao ko.
Mahigpit akong niyakap ni Niel
