แลกแฟนกับเมียเพื่อน (NC20+)

#6 ความหลัง

หลังจากที่ต่ายหัวเราะจนน้ำตาไหล เธอก็นั่งสงบสติอารมณ์อยู่พักนึงก่อนที่จะคุยกับโดมต่อ

"พี่โดมแอบชอบพี่พลอยใช่มั้ยคะ?" ต่ายยิ้มทำเสียงใสถามโดม

"บะ.. บ้าน่า สองคนนั่นเพื่อนพี่นะ อย่าพูดอะไรไปเรื่อยให้พวกเค้าได้ยินล่ะ"

"แหม๋ๆๆ ต่ายมองออกน่า พี่ไม่ต้องทำปิดหรอก.... ให้ต่ายช่วยมั้ย"

"ช่วยอะไรล่ะ เค้ากำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว เธอก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ"

"ก็นะ... ถ้าจะแย่งมาจากพี่อาร์มเลยคงเป็นไปไม่ได้หรอก.... แต่ ถ้าแค่... ขอแบ่งชิมพี่พลอยบ้างงงง... ต่ายว่าพี่โดมพอมีหวังอยู่น้า~ สนใจไหมคะ?"

"ขะ.. ขอแบ่งชิมเหรอ......"

ยังไม่ทันที่โดมจะได้ตอบอะไร สองคนนั่นก็กลับมาที่โต๊ะซะก่อน

"อย่าพูดอะไรแปลกๆ ล่ะ" โดมรีบกระซิบบอกต่ายก่อนที่จะไม่มีโอกาส แต่ดูเธอไม่ได้สนใจคำพูดเขาเลย

"เอาล่ะ... เราคุยกันเรื่องอื่นดีกว่านะ พักเรื่องไร้สาระของอาร์มไว้แค่นี้" พลอยพูดแล้วนั่งลงที่เดิมโดยที่อาร์มก็กลับมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับต่าย

"พี่อาร์ม พี่พลอย ไม่สนใจวิธีของต่ายจริงๆ เหรอคะ จะได้จบปัญหา ไม่ต้องทะเลาะกันอีก" ต่ายยังดึงดันจะคุยเรื่องนี้ต่อ

"แล้ว...... ต้องทำไงบ้างครับ" อาร์มกัดฟันถามทั้งๆ ที่พลอยนั่งทำตาเขียวอยู่ข้างๆ

"ก็ไม่ยากค่ะ แล้วแต่ว่าพวกพี่รับไหวในระดับไหน... แต่หลักๆ คือถ้าพี่อาร์ม อยากจาาา... ลองทำกับต่าย..... พี่ก็ต้องให้พี่พลอยไปทำกับพี่โดม... แลกคู่กันไงคะ" ต่ายพูดย้ำคำชัดเจนจนคนฟังพากันสะดุ้ง

ถึงตรงนี้ทุกคนต่างก็นิ่งเงียบกันหมด ในหัวเจ้าอาร์มคิดเตลิดไปไกลเมื่อน้องต่ายที่นั่งตรงข้ามจ้องหน้าเขาเอียงคอยิ้มแล้วทำกัดปากยั่วยวนเบาๆ

ส่วนพลอยจากที่หงุดหงิดโมโหในความงี่เง่าของแฟนตัวเอง พอได้คิดว่าต้องไปแลกคู่เอากับโดมมันกลับทำให้เธอตื่นเต้นร้อนหน้าร้อนตาแล้วก้มหน้าหลบไปทางอื่นพยายามไม่ให้ใครเห็น

"พอได้แล้วน่า ต่าย... เกรงใจเพื่อนพี่หน่อย" พอเห็นบรรยากาศเริ่มเงียบโดมจึงพูดตัดบทน้อง

"ค่าาาา... ไม่พูดต่อแล้วค่า..... เอาเป็นว่า... ลองเก็บไปคิดก็แล้วกันนะคะ"

ต่ายยังไม่วายโปรยเสน่ห์เข้าใส่อาร์ม เธอยกเท้าไปด้านหน้าแล้วแตะที่ขาอาร์มถูไถขึ้นลงช้าๆ เขาขนลุกไปทั้งตัวด้วยความตื่นเต้น ตาจ้องมองหน้าน้องต่ายที่มองเขาไม่ยอมหลบสายตา

จากนั้นเพื่อนทั้งสามต่างก็พากันเปลี่ยนเรื่องคุยไปทางอื่น ทั้งที่ในใจต่างก็มีเมล็ดพันธุ์แห่งความหื่นที่น้องต่ายได้หว่านเอาไว้เริ่มเบ่งบาน

พวกเขาทั้งสี่แลกเบอร์โทรและไลน์กันไว้ก่อนที่จะแยกย้ายกลับ หลังจากคู่อาร์มพลอยขึ้นรถหรูขับออกไป โดมก็ได้โอกาสคุยกับต่ายจริงจังสักที

"พี่ว่าต่ายสนุกปากเกินไปนะ... พี่จะเสียเพื่อนเอา เค้าจะคิดยังไงเนี้ย มาว่าพี่พาต่ายไปวงสวิงกิ้งแบบนั้น"

"ฮ่าๆๆๆ ก็ต่ายอยากให้พี่ได้กินพี่พลอยจริงๆ นี่นา มันก็มีแค่วิธีนี้แหละ... บอกต่ายมาตามตรงนะ พี่โดมชอบพี่พลอยใช่มั้ยคะ"

"........... อืม... พลอยคือรักแรกของพี่"

"หูยยยยย อยากฟังอีกอะ... แต่ต่ายต้องไปแล้วจริงๆ ไว้คืนนี้โทรหานะคะ... แล้วพี่ต้องเล่าให้ฟังทุกอย่าง โอเคมั้ย"

โดมอ่อนใจกับความซุกซนของต่ายแล้วยิ้มออกมา เขาดึงเธอมาจูบที่หน้าผากพยักหน้าตอบรับ โบกมือลาก่อนจะส่งเธอขึ้นแท็กซี่กลับ

***************

"ฮัลโหลพี่โดมมมม นอนยังคะ?"

"ยังเลย รอสาวสวยโทรมาอยู่อะ"

"ฮั่นแน่~ หลงต่ายเข้าแล้วใช่มั้ย บอกมาตามตรงนะ"

"ใช่ครับ หลงมากกกก คิดถึงจัง"

"คิดถึงอะไรกัน ตั้งแต่เมื่อคืน... ถึงเมื่อเช้า... ไม่รู้แตกใส่ต่ายไปตั้งกี่รอบ... พี่น่าจะกินจนอิ่มแล้วไม่ใช่เหรอ"

"ก็ต่ายน่ารักขนาดนี้ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม... แค่คิดก็หิวขึ้นมาอีกแล้ว"

"หูยยย อย่าปากหวานนักสิคะ ต่ายใจสั่นแล้วเนี้ย"

"แล้ว...... ตอนนี้คุยได้เหรอ... แฟนไปไหนซะล่ะ"

"ตอนนี้ต่ายอยู่คนเดียวค่ะ คุยได้ยาวๆ... ถึงเวลาทวงสัญญาแล้ว พี่เล่ามาให้หมดเลย เรื่องพี่พลอย"

"อืม.... เริ่มยังไงดีน้า ก็คงเหมือนเรื่องรักแรกของวัยรุ่นทั่วไปแหละมั้ง............"

...

....

.....

โดมเริ่มเล่าเรื่องจากเมื่อสมัยมัธยม เขากับพลอยเป็นเพื่อนบ้านใกล้เคียงกัน ได้เรียนอยู่ห้องเดียวกัน เลยได้ไปโรงเรียนด้วยกันตลอด ต่างคนต่างช่วยกันติวช่วยกันเตรียมสอบ

พลอยเป็นสาวสวย เรียบร้อย และฮ็อทที่สุดในโรงเรียน มีผู้ชายมาจีบเป็นประจำ รวมถึงเจ้าอาร์มที่อยู่คนละห้องแต่ก็พยายามมาเข้ากลุ่มขอติวด้วยเพื่อหวังจีบเธอ

พลอยกับโดมมักจะเก่งและถนัดสลับกัน วิชาไหนพลอยเก่งกว่า เธอก็จะเป็นคนสอนโดม วิชาไหนโดมถนัดก็จะช่วยติวให้ สองคนเลยแทบจะตัวติดกันไปจนถึงเทอมสุดท้ายที่ต้องสอบเข้ามหา'ลัย

จนการสอบใหญ่ใกล้เข้ามาเหลืออีกไม่กี่วัน วันหยุดสุดสัปดาห์วันหนึ่งพลอยได้ขอให้โดมกับอาร์มไปช่วยติวให้เธอที่บ้าน เมื่อถึงเวลาก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ก็อก ก็อก!!

พลอยเดินไปเปิดประตู

"อ้าวโดม... แล้วอาร์มล่ะ"

"มันไปธุระกับที่บ้าน เราเลยมาคนเดียว"

"อืม ไม่เป็นไร... เข้ามาก่อนสิ"

"เค....... แล้วคุณป้าไม่อยู่เหรอ"

"ไปซื้อของ บอกว่าจะกลับเย็นๆ เลย"

พลอยพาเขาเข้าไปห้องนอนของเธอ ห้องที่โดมเคยเข้ามาหลายต่อหลายครั้งจนเป็นเรื่องปกติ สองคนนั่งที่โต๊ะหยิบหนังสือออกมาช่วยกันติวข้อสอบอยู่พักใหญ่จนเริ่มเมื่อย โดมลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินไปพักสายตาดูของบนชั้นไม้ข้างเตียงที่มีแต่ของน่ารักวางเรียงเต็มไปหมด

"ของขวัญเยอะแยะขึ้นเรื่อยๆ เลยนะพลอย... ชิ้นนี้ของใครให้มาเนี้ย"

"อืมมม จำชื่อไม่ได้อะ อยู่ห้องสองมั้ง... น่าจะได้มาตอนวันเกิด"

"อู้วววว ถึงกับจำชื่อไม่ได้เลยเหรอ เจ้าของเสียใจแย่....... แล้วชิ้นนี้ล่ะ..."

โดมเริ่มสนุกกับการไล่ชี้นิ้วถามเธอว่าแต่ละชิ้นใครเป็นเจ้าของและได้มาเมื่อไหร่ พลอยจำได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ก็สนุกกับการได้คุยเล่นกับเขา

"แล้วกล่องดนตรีนี่ล่ะ"

"อ๋อ......... นั่นของอาร์ม... วาเลนไทน์ปีล่าสุด"

ทั้งสองคนนิ่งเงียบไปพักนึง โดมรู้สึกเจ็บแปลบที่อกเมื่อรู้ว่าเพื่อนอีกคนก็มอบของขวัญให้พลอย

"โดมรู้มั้ย.... ของบนชั้นนั้นทั้งหมด....... ไม่มีของที่ได้จากโดมเลยสักชิ้น" พลอยพูดแทรกความเงียบขึ้นมา

"........เพราะโดมไม่เคยให้ของขวัญพลอยเลยนี่นา" เขาก้มหน้าตอบกลับ

"ทำไมล่ะ......."

"โดม........ กลัวมั้ง... ไม่อยากให้มันมากองรวมอยู่บนชั้นนี้"

".......ถ้า เป็นของที่ได้จากโดม....... พลอยจะเก็บไว้บนหัวเตียงนะ"

ทั้งคู่หันหน้ามามองตากัน พลอยเริ่มหน้าแดงใจเต้นรัว ต่างคนต่างรู้ว่าคำพูดของพลอยมันมีความหมายแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรที่มันชัดเจน จนโดมหันไปมองดูของบนหัวเตียงเพื่อแก้เขิน

"เก็บไว้บนหัวเตียงเหรอ.... แล้วตรงนั้นมีอะไรบ้างล่ะ"

โดมขึ้นไปบนเตียงกำลังหยิบกรอบรูปที่วางคว่ำหน้าอยู่ เหมือนพลอยเพิ่งรู้สึกตัวว่าสิ่งนั้นคืออะไร เธอรีบโดดขึ้นเตียงตามไปแย่งจากมือโดมแต่ชนกับเขาจนล้มลงไปนอนกอดกัน

โดมหันไปมองดูกรอบรูปในมือได้ในที่สุด เป็นรูปของเขาเองที่กำลังยิ้มกว้างสดใส พลอยซุกหน้าหลบลงที่อกเขาทันทีด้วยความเขินอาย

"ที่ห้องโดม... ก็มีรูปของพลอยอยู่บนหัวเตียงเหมือนกันนะ"

พลอยใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดในอกจากคำพูดนั้น ความรู้สึกที่มีต่อเขามันล้นออกมาจนไม่อาจห้ามไว้ได้อีก เธอจึงโผเข้าไปจูบโดมที่ริมฝีปากเบาๆ อย่างลืมตัว

"พลอย... ทนไม่ไหวแล้ว"