เช้าวันหยุดที่อัครวินธ์คาดหวังว่าจะไม่ออกไปพบปะกับผู้คนที่ไหนหลังจากเหนื่อยกับงานเตรียมการเปิดโรงแรมมาสามเดือนแบบไม่ได้หยุดพัก เมื่องานเสร็จสิ้นไปด้วยความสำเร็จตารางของเขาจึงว่างหนึ่งวันเพื่อผ่อนคลาย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เมื่อจู่ๆ ในยามเย็น พริสซิลล่าก็บุกมาที่เพนต์เฮาส์ชั้นดาดฟ้าของเขาอีกครั้งเพื่อชวนไปเที่ยวไนต์คลับแบบไม่ให้โอกาสเขาปฏิเสธ
“พริสซี่ เรารู้ตัวหรือเปล่าว่าเราชวนพี่ออกมาแบบนี้ ทำให้พี่เสียเวลาในการพักผ่อนมากแค่ไหน...” อัครวินธ์พูดเสียงหงุดหงิดยามที่เขากำลังจัดแต่งชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ผ้าเนื้อดีให้เข้ารูปเข้าทรงให้เหมาะกับการออกท่องราตรี
อัครวินธ์แต่งตัวเนี้ยบเสมอยามเมื่อออกปรากฏตัวต่อสาธารณะชน แม้ว่ายามนี้เขาจะถูกเอ่ยชวนโดยญาติผู้น้อง ที่นึกเหงาอะไรไม่ทราบ วันทั้งวันงานการไม่อยากทำ มาฉุดเขาให้มาทานข้าวด้วย ไปเที่ยวด้วยอย่างกับว่าตัวติดกัน... ถามว่าไม่สบายใจอ
