หลายวันต่อมา...
ฐากูรมาทำงานด้วยรอยยิ้ม ช่วงนี้เขามีความสุขยิ่งกว่าถูกหวยร้อยล้าน พอมาทำงานก็สาละวนอยู่กับโทรศัพท์ ไม่ต่างจากกรรณภัทร์นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์มือถือ
เขาน่ะพอเข้าใจว่าตนนั้นมีคนรัก มีแม่ของลูก มีลูกสาวที่น่ารักให้คิดถึง ต่างจากเพื่อนตัวดีที่ยังไม่มีแฟน แต่ทำไมถึงเอาแต่เล่นโทรศัพท์
“เฮ้ย...มีไรก็บอกกันบ้างดิวะ” เขาเปรยขึ้นมาเบา ๆ ภายในห้องพักแพทย์ แต่กรรณภัทร์ก็ยังไม่ได้ยิน จนฐากูรต้องลุกขึ้นมาตบไหล่ของอีกฝ่ายแรง ๆ
ตุบ!
“โอ๊ย!! อะไรของมึงเนี่ย” กรรณภัทร์สะดุ้งโหยง เอี้ยวใบหน้ามามองเพื่อนทางด้านหลัง
“ไหน คุยกับใคร” ฐากูรพยายามยื้อแย่งโทรศัพท์จากคนเป็นเพื่อน แต่กรรณภัทร์ก็ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ
“เอ่อน่า เดี๋ยวมั่นใจแล้วเล่าให้ฟัง” หากได้ขอพาฝันเป็นแฟนก็คงจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนศึกษาดูใจ เป็นคนคุยที่เพิ่งคุยกันได้ไม่ถึงเดือนเลย หากเล่าไปแล้วมีเหตุต้อ
