The Billionaire's Series 3: CLAYTON SEVILLA

Chapter 1

"Clarence! Clarence!wake up I bring you to the hospital, please wake up!bro wag mo akong bibiruin alam kong mahilig kang magbiro,but not this time,lets go I will bring you to the hospital,Bro!Bro!open your eyes!I said open your eyes!Noooooo!!!!!

No!no!nooo!!.Hooh!I'm dreaming again" matagal ng panahon na wala ka pero bakit, hanggang ngayon hinahanting mo parin ako kahit sa panaginip"Bumangon ako para kumuha ng tubig,binabangungot nanaman ako,kahit naka aircon na ang kwarto ko pinagpapawisan parin ako ng husto at sobrang uhaw na uhaw ako.Habang umiinom ako ng tubig napaupo ako sa may silya,bahagyang binaba ang hawak kong baso.Napayuko ako at hinawakan ang aking ulo, dahil tuwing dinadalaw niya ako sa aking panaginip,nagiging isang bangungot sa akin,dahil diko parin matanggap ang kanyang pagkawala kahit sampung taon na ang nakakalipas.Tuwing napapaginipan ko siya alam kong gusto niyang dalawin ko siya,napabuntong hininga ako at inangat ang aking ulo.

"Ok fine,dadalawin kita bukas at dadalhan kita ng paborito mong wine,I miss you bro"

Sinubukan kong matulog ulit pero dina ako makatulog,two hours lang nag tulog ko para sa akin ito na normal na oras ng tulog ko, because I suffering a insomia since my brother past away,ang tanging nagpapatulog lang sa akin ay sleeping pills.

Pero pag on duty ako di ako umiinom, pabor naman sa akin dahil kaya kong di matulog ng buong gabi at buong araw,na di makaramdam ng pagkaantok.Binansagan na nga ako ng mga doctors and nurses ko na zombie.

Pero pagnakaramdam ako ng pagod I need to sleep,and I need to go back to my condo to sleep.Saka ako umiinom ng pills para kahit papaano makapagpahinga ako.

Suguro nga babalik ako sa dati kung mapatawad ko na ang aking sarili at mahanap ko na ang matagal ko ng hinahanap.

I take a holiday today,para dalawin ang kspatid ko,maghapon nanaman ako sa puntod niya, kinakausap ko siya tinutugtugan ko ng favourite niyang songs,He is my drinking body kahit bata pa ako noon natuto na akong uminom ng dahil sa kanya ng di alam ng parents namin.Even my parents loves him than me, my brother is perfect,matalino at masunurin na anak.Di katulad ko walang alam bobo,tanga I always with my barkada, kahit wala ang attention ng parents ko sa akin.I still love my brother di naman nasira ang samahan namin,kahit araw araw na pinaparamdam sa akin ng parents ko na wala akong kwentang anak,siya lagi ang kakampi ko at nagpapalakas ng loob ko.Kaya nung nawala siya parang gumuho ang mundo ko, at ikabaliw ko ng husto ang masaklap pa ako ang sinisisi nina mommy at daddy sa pagkawala niya.I can't blame them it's my fault kaya siya namatay.Walang di araw na sinisisi ako at kinasusuklaman,na sana ako na lang ang namatay at di siya.Ang sakit pakinggan ang mga sinasabi nila,dahil anak din naman nila ako kahit papaano.Minsan naisip ko ng tapusin ang buhay ko pero naisip ko ang mga bilin niya sa akin bago siya mamatay,bago ako mawala sa mundong ito.

I will definitely find them,para manahimik na rin ang kalooban ko at kaluluwa niya.

Sa matinding pinagdaanan ko noon,my parents is not with me.Feeling ko dina ako makakabangon noon,but I thankful,during my difficulties,the gang is with me.They never give up and they never leave me.Sila ang umalalay sa akin that time,hanggang sa unti unti akong nakakabangon.

Kaya I promise to my self na magtatagumpay ako balang araw at ipagpatuloy ko ang pangarap ng kapatid ko na naudlot.

And I will protect my friends kahit anong mangyari.kundi dahil sa kanila diko maabot kung ano ako ngayon. I'm glad that they came to my life and give me a second life.

"You know bro you still unforgettable for me, nanatitili kang buhay para sa akin.Your my inspiration,alam ko dimo parin ako tinatantanan kahit sa panaginip ko, hanggat diko mahanap ang mga gusto mong ipahanap sa akin.Di ako titigil hanggat diko sila matatagpuan,kahit matagal na panahon ko na silang hinahanap.One more thing bro can you please give me a hint para naman may idea ako at makilala ko sila.

Paano naman kasi ni pictures wala paano ko siya makikilala,hayy hala tama na nga let's just drink cheers "nakaupo lang ako sa tabi ng kanyang puntod,pinapatugtog ang favourite niyang music, masakit kasi mga kamay ko mag gitara ngayon dahil sa magdamagan na operation na ginawa ko.

I'm drinking a wine while I'm looking at the sky.

"I know your watching me,I hope you proud at me what I achieved because of you,I hope someday mapapalaya na kita at mapapatawad ko na ang aking sarili"

Pinikit ko ang aking mga mata.

"I promise If I found them, ipagpapatuloy ko ang sinimulan mo,I will find them and take care them,like you did when you still alive,and I will fullfil my promise to you that I become a good person" Diko mapigilan tumulo ang aking mga luha It's really hurts,kung di dahil sa akin di ka sana nawala ng maaga.

"What are you doing here!" nagulat ako ng marinig ko ang boses ni mommy.Agad akong napalingon sa aking likuran at napatayo

nginitian ko siya.

"Of course andito ako para dalawin siya" Kinuha ko ang coat at ang aking bag para aalis na ako.Kasi pag di pa ako aalis sigurado iba ang patutunguhan nito.She only nice to me pag nakaharap Kami sa mga tao.Pero pag kami na lang,kulang na lang isumpa niya ako at patayin,parehas lang sila ni daddy.

Pagkakuha ko sa aking gamit nagpaalam na ako sa puntod ng kapatid ko.

"Goodbye for now bro,see you nextime pasensya kana di tayo magtagal na magsama ngayon andito kasi ang dragon"saka ako humakbang paalis.

"Wait nextime wag ka ng pumunta dito, may mukha ka pang ihaharap sa kanya ng dahil saiyo nawala siya,Clayton tuwing nakikita kita naaalala ko ang anak ko ng dahil saiyo,kaya kasalanan mo ang lahat" sigaw ni mommy sa akin.Wala naman bago halos lagi naman niya sinasabi ang mga masasakit na salita na yan.Kahit sobrang nasasaktan ako sa mga sinasabi niya mas pinili ko na lang wag siyang patulan,tanging mga ngiti lang ang ginaganti ko sa kanya.

"Ungrateful son wag ka ng bumalik rito!"

Diko na lang sila pinansin pinagpatuloy ko na lang ang aking paglalakad paalis.Lahat ng mga inalay ko sa puntod ng kapatid ko pinagtatapon niya kahit diko lingunin ito,naririnig ko naman ang mga bote at glass wine na nagsiliparan sa aking likuran,kahit sobrang sakit,diko na lang ito pinapansin.

"I will comeback nextime bro"

Sumakay ako sa aking kotse,halos paliparin ko ang pagpatakbo nito.Pag ganito lagi ang nangyayari sa akin,pumupunta ako kaagad sa aking hospital at doon ko binubuhos lahat sa pagtatrabaho,walang tigil ang aking pag ikot at magpagaling sa mga pasyente ko,buong araw at gabi ako nagtatrabaho sa buong hospital ginagawa ko ito para mawala ang stressed day ko,dahil sa paggagamot sa aking mga pasyente ang nagbibigay ng gaan ng loob sa akin at siyempre with the gang.

Umaga na ng matapos ko ang limamg operasyon na sinagawa ko.Medyo nakakaramdam na ako ng pagod.

"Doc mukhang pagod na kayo magpahinga na po muna kayo magdamag na kayong nasa operating room".

"I'm still ok, Jhony magpahinga kana din, you did a great job, alam kong pagod kana rin"

"Salamat doc salamat karangalan kong makatrabaho ang the great miracle hand Clayton Sevilla

"Sige na wag mo na akong bolahin this whole day, you take a rest that's my order"

"Thank you doc!"

"Sige na"pumasok ako sa aking office binagsak ko ang aking katawan sa sofa at bahagyang pinikit ang mga mata,di parin ako dinadalaw ng antok kahit nakaramdam ako ng pagod.

"Coffee!"isang tinig na pamilyar sa akin ang narinig at nasa harapan ko.

"Thanks"umupo ako ng maayos saka kinuha ang isang tasang kape na nasa center table sabay humigop ako.

"Your still good in making coffee I miss this coffee you always make before"

"I know right!are you tired?"

"Di naman masyado,by the way what are you doing here in my hospital"

"Nothing,bakit masama bang dalawin ko ang exboyfriend ko dati"

"Jewel! your not comeback here kung wala kang kailangan it's been a five years,ngayon ka lang magpakita"

"Diba pwedeng namiss lang kita kaya ako nagpakita saiyo I'm glad your still single, bakit hanggang ngayon wala ka parin girlfriend?"

"Miss my foot,what do you need, bilisan mo dahil dahil mahalaga ang bawat oras ko"

"Nagmamadali ka,dika parin nagbabago your still the same"

"How come that I'm still the same! I'm just don't want to waste my time sa maling tao kung wala kang sasabihin just go"

"I want to tell you that,I want to work here again,kung okay lang saiyo"

Tumayo ako saka tinanggal ang white gown ko at kinuha ko ang aking coat at susi saka tinungo ko ang pintuan.

"Clayton can I work again here?" napatigil ako saka ko siya nilingon nginitian ko siya.

"Okay fine,kung yan ang gusto mo" matipid na sagot ko sa kanya.

"Really! bakit ganoon lang kadali saiyo ang mag okay I'm serious Clayton"

"Because I'm a easy person lalo na kung makakatulong sa akin,why not and I'm just giving you a chance to work with me again, tomorrow you can start,I assigned you in cancer department your good on this field, goodluck see you tomorrow"saka ako lumabas.

"Clayton wait!"tanging pagkaway ang pagsagot ko sa kanya ng umalis akong di ako nakalingon sa kanya.

"This is quite fun, ex is trying to get my attention again,your really good in this tricks Jewel,but sorry to say your nothing to me, your only a ex in my past,damn! nawalan tuloy ako ng ganang magpahinga mas mabuti pang umuwi na lang ako sa condo ko at uminom ng sleeping pills para makatulog ako at ng makalimutan ko kahit sandali ang mga problema ko sa araw na to"umalis ako ng hospital na dapat sana dumito muna ako.

Habang nagdadrive ako nakaramdam ako ng gutom,dipa pala ako kumakain mula kahapon tanging tubig lang ang nailaman ko sa aking sikmura,I just want to drink coffee and eat some bread.Nakakita ako ng coffee shop, pinarking ko ang aking sasakyan sa parking lot nila sa side ng shop.Pumasok ako sa loob saka ako nag order, pagkatapos kong mag order umupo ako sa may gilid,abala ako sa pag inom ng kape at nakatutok ako sa aking loptop na laging dinadala ko kahit saan man ako pumunta.Ito kasi ang habbit ko habang nagkakape ako nirereview ko ang mga sakit ng naging pasyente ko lalo na sa surgery.

Saktong humigop ako ng kape ng mapasulyap ako sa may labas,puro kasi salamin ang nakapalibot sa shop na to.

Nang makakita ako ng batang nakatayo at nakatitig siya sa akin at may hawak na sampaguita siguro tinitinda niya ito.

Di maalis ang tingin ko sa bata,parang may di tama, di ako maaring nagkamali may kakaiba sa batang to masama ang kutob ko, nanatili siyang nakatayo.Diko na lang siya pinansin at binalik ko ang attention ko sa aking loptop.

After two minutes di parin siya umaalis sa kinatatayuan niya at nakatingin parin siya sa akin.Hinarap ko siya sa may salamin,habang tinitignan ko siya umiiba ang itsura niya,namumutla ang kanyang bibig at halatang hinang hina ito.

"s**t!"napamura ako at bigla akong tumayo at dali-dali kong pinuntahan ang bata sa labas na nawalan na ng malay.Kahit maraming nakakita sa bata na ganoon ang kalagayan wala man lang gustong lumapit or tumuling man lang.Agad ko siyang pinulsuhan, napakahina ng kanyang pulso pati ang heart beat niya ang hina.

"Damn!this is bad!"binuhat ko siya kaagad at dinala sa aking kotse,at pinaupo sa harapan buti na lang lagi akong may dalang small oxygen tank sa aking kotse kaya yun ang nilagay ko sa kanya dahil mahina ang kanyang paghinga he need air.

Agad kong pinaandar ang aking kotse,mabilis akong magpatakbo,dinala ko siya kaagad sa aking hospital.Buti na lang nakatawag na ako ng mga medical team na sasalubong sa amin sa labas ng hospital pagkarating namin.

"Dalhin niyo siya sa emergency room bilisan niyo!"utos ko sa kanila,Agad akong sumunod.

After one hour medyo ok na ang bata, stable na ang kanyang paghinga inaantay ko lang siyang magising.Andito ako ngayon sa office ko at pinag aaralan ko ang nakita kong sakit niya habang nagsasagawa ako ng examination sa kanya kanina.

"He have Multiple Myeloma cancer of the bone marrow,he still young pero nagkaroon na siya ng ganitong sakit poor him,saka how can he still manage to work sa murang edad at may malubhang karamdaman,anong klaseng pamilya meron siya"

Biglang may kumatok sa pintuan.

"Come in"

Agad na lumapit ang nurse na nakaduting nagbabantay sa bata.

"Gising na ba siya?"

"Hindi pa doc"sagot ni Ana ang aking nurse.

"How about his family wala pa bang dumating para hanapin siya ?"

"Wala pa nga doc,ang problema walang information na makuha sa bata walang dalang cellphone oh kahit ano para makilala natin siya"

"Ok sige bumalik kana lang doon,bantayan niyo siya ng mabuti tawagin niyo ako kung may problema,ako na ang bahala,at kung may maghanap man na kamag anak niya tawagin niyo ako kaagad para ako ang haharap sa kanila"

"Sige po doc mauna na ako"

"What a poor kid"sobrang naawa ako sa bata diko talaga lubos akalain na may mga ganitong bata ba nagtatrabaho na sa mura ng edad imbes na nasa paaralan sana, besides he is sick.Diko alam pero aswang, awa talaga ako sa mga batang kagaya niya, huminga ako ng malalim, saka ako tumayo di rin ako mapakali.

Imbes na magpapahinga ako wala na kundi nag ikot na lang ako at bisitahin ang mga pasyente sa lahat ng room.Maraming nakasunod na doctors at mga nurse ko sa aking likuran.Ito yung ayaw na ayaw ko eh pinagpipyestahan ako ng mga kababaihan dito mapa nurse ko man mga doctors or mga dumadalaw.Para akong artista pag nagsisimula na akong mag ikot sa mga rooms. I'm not a Artist or whatever I'm only a ordinary doctor.Pagnakikita kong nakatingin at kinikilig ang mga nurse at doctors kong mga babae, nililipat ko sila agad ng departemento lalo na't hindi trabaho ang inaatupag nila.Pag alam na nilang seryoso akong nakatingin sa kanila umiiwas sila sa akin.Hapon na ng matapos akong mag ikot,diko pa nga natapos lahat inutos ko na lang sa ibang doctors.Saktong papunta na ako sa aking office ng madaanan ko ang kwarto ng batang tinakbo ko kanina. Pumasok ako sa loob,nadatnan ko doon si Ana ang nurse na nagbabantay sa kanya.

"Doc Clayton,andito pala kayo"

"Hmp,kamusta siya dipa ba siya nagigising?"

"Dipa naman doc pero nagrerespond naman ang katawan niya every fifteen minutes"

"Ok lang hayaan mo siya, I think pagod din ang katawan niya I think he's around ten years old,pero nagbabanat na siya ng buto"

"Kawawa naman siya doc asan na kaya pamilya niya wala man lang naghahanap sa kanya"

"Kaya nga he's poor,sige na ako na bahala sa kanya I call you If I need a help"

"Sige doc maiwan ko muna kayo babalik na lang ako mamaya pag oras na ng pag inom ng kanyang gamot"

"Ok thanks Ana for helping this kids"

"Wala po yun doc trabaho ko po yan sige doc alis na ako"

Umupo ako ako sa kanyang tabi,Sandaling tinitigan ko siya parang naantig ako sa kanyang kalagayan parang gusto ko siyang yakapin hinawakan ko ang kanyang kamay .

"Where is your family or you don't have family are they abandoned you?your so poor kabata bata mo palang may malala ka ng sakit, don't worry magagawan yan ng paraan kung makikita ko ang mga magulang mo,sige pahinga ka lang"diko muna siya iniwan saglit ko siyang tinitignan at diko namamalayan napapikit na ako ng mata.

"Uhhmp I feel like I'm recharge again,ang gaan ng pakiramdam ko"inuunat unat ko pa ang mga braso ko saka ako bumangon.

"Good morning po"

May narinig akong boses ng bata sa aking likuran kaya doon ako nagulat ng husto ng lingunin ko siya.

"Aahhhh!!'napasigaw ako sabay nahulog ako sa sahig mula sa higaan.

"What is this,nakatulog ako dito sa kwarto ng pasyente kong bata at dito pa mismo sa higaan niya"napatingin pa ako sa bintana.

"What! tanghali na paanong nangyari yun" di ako makapaniwala na ganoon kahaba ang aking tulog na diko na naranasan simula nung nawala ang kapatid ko bat now I'm sleep more than that fifteen hours di ako talaga makapaniwala.Muli kong sinulyapan ang bata nakaupo at nakatingin siya sa akin.

I'm speechless whats happening here.

"Oh doc gising na pala kayo tumawag ako ng mga doctors dahil parang di na kayo nagigising mula pa kahapon natulog kayo ng alas sais tapos ngayon mag aalas onse na doc buti na lang nagising na kayo"

Tumingin ako sa akin paligid maraming doctor at nurse na andito.

Lumapit sa akin si Jhony.

"Doc tulungan ko na kayong tumayo"inalalayan niya akong tumayo.

"It's okay Jhony thank you,aray ang sakit ng likod ko, Bakit nakatingin kayong lahat sa akin, ngayon lang ba kayo nakakita ng gwapong bagong gising,all of you go back to your work I'm okay"nagsilabasan silang lahat.

"Jhony stay here!"utos ko sa kanya.

Lumapit ako sa bata,sa itsura niya masasabi kong ok na siya.

"Ouch!my back it's really hurt"

"Hello, kamusta na pakiramdam mo?"bati ko sa kanya.

"Ok lang po salamat sa pagtulong niyo sa akin"sabay nginitian niya ako kaya pati ako nahawa na rin sa kangingiti niya.

"Gusto mo bang kumain?"

"Opo salamat po!"

"Jhony can you buy him a nutritious food?"

"Sige doc"agad naman na lumabas si Jhony.

"Ana kanina pa ba siya nagising?"

"Oo doc kaninang alas nuwebe,tinanong ko siya kung gusto niyang kumain, pero sabi niya mamaya na lang dahil tulog pa raw kayo ayaw niyang istorbohin ka sa masarap mong tulog"

"Ganoon ba talaga katagal ang tulog ko?"

"Opo doc sobrang tagal,at saka humihilik pa kayo doc at ngumingiti"

"Ehem umhp umhp,baka nagkakamali ka Ana di ako ganoon matulog"

"Maingay po kayong matulog humihilik kaya di ako masyadong nakatulog"sabi ng bata kaya bigla akong nakaramdam ng guilty.

"Sorry this is my first time to sleep so long I don't know why pero nung andito ako sa tabi mo kahapon bigla akong nakaramdam ng pagkaantok lalo ng nahawakn ko ang mga kamay mo,at diko namalayan nakatulog na pala ako"

"Ganoon po ba,sabi ng mama ko pag dika makatulog uminom lang kayo ng isang basong gatas at makakatulog na po kayo"

"Really I try then nextime,by the way nasaan ang magulang mo Kahit hanggang ngayon wala pang dumadalaw saiyo at bakit anong ginagawa mo sa gilid ng kalsada at nagtatrabaho kahit may sakit ka"

"Ang mama ko po laging wala lagi sa trabaho at late na pong umuwi at nagtitinda ako ng sampaguita para matulungan ko siyang makaipon at makabili siya ng gamot para sa akin,naawa na po ako kay mama lagi pa siyang umiiyak tuwing nakikita niyang inaatake ako sa sakit ko"

"What! your father nasaan?"

"Simula po nung nagkamalay ako diko na nakita ang papa ko sabi ni mama iniwan niya kami at ayaw niya na sa amin"

"What a bad father,nasaan ang mama mo ngayon bat dika niya hinanap na nawawala ka,kung nasa trabaho ang mama mo sino nag aalaga saiyo"

"Wala po,ako lang nag aalaga sa sarili ko maliban kay mama,may lola po ako at mga tita kaso wala silang pakialam sa akin"

"So poor,ang mama mo alam mo ang number niya sa cellphone?"

"Opo kaso busy yun sa trabaho"

"Kailangan natin siya tawagan para alam niya ang kalagayan mo,bakit hanggang ngayon dika pa niya hinahanap"

"Kung di niya pa ako hinahanap malamang di nanaman siya umuwi nag over time nanaman siya sa boss niya,para may pambili siyang gamot ko"

"Bakit ang lola at mga tita mo dika hinanap man lang"

"Wala po naman silang pakialam sa akin gusto pa nga nilang mawala ako"

"What!anong klaseng pamilya meron ka, dapat saiyo nasa bahay or sa hospital magpahinga at magpagaling hindi yung nasa kalye ka para magtinda kung di kita nakita malamang nasa peligro ka ngayon,gusto kong makausap ang nanay mo at tanungin kung ba ka pinagtitinda"

"Naku wag po magagalit si mama,di niya alam na ginagawa ko po ito gutso ko lang po siyang tulungan"

Napabuntong hininga ako,diko alam na ganito pala kahirap ang buhay ng bata kahit may sakit siya.Patuloy parin ang pakikipaglaban niya sa kanyang sakit.

"Just give me her phone number para matawagan ko siya at ipaalam na nasa hospital ka"

"Pwede po bang wag na lang niyo sabihin kay mama po doc pogi"napangiti ako sa sinabi niyang doc pogi,pero naantig ang puso ko sa awa sa kanya.

"Ok fine bigay mo na lang sa akin ang number ng mama mo para kausapin ko siya ng maayos para di mag alala okay"

"Pero mag alala parin po yun pag nalaman niyang nasa hospital ako"

"Ako ang bahala,ganito na lang bigay mo sa akin ang number niya at promise ko saiyo di mag aalala ang mama mo dahil tutulungan kita okay ba saiyo"

"Ok po salamat doc pogi!"

"Your so cute!"binigay niya ang number ng mama niya sa akin na sinulat niya sa kapirasong papel.

"Doc andito na ang pagkain ng bata"

"Salamat Jhony,Ana pakitulungan na lang siyang pakainin para makainom siya ng gamot"

"Sige doc ako na bahala sa kanya"

"Oh siya nga pala,anong pangalan mo?"tanong ko sa kanya.

"Clin--"di pa niya natuloy ang sasabihin niya ng tinawag ako ng mga nurse ko.

"Doc emergency kailangan kayo sa OR"

Mabilis akong tumayo at patakbong palabas.

"I'll be right there,Ana tignan mo siya para sa akin wag mo siyang pabayaan" pahabol na sabi ko kay Ana.

"Opo doc ako na bahala sa kanya"

Dali dali kong tinungo nag OR halos lumipad na akong lumakad,pag ganitong sitwasyon ayaw kong nalelate dahil buhay ng pasyente ko ang nakasalalay dito.