3 หัดสวาท NC+

2557 Words

ส่วนรนราชย์ ตอนนี้กำลังยืนมองร่างเล็กที่ยังไม่ได้สติของไอยรินทร์ ที่เขาอุ้มเธอมาวางลงในห้องนอนอีกห้องที่เขาไม่ได้ใช้ก่อนจะอดคิดขึ้นไม่ได้ว่าเขาทำบ้าอะไรลงไป เธอเป็นเด็กมหาวิทยาลัยแถมยังอยู่ในชุดนักศึกษาอีก ยิ่งคิดชายหนุ่มยิ่งเริ่มปวดหัวเลยตัดสินใจเดินกลับออกไปที่ห้องนอนของเขาเพื่อชำระล้างร่างกายที่ยังคงเหนียวเหนอะเมื่อคงต้องรอให้เธอตื่นขึ้นมาก่อนถึงจะตกลงกันได้ “ที่ไหนเนี่ย...” ดึกสงัด ร่างที่หลับไปตั้งแต่ช่วงเย็นค่อยๆตื่นขึ้นมา ก่อนจะมองไปรอบห้องที่มืดสนิทและพบว่ามันไม่ใช่ห้องพักของเธอ “ห้องของเขาเหรอ” “อืม ตื่นแล้วก็ออกมาคุยกันหน่อย” ไอยรินทร์ถึงกับสะดุ้งเพราะคิดว่าอยู่ในห้องคนเดียว แต่รนราชย์กลับลุกขึ้นจากเก้าอี้นวมในห้องแล้วเดินออกไปหลังจากพูดจบ เพราะเขามานั่งรอในนี้ได้พักใหญ่ๆแล้ว กลัวว่าตื่นขึ้นมาแล้วเธอจะโวยวายอีก “นั่งลง” เขาบอกขึ้นเมื่อร่างเล็กสะโหลสะเหลเดินตามออกมา ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตามที่เขาสั่ง “เธอต้องการอะไร” พอเธอนั่งจนได้ที่เขาก็เริ่มถามขึ้นมาทันที ดูก็รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่เด็กกร้านโลกแต่กลับกล้าเดินเข้ามาอ่อยเขาแถมบอกต้องการเขาอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งยากที่จะเชื่อ “ฉันเคยบอกไปแล้ว...” “เธอเดือดร้อนเรื่องเงิน หรือบ้านจน...ต้องการเท่าไหร่” รนราชย์มองข้ามคำตอบของเธอไป ทำเอาไอยรินทร์ที่เริ่มหงุดหงิดเพราะเขาไม่ยอมฟังที่เธอบอก เธอต้องการแค่เขาจริงๆ ทั้งเงินทั้งบ้านจนอะไรนั่นไม่ใช่เหตุผลที่เธอเข้าหาเขาสักหน่อย “ฉันบอกแล้วไงว่าต้องการคุณๆๆๆ คุณโตแล้วพูดไม่รู้เรื่องเหรอ” “นี่เธอ! ยังเด็กยังเล็ก พูดให้ดีๆหน่อย” “เด็กอะไร คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันไม่เด็ก ออกจะใหญ่ไปด้วยซ้ำ” พอได้ยินคำพูดห่ามๆของเธอ เขาถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อดันไปคิดตามที่เธอพูด ก็จริงที่เธอไม่ใช่เล็กๆแต่นั่นแหละ สำหรับเขาน่ะ นับอายุไม่ใช่ร่างกาย “ฉันชอบคุณ” “แค่นั้นเหรอที่ยอมถึงขนาดนี้” “อื้อ” “ฉันแก่กว่าเธอสิบกว่าปี” “แล้วไง” “ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นเสี่ยเลี้ยงเด็ก” “ฉันไม่ได้มาขอเงินคุณจะเลี้ยงเด็กได้ยังไง” “งั้นเธอจะบอกว่าต้องการนอนกับฉันโดยที่ไม่ได้อะไรเลยอย่างนั้นเหรอ” “อื้อ” พอได้ฟังที่เธอพูด รนราชย์ถึงกับยกมือขึ้นกุมหน้า เธอรับมือยากเกินกว่าเขาจะจัดการได้ ให้เงินก็ไม่เอาแล้วอย่างนี้เขาจะทำยังไง ไล่กลับบ้านไปเลยดีไหม “ไม่ต้องคิดว่าจะไล่ฉันกลับหรอก ฉันไม่กลับ ในเมื่อได้ฉันแล้วคุณก็ต้องดูแล ไม่สิเลี้ยง ไม่สิ นั่นแหละถือว่าเรารู้จักกันลึกซึ้งแล้ว” “ถ้าแค่นี้เรียกลึกซึ้ง ฉันคงต้องดูแลพวกผู้หญิงคนอื่นที่ฉันนอนด้วยหมดทุกคนเลยล่ะสิ” “ไม่! พวกนั้นต้องการเงินแต่ไม่ใช่ฉัน เพราะฉะนั้นมันไม่เหมือนกัน” ยิ่งเถียงดูท่ารนราชย์จะหาทางจบเรื่องนี้ยาก “แล้วจะเอายังไง” “ก็...เป็นแฟนกัน...” “ไม่!” “งั้นต่อไปนี้ฉันจะเป็นผู้หญิงของคุณ ผู้หญิงที่ไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากตัวคุณ โอเคไหม” “นี่ดึกแล้ว ไปนอนเถอะค่อยคุยต่อพรุ่งนี้” และสุดท้ายชายหนุ่มก็เลือกที่จะหยุดมันเอาไว้ก่อน เขาไม่เคยคิดว่าการถกเถียงกับเธอจะเสียแรงไปมากกว่ากิจกรรมบนเตียงเสียอีกก่อนจะหันหลังเพื่อเดินเข้าห้องนอนไปพักผ่อนแต่ไอยรินทร์กลับวิ่งเข้ามากอดเขาจากด้านหลังแน่น “ฉันแค่ต้องการคุณจริงๆนะ ลองให้โอกาสฉันสักครั้งนะ” “แค่ฉันแตะต้องเธอก็สลบกลางอากาศแล้ว เธอรู้ไหมว่าความต้องการของฉันมันมากมายจนเธอรับไม่ไหวหรอก” “ไหว...ตอนนั้นฉันแค่...เหนื่อย” “หึ! จะเอาให้ได้จริงๆเลยใช่ไหม” “อื้ม อ๊าย!!!” พอได้รับคำยืนยัน ความอดทนของรนราชย์ก็หมดลงทันที ในเมื่อเธอดื้อด้านเขาก็จะทำให้เธอเห็นว่าคนอย่างเขาเธอรับมือไม่ไหวแน่นอน ชายหนุ่มหันมาจับแขนเล็กแล้วลากให้เดินตามเข้าห้องของเขาไป ทำเอาคนที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับตกใจแต่เขาลากแรงจนเธอแทบปลิว ก่อนจะมาหยุดลงที่เตียงใหญ่เมื่อร่างเล็กถูกผลักไปที่เตียงใหญ่ “แสดงให้เห็นสิว่าเธอพร้อมจะเป็นผู้หญิงของฉัน” “ห๊ะ! แสดง...แสดงยัง” “ฉันชอบผู้หญิงร่านเวลาอยู่บนเตียง ผู้หญิงที่ทำให้ฉันไม่ต้องเหนื่อยและจัดการทุกอย่างให้ ถ้าทำไม่ได้ก็โน่น ประตู” และพอฟังที่เขาต้องการปากเล็กถึงกับอ้าค้าง แล้วเธอจะทำได้ยังไง ทั้งร่านทั้งจัดการเรื่องบนเตียง แค่คิดเธอก็ไม่รู้แล้วว่าต้องเริ่มยังไงซึ่งรนราชย์ก็พอรู้เลยเอาเหตุผลนี้ยกขึ้นมา อ่อนหัดอย่างเธอทำไม่ได้แน่นอน “ฉันเสียเวลากับเธอมามากแล้ว ฉันไม่ชอบผู้หญิงอ่อนหัดที่ต้องให้ฉันทำ กลับไปได้แล้ว” เขาบอกขึ้นพร้อมกับหันหลังเพื่อจะเดินกลับไปเปิดประตูให้เธอ “ไม่! ฉันทำได้” “..............” นี่เธอจะดื้อให้ถึงที่สุดเลยใช่ไหม รนราชย์คิดขึ้นมาในใจก่อนจะหันกับมาพร้อมกับเริ่มถอดชุดนอนที่เขาใส่อยู่ออกทีละชิ้นทำเอาคนปากกล้าถึงกับเริ่มสั่น เธอจะทำยังไงให้เขาพอใจละทีนี้ “รออะไร ถอดสิ” “ห๊ะ! ถอด...อ้อ ถอด...” มือเล็กลนลานรีบถอดชุดที่ใส่อยู่ออก ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นรนราชย์ถอดกางเกงที่ใส่อยู่ออกเหมือนกันเพราะมันไร้ซึ่งซับในเลยทำให้เห็นร่างใหญ่เปลือยเปล่าอันสมบูรณ์แบบของเขา เธอคิดแค่ว่าเขาดูภายนอกเพอร์เฟคแล้วพอได้เห็นทั้งร่างแบบนี้ยิ่งไร้ที่ติเลยก็ว่าได้ จากนั้นชายหนุ่มก็เดินไปนอนผงาดบนเตียงเพื่อรอให้เธอจัดการอย่างที่เขาพูดออกไป “ฉันไม่ชอบคนชักช้า” ไม่นานร่างเล็กก็เปลือยเปล่า ตาคมจับจ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอจะมีรูปร่างอวบอัดที่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่างเล็กๆนั่น “ยืนทำอะไร ขึ้นมาสิ” ไอยรินทร์ทำตามที่เขาบอกแม้ในใจจะเขินอายเต็มทน แต่เธอต้องได้เขามาครอบครองให้ได้ ด้วยความคิดนี้ร่างเล็กจึงค่อยๆขึ้นมาบนเตียงก่อนจะนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเขาทำเอารนราชย์ถึงกับรำคาญ “ไม่เป็นก็ออก...” เสียงเอ่ยไล่ที่ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ก็ต้องหยุดลงเมื่อเธอเอื้อมมือไปกอบกำเอ็นร้อนที่ตั้งชันของเขาแต่กลับไม่เริ่มเอาแต่กำแน่นจนรนราชย์เริ่มรู้สึกปวด “ฉันเจ็บ” “ห๊ะ! อะเอ่อ ขอโทษ พอดี...ฉันไม่เคย...จับ...” “ทำอย่างที่เธอรู้มา ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้อะไรมาบ้าง แต่ทำแบบที่เธอรู้ เซ็กคือความสุข ไม่ใช่เรื่องน่าอาย” เขาบอกขึ้น เมื่อพอรู้ว่านี่คงเป็นครั้งแรกของเธอ และที่ยากไปกว่าครั้งแรกคือไม่มีคนสอนและนำทางให้กับเธอ และพอได้ยินเขาพูดออกมาแบบนั้น ไอยรินทร์ก็ค่อยๆก้มตัวลงอ้าปากรับเอาความใหญ่โตเข้าไป ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้ แต่เธออายเกินกว่าที่จะอยากทำมันต่างหาก เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องทิ้งยางอายที่มีเอาไว้ด้านหลัง เพราะนี่เป็นเพียงการเริ่มต้น ลิ้นเล็กค่อยๆแตะต้องไปบนหัวเห็ดบานหยักที่ดูใหญ่โตของเขาเหมือนเด็กอยากรู้อยากเห็นทำเอาร่างใหญ่ถึงกับสั่นเร่า เพราะความต้องการก่อนหน้านี้ยังไม่ได้ถูกเติมเต็ม พอโดนกระตุ้นมันจึงกลับมาอีกครั้ง ปากหยักกัดเข้าหากันแน่น ร่างทั้งร่างเกร็งขึ้นมาทันทีที่โดนเตะต้อง “ฮึ่ม!” ไอยรินทร์เงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงของเขาเล็ดลอดออกมาก่อนจะเห็นสีหน้าทรมานของรนราชย์ เธอเลยค่อยๆเอาปากออก “เจ็บเหรอ ให้หยุดไหม” “ฮึก! เด็กบ้าเอ้ย! จะยั่วโมโหไปถึงไหนห๊ะ!” คนที่กำลังเคลิ้มถึงกับโมโหเมื่อได้ยินคำถามไร้สาระของไอยรินทร์ เขาตวัดตัวลุกขึ้นก่อนจะดันให้เธอเป็นฝ่ายนอนราบลงไปแทน “ชักช้าน่ารำคาญ” “อื้อออออ” เขาบอกขึ้นก่อนจะกดจูบลงมาอย่างรุนแรงจนปากเล็กยับยู่ยี่ตามแรงของเขาที่ส่งมาให้ ก่อนรนราชย์จะค่อยๆลดแรงลงลิ้นสากตวัดดูดดึงปากเล็กเมื่อต้องการสอนให้เธอเป็นงาน เพราะในเมื่อเธอบอกว่าจะเป็นผู้หญิงของเขานี่คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายระหว่างเขากับเธอแน่ๆ ทางที่ดีเขาควรสอนให้เธอเป็นงานจะได้ไม่มาหงุดหงิดใจอยู่อย่างนี้ด้วย ส่วนไอยรินทร์ เธอรู้ว่าเธออ่อนหัดแต่เธอเป็นคนหัวไว รับรองไม่กี่ครั้งเธอจะทำให้เขาแทบร้องขอจากเธอให้ได้ เธอจะผูกมัดเขาทุกวิถีทางเลยคอยดู ปากร้อนเฝ้าตักตวงอยู่นานสองนานก่อนจะยอมถอยออกมาเมื่อยังมีอีกอย่างที่เขายังติดใจมากมาย อกสาวคู่โตของเธอเป็นจุดหมายต่อไปที่เขาต้องการครอบครอง “อ๊ะ อื้อ เจ็บ...อย่ากัด...” “ฮึ่ม แต่ฉันชอบ” “...............” เสียงร้องของคนใต้ร่างดังขึ้นเมื่อถูกฟันคมกัดเข้าที่ปทุมคู่งาม ก่อนรนราชย์จะกระซิบบอกเลยทำให้ไอยรินทร์เงียบเสียงลง เพราะไม่อยากทำให้เขาไม่พอใจอีก ส่วนรนราชย์เขาไม่ได้ชอบความรุนแรงแบบที่บอกไปเลยสักนิด แค่เขาหมั่นเขี้ยวสองเต้ากลมกลึงของเธอก็เท่านั้นเอง เขาใช้เวลาอยู่กับมันร่วมสิบนาทีก่อนจะเลื่อนปากลงมาตามหน้าท้องแบนราบแล้วหยุดลงที่กลุ่มขนสีน้ำตาลอ่อน “อยากให้สอนเล่นกับตรงนี้ไหม” เขากระซิบถามทั้งๆที่ยังมองความเป็นสาวเบ่งบานของเธอนิ่ง เขารู้ว่ามันยังไม่เคยถูกใช้งานเลยสักครั้ง “อือ...” “พูดเพราะๆไม่เป็นรึไง...หืม?...” เขาดุออกมาอย่างไม่ค่อยจริงจังนักก่อนจะเริ่มใช้นิ้วแตะต้องลงไปที่กลีบสาวอมชมพูดูน่ารักของเธออย่างเผลอไผลจนไอยรินทร์ถึงกับสั่นเร่า เธอยังจำสัมผัสในรถได้เป็นอย่างดี ความทรมานที่มาพร้อมความเสียวซ่านรัญจวนใจที่ถึงแม้จะจะทรมานเธอกลับต้องการมันอยู่ดี “ให้กินไหม...” ในขณะที่เล่นอยู่กับกลางกายสาว ปากหยักก็ถามขึ้นไม่หยุด เขาแค่อยากให้เธอบอกว่าต้องการอะไรหรือไม่ต้องการอะไร ส่วนคนถูกกระทำ ตอนนี้อยากให้เขารีบๆสอนจะได้จบๆแต่เขากลับเอาแต่ถามและเเตะโน่นจับนี่ไม่ยอมเริ่มมันสักที เห็นเธอไม่เคยทำมาก่อนแต่เธอก็ใจร้อนพอที่จะอยากให้เขาเริ่มมันได้แล้ว “ตอบมา...” “อื้อ...อ๊ะ อ๊าาาาาา” พอเธอตอบเขาก็จัดการในทันที ปากร้อนเข้าครอบครองร่องรักสาวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน นี่ถ้าไม่คิดว่าเขาคือคนแรกเขาจะไม่มีวันแตะต้องมันอย่างนี้แน่นอน “อื้มมมมม” “อ๊ะ อ๊า พะ...พอแล้ว อื้อ พอก่อน อ๊ะ คะ...คุณ อื้ออ ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาา!!!” เขาครางออกมาอย่างพึงพอใจกับกลิ่นกายสาว ชายหนุ่มใช้ลิ้นตวัดเลียไปมาทั้งดูดทั้งเลียอย่างกับว่ามันคือขนมหวานจนร่างเล็กเริ่มทานทนไม่ไหว ส่ายหนีปากร้อนเมื่อความทรมานเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆแต่กลับถูกเขาล็อกเอาไว้แน่นจนกระทั่งส่งเธอไปเยือนสวรรค์นั่นแหละเขาถึงยอมถอยห่างออกมา นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ! รนราชย์คิดขึ้นมาในใจพร้อมกับมองจ้องร่างเปลือยที่นอนระทวยหลังจากเสร็จสมไปแล้วรอบนึง อย่างหงุดหงิดกับตัวเอง เขาไม่เคยขาดการควบคุมมากมายขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ เธอปั่นหัวเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนกระทั่งตอนนี้แต่เขากลับยอมเสียอย่างนั้นนี่สิปัญหา “อื้อออออ” เสียงครางหวานของเธอทำให้สติเขากลับมา ก่อนมือใหญ่จะจับร่างเล็กอยู่ในท่าเตรียมรับบทรักที่เขากำลังจะสอนให้ “พรุ่งนี้ไปซื้อยาคุมกินด้วย” เขาบอกขึ้นก่อนจะจ่อท่อนลำใหญ่ไปที่ร่องสาวที่ดูแล้วเธอน่าจะเจ็บน่าดูกับขนาดที่ต่างกันมากมายระหว่างเขาและเธอ “อ๊ะ! ดะ...เดี๋ยว อ๊ะ!! ดะ...เดี๋ยวก่อน...” “ฮึ่ม! หยุดไม่ได้แล้ว” เขากระซิบบอกก่อนจะดันเอ็นร้อนเข้าไปทีเดียวจนสุดทางรักทำเอาไอยรินทร์ที่พยายามถอยร่างหนีถึงกับอ้าปากค้างสะดุ้งสุดตัวกับความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันที่เขามอบให้ก่อนจะใช้มือดันให้เขาออกจากร่างเธอไปก่อนเพราะมันเจ็บจนเธอเผลอร้องไห้ออกมาแล้วตอนนี้ “ฉันเจ็บ...พะ...พอก่อนได้ไหม” “อ๊า...ถ้าหยุดตอนนี้เธอจะไม่ได้อยู่บนเตียงของฉันอีก...” “แต่มันเจ็บ...” “มันเป็นเรื่องธรรมดา แค่ครั้งแรกเท่านั้น เธอเองก็คงรู้” ใช่! เธอเคยรู้ว่ามันจะเจ็บ แต่ไม่นึกว่าจะเจ็บขนาดนี้เลยสักนิด ส่วนรนราชย์ก็พอจะเข้าใจ เขาจึงค่อยๆก้มลงจูบซับไปตามลำคอระหงก่อนจะมาหยุดที่ปากเล็กเมื่อรู้ดีว่าจะทำยังไงให้เธอหลงลืมความเจ็บปวดที่กำลังได้รับ สองมือใหญ่เอื้อมมาจับปทุมถันคู่งานไว้แน่นแล้วค่อยๆบีบคลึงหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆจนคนเจ็บเริ่มหลงเคลิ้มตามแรงกระตุ้นจากนั้น ก่อนที่รนราชย์จะเริ่มขยับร่างโยกไหวเมื่อรับรู้ถึงความผ่อนคลายของคนใต้ร่าง จากนั้นทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่ ความเจ็บถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน ไอยรินทร์ยกแขนโอบกอดร่างใหญ่อย่างกระสันเมื่อยิ่งเขากระแทกกระทั้นหนักหน่วงเหมือนกับยิ่งทำให้เธอสุขสมจนทานทนไม่ไหวกระตุกปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สองและตามมาติดๆด้วยน้ำรักข้นขาวของรนราชย์เมื่อแรงบีบรัดจากร่องรักสาวทำให้เขาเผลอปลดปล่อยออกมาด้วยเหมือนกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more