7 หลงสวาทเด็กน้อย NC+
2448 Words
“อ๊า อ๊ะ คุณราชย์ อ๊ะ อื้อออออ”
“จุ๊บๆ อื้ม จ๊วบๆๆ จุ๊บๆๆ”
พอจูบปากเล็กจนพอใจแล้ว รนราชย์จึงค่อยๆจูบซับดอมดมลงมาตามลำคอระหงเรื่อยลงมาตามร่างเล็กพร้อมกับชุดที่เธอใส่อยู่เริ่มหลุดร่วงออกจากร่างกายทีละชิ้น
“นี่สินะที่เขาเรียก ตัวเล็กแต่ใจใหญ่...”
รนราชย์เอ่ยขึ้นเมื่อความใหญ่โตของสองเต้าเปลือยชูชันโดดเด่นอยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้ มือใหญ่เอื้อมมาบีบมันเล่นเหมือนกับว่ากำลังบีบลูกโป่งแสนนุ่มมือจนไอยรินทร์ค่อยๆครางออกมา เพราะกำลังโดนเขาปลุกปั่นด้วยนิ้วยาวจนสองตุ่มไตชูชันแข็งขึง
“อ๊ะ! ไอยไม่ไหวแล้ว...อื้ออออ คะ...คุณราชย์ ไอยเสียว อ๊ะ อ๊ะ”
“เดี๋ยวจะได้เสียวกว่านี้เด็กน้อย”
พูดจบปากร้อนก็เข้ามาแทนที่มือใหญ่ เรียวลิ้นสากตวัดเลียระรัวเร็วพร้อมดูดดึงจุกแข็งขึงเหมือนกับว่าเป็นอาหารอันโอชะที่เขาโปรดปรานสลับข้างไปมาอยู่อย่างนั้น มือใหญ่ค่อยๆเอื้อมลูบไล้ลงไปตามหน้าท้องแบนราบก่อนจะมาหยุดอยู่ที่กลุ่มขนนุ่มละเอียดมือที่ปกคลุมกลีบสาวอวบอูมที่ตอนนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักจากความต้องการ ก่อนจะค่อยๆลูบไล้เข้าไปด้านใน
“ฮึ่ม!!!”
พอได้สัมผัสร่องรักสาว รนราชย์ถึงกับครางออกมาทั้งๆที่ปากก็ยังดูดดึงอยู่ที่สองปทุมถันไม่หยุด นิ้วยาวคลึงเล่นอยู่ที่ปุ่มกระสันก่อนจะค่อยๆสอดใส่เข้าไปในกายสาวอุ่นร้อน
“อ๊ะ อ๊าาาาาา”
เสียงหวานดังขึ้นเมื่อโดนลุกล้ำก่อนจะค่อยๆกัดปากแน่นเมื่อนิ้วยาวเริ่มขยับเข้าออกเพื่อปลุกความต้องการของเธอ เขาอยากให้เธอต้องการเขา ยิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดี
“คุณราชย์ อ๊ะ! คุณราชย์ อื้อ อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ! อ๊าาาาาา”
ไอยรินทร์ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเขาเร่งการสอดใส่เร็วขึ้นเรื่อยๆจนร่างเล็กสั่นกระเส่าผวากอดเขาแน่นก่อนจะกระตุกเกร็งออกมาเมื่อถูกส่งไปเยือนสวรรค์ด้วยนิ้วมือของเขา
“เสร็จแล้วเหรอ หืม...”
ทางด้านรนราชย์ ค่อยๆเงยหน้าจากสองเต้าขึ้นมามองก่อนจะถามออกมา แต่ไอยรินทร์ไม่ได้ตอบเมื่อเธอกำลังนอนระทวยกับความสุขสมที่พึ่งผ่านไป
“เอาอีกไหม...เอาอีกรึเปล่า หืม?”
ไอยรินทร์ไม่ตอบแต่กลับค่อยๆอ้าสองขาเรียวออกจากกันช้าๆเผยให้เห็นว่าเธอต้องการอะไรทำเอาคนที่มองอยู่ถึงกับต้องกลั้นหายใจเมื่อร่องรักสาวกำลังหลั่งไหลออกมาไม่หยุด
“ฮึ่ม! เด็กบ้า ไปเรียนยั่วแบบนี้มาจากไหนกัน...”
เขาพูดขึ้นก่อนจะค่อยๆก้มหน้าเข้าหากุหลาบสาว ทำเอาไอยรินทร์ที่ปรือตามองถึงกับกัดปากแน่นเมื่อปากร้อนเข้าสัมผัสกับร่องรักของเธออย่างทนไม่ไหว
“จ๊วบ!!!”
“อ๊ะ อ๊า!”
ลิ้นร้อนค่อยๆตวัดชิมน้ำรักสาวอย่างไม่รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด ก่อนจะจูบหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆเมื่อยิ่งได้เชยชิมเขายิ่งต้องการ ปากร้อนเฝ้ากลืนกินเหมือนกับหิวโซจนกระทั่งไอยรินทร์ทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจากการกลืนกินอันหนักหน่วงของเขา
“พะ...พอแล้ว ไอย...ไอยหมดแรงแล้ว...”
“ยังไม่ได้ทำโทษเลยนะ อย่าพึ่งหมดแรงสิ”
รนราชย์ค่อยๆเลื่อนตัวขึ้นมามองตาที่แทบจะปรือปิดของของไอยรินทร์ มือใหญ่ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ตอนนี้เขาคิดว่าเขากำลังหลงสวาทเด็กที่อยู่ตรงหน้าจนแทบถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว
“เตียงนี้เล็กไปสำหรับเราสองคน เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปดูเตียงใหม่”
“ค่ะ...”
เสียงตอบรับเบาหวิวดังขึ้น เธอคิดว่าเตียงนี้คงไม่รอดไปถึงพรุ่งนี้อย่างแน่นอน เพราะบทรักอันหนักหน่วงและยาวนานของเขาแถมยังต้องรับน้ำหนักถึงสองคนอีก เธอคงต้องบอกลามันซะตอนนี้แล้วจริงๆ
“เริ่มแล้วนะ...พรุ่งนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม”
“ค่ะไม่มี...”
เสียงหวานบอกออกมาอย่างรู้ดีในคำถามของเขา เพราะเขาจะถามเธอทุกวันว่าพรุ่งนี้เธอต้องทำอะไรบ้างเพราะเขาจะได้ยับยั้งช่างใจไม่เอาแต่ใจจนเกินไปเมื่ออยู่บนเตียงกับเธอ แต่วันนี้เป็นวันดีเดย์ของเธอ และคงต้องรับศึกหนักเป็นแน่
“หึหึหึ”
“อ๊ะ! อ๊า!”
พอได้ยินอย่างนั้นชายหนุ่มจึงค่อยๆดุนดันแก่นกายของเขาเข้าไปในร่างสาวที่กลับมาพรั่งพร้อมรอมอบความสุขให้เขาอีกครั้ง สองมือจับขาเล็กยกขึ้นสูงก่อนจะดันร่างเข้าไปจนแนบชิด ทำเอาไอยรินทร์ถึงกับอ้าปากค้างร่างสั่นไปหมดเมื่อท่อนลำยาวกำลังดันอยู่ตรงมดลูกของเธอจนเริ่มเจ็บจุก ด้วยขนาดที่ไม่เป็นสองรองใครของเขาทำให้ความสุขสันต์มักแลกมาด้วยความปวดหนึบแทบทุกครั้ง
รนราชย์ที่พอรู้ค่อยๆกดจูบลงไปบนปากเล็กอีกครั้งเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดให้กับไอยรินทร์ จากนั้นเขาก็เริ่มบทลงโทษอันแสนหวานที่ดูท่าจะยาวนานและกินเวลาทั้งคืนแน่นอน
“เตียงนี้นุ่มกว่า ใหญ่กว่า และน่าจะรับน้ำหนักได้เยอะกว่าด้วย”
“แต่ไอยชอบเตียงนี้มากกว่านี่คะ”
“เอาเตียงใหญ่นี่เลย แล้วเอาชุดนั้นทั้งชุด เอาโซฟาตัวนั้นด้วย เก้าอี้นวมใหญ่นั่นก็เอา”
“................”
วันต่อมาทั้งสองก็ต้องออกมาซื้อเตียงใหม่ เมื่อเตียงนอนอันเก่าขาเอียงจนใช้งานต่อไม่ได้จริงๆ และตอนนี้ก็กำลังเถียงกันเมื่อไอยรินทร์นั้นอยากได้เตียงขนาดไม่ใหญ่มากนักแต่ก็ใหญ่กว่าของเก่าแถมราคาไม่แพงมากด้วยแต่รนราชย์กลับต้องการเตียงที่ทั้งใหญ่ ทั้งแพงด้วยฟังค์ชั่นการทำงานครบครัน แถมเขายังเอาทั้งโซฟา สารพัดของใช้อีกมากมายที่คิดยังไงห้องเล็กๆของเธอก็ไม่สามารถรองรับมันได้แน่นอนเพราะแค่เตียงก็ใหญ่เกินขนาดของห้องแล้ว แต่สุดท้ายรนราชย์ก็สั่งซื้อไปจนหมดทุกชิ้นที่เขาต้องการ จนไอยรินทร์ได้แต่เงียบเมื่อเขาแทบไม่ยอมให้เธอตัดสินใจเองเลยสักนิด แล้วบอกจะพาเธอมาซื้อของเข้าห้องเธอ
“เป็นอะไร โกรธเหรอ”
“ไม่นี่ค่ะ โกรธเรื่องอะไร ต้องดีใจสิคะได้ของรวมๆแล้วราคาเกือบล้านขนาดนั้น”
เสียงที่บ่งบอกว่าตรงข้ามกับคำพูดของไอยรินทร์ทำเอารนราชย์อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ไม่พอใจเวลาเขาซื้อของให้ ให้เงินก็ไม่เอา ให้อะไรก็ไม่เอาทั้งๆที่ถ้าเทียบกับผู้หญิงคนก่อนๆของเขาล่ะก็ ป่านนี้ทุกคนคงยิ้มกว้างแล้วเดินเข้ามากอดแขนเขาพร้อมกับอ้อนจะเอานั่นอีก จะเอานี่เพิ่มแล้ว
“หิวรึเปล่า ไปทานข้าวกันก่อนกลับดีไหม”
“ค่ะ”
พอได้ของที่ต้องการหมดทุกอย่างแล้ว รนราชย์ก็ชวนไอยรินทร์ไปทานข้าว ซึ่งก็เป็นร้านที่ค่อนข้างหรูแต่เป็นของวัยรุ่นชอบทานกันเลยทำให้ในร้านค่อนข้างจะมีแต่วัยรุ่นกันเต็มไปหมด
“ไอยว่าเราไปทานร้านอื่นดีกว่าไหมคะ”
พอเดินเข้ามาในร้าน ไอยรินทร์รีบบอกขึ้นเพราะที่นี่เด็กวัยรุ่นเยอะเกินไป
“ทำไม กินร้านนี้แหละ หรือว่ากลัวคนรู้ว่ามีแฟนแก่”
“ไม่ใช่อย่างนั้น...หือ? แฟนเหรอคะ?...อ่าว คุณราชย์!”
พูดจบรนราชย์ก็สะบัดตัวเดินเข้าไปในร้านทันทีโดยไม่สนใจเสียงเรียงของไอยรินทร์เลยสักนิด จนหญิงสาวถึงกับมองเลิกลักแล้วค่อยๆเดินตามไป
“พี่ไอย! พี่ไอยใช่ไหมครับ!”
“หือ? อะ เอ่อ ไม่...”
“เฮ้ย! พี่ไอยดาวมหาลัยจริงด้วย”
“ไหนๆ เคยได้ยินแต่ชื่อ เฮ้ย!สวยจังวะ”
พอเดินเข้าไปได้ไม่กี่ก้าว พวกเด็กวัยรุ่นที่จำไอยรินทร์ได้ก็ลุกกรูเดินเข้ามาหาพร้อมกับเริ่มหยิบมือถือข้นมาเพื่อขอถ่ายรูป ทำเอารนราชย์ที่เดินเข้าไปก่อนหันกลับมามองอย่างงุนงง
“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมครับ ผมเป็นแฟนคลับพี่มาตั้งแต่พี่เข้าปีหนึ่ง”
“ผมด้วย ขอถ่ายด้วยสักรูปนะครับพี่ไอย”
“เอ่อ เดี๋ยวก่อนนะคะ พอดีพี่มาทานข้าวกับ เอ่อ...”
“มีอะไร!”
ยังพูดไม่ทันจบ เสียงเข้มของรนราชย์ก็ดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามายืนข้างไอยรินทร์ด้วยสีหน้านิ่งขรึมพร้อมกับมองพวกเด็กหนุ่มที่มารุมล้อมคนตัวเล็กอยู่ เขาไม่เข้าใจว่าไอยรินทร์เป็นดาราหรือนางแบบรึยังไงถึงมีพวกผู้ชายมาให้ความสนใจขนาดนี้ พอคิดแบบนั้นความรู้สึกหึงหวงก็เกิดขึ้นมาทันที
“เอ่อ มากับพี่ชายว่ะ”
“เอ่อ คือพวกผมขอถ่ายรูปกับน้องสาวของพี่ได้ไหมครับ”
“นะครับ แค่รูปเดี๋ยว”
พวกเด็กหนุ่มหันมาขอร้องรนราชย์เพราะคิดว่าเขากำลังหวงน้องสาวสุดสวยอยู่แต่นั่นกลับทำให้รนราชย์รู้สึกโมโหยิ่งกว่าเดิมเพราะมีที่ไหนมาบอกว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอ
“เป็นผัวโว้ยไม่ใช่พี่ชาย! ทีนี้ก็เลิกมายุ่งกับผู้หญิงของคนอื่นได้แล้ว อายุเท่านี้ไปตั้งใจเรียนโน่น!”
“!!??”
รนราชย์ตะโกนบอกเสียงดัง ทำเอาทุกคนในร้านอาหารต่างหันมามองที่เขาเป็นจุดเดียวด้วยสีหน้าอึ้งตะลึงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อไอดอลสาวมหาลัยอย่างไอยรินทร์ถูกตีตราจองเสียแล้ว
ส่วนไอยรินทร์เองก็ยืนนิ่งอึ้งตะลึงงันกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่เขาประกาศต่อหน้าทุกคนอย่างนี้ เพราะยังไงเธอก็ยังเรียนไม่จบด้วย
“จริงเหรอครับพี่ไอย...”
“จริง!”
เป็นรนราชย์ที่ตอบให้พร้อมกับจับมือของไอยรินทร์แล้วพาเดินออกมานอกร้านทันที เขาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเป็นที่รู้จักของพวกวัยรุ่นกันขนาดนี้ เห็นทีเขาต้องหาข้อมูลของเธอบ้างแล้ว
“เธอเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงมีพวกเด็กผู้ชายมาเกาะแกะตลอดเวลา”
พอลากร่างเล็กมาจนถึงรถ รนราชย์อดที่จะถามขึ้นไม่ได้ ตอนนี้เขาหัวเสียไปหมดแล้วที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเธอเลยจริงๆ
“พวกนั้นก็แค่ปลื้ม...”
“ปลื้ม? ทำไมต้องปลื้ม หรือว่าเธอเป็นดารา”
“เปล่าค่ะ...”
“เปล่างั้นเหรอ แล้วตกลงเธอเป็นใครบอกฉันมาสิ”
“ไอยเป็นดาวมหาลัย...เลยมีคนรู้จัก”
“แค่นั้น?”
“ค่ะ...”
ไอยรินทร์ตอบออกมาตามความจริง ทุกคนรู้จักเธอเพราะเธอเป็นดาวของมหาวิทยาลัยที่ชนะการประกวดดาวมหาวิทยาลัยของทั้งประเทศอีกที ก็เท่านั้นเอง
“แล้วทำไมต้องชอบกันขนาดนั้นด้วย ผู้หญิงสวยๆมีเยอะแยะ”
“อ่าว นี่คุณราชย์จะบอกว่าไอยไม่สวยเหรอคะ”
“หือ? เปล่า ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย”
“...............”
“โกรธเหรอ”
“ถ้าไอยบอกว่ามีคนหล่อกว่าคุณราชย์เยอะแยะคุณราชย์จะคิดยังไงคะ”
“ก็...ไม่คิด”
และคำพูดของเขาก็ทำเอาไอยรินทร์น้อยใจ ใครจะบอกว่าเธอไม่สวยเธอไม่เคยคิดโกรธเท่ารนราชย์พูดมาก่อนเลยสักครั้ง
“โกรธเหรอ”
และพอเห็นท่าทางเธออย่างนั้น รนราชย์ที่โกรธอยู่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นขำขันแกล้งถามออกมาไม่หยุดจนไอยรินทร์ต้องหันหน้าหนีไปมองนอกรถ
“ฉันไม่ได้มองคนที่สวยหรือไม่สวย ฉันเอาความรู้สึกตัดสิน ถ้าชอบต่อให้แขนขาด ขาหัก หรือแม้กระทั่งลูกตาหลุดฉันก็ชอบอยู่ดี”
“คุณราชย์! บ้ารึเปล่าคะ ถึงขนาดตาหลุดยังชอบ แปลกคน”
“หึหึหึ ก็จริงนี่”
เขาบอกขึ้นพร้อมกับยื่นตัวเข้าไปใกล้ไอยรินทร์จนคนที่รู้สึกได้ค่อยๆหันกลับมามอง
“จะทำอะไรคะ”
“ก็แค่อยากรู้ว่าทำไมใครๆถึงสนใจเธอจัง”
“อยากรู้เหรอคะให้ไอยลงไปถามผู้ชายพวกนั้น อื้ออออออ”
ปากเล็กที่กำลังพูดถูกปิดลง เมื่อคนฟังไม่ปลื้มที่จะฟัง มือใหญ่เอื้อมไปจับท้ายทอยของเธอแน่นก่อนจะสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในปากเล็กควานหาความหอมหวานที่เขาไม่เคยเบื่ออย่างกระหาย
“อื้อออ คะ...คุณราชย์เดี๋ยวก่อน อ๊ะ อื้ม...”
ไอยรินทร์ที่พยายามเบี่ยงหน้าออกรีบบอกขึ้นเมื่อนี่มันบนรถแถมกลางลานจอดเธอไม่อยากให้คนมาเห็นแต่รนราชย์ไม่สนใจกลับเข้ามาปิดปากเล็กอีกครั้ง เรียวลิ้นร้อนควานหาลิ้นเล็กบังคับให้เธอตอบสนองจนไอยรินทร์ค่อยๆเคลิ้มตามหยุดต้านทานเขาแล้วจูบตอบเขากลับคืนมา
“จ๊วบๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ อ๊า ขอได้ไหม อื้ม จุ๊บๆๆๆ”
“อื้อออ มะ...ไม่...ไม่เอาตรงนี้..อื้อ...”
รนราชย์ถอนปากออกมากระซิบบอกพร้อมกับพยายามกดจูบลงไปอีกครั้งแต่ไอยรินทร์รีบเบี่ยงหน้าหนี เมื่อเธอเองก็ต้องการเขาแล้วเหมือนกัน แต่จะให้ทำตรงนี้คงไม่เหมาะ กลางวันแสกๆแถมในลานจอดรถอีก
“แต่ฉันต้องการอีกแล้วไอย ต้องการเธออีกแล้ว”
“รอถึงห้องนะคะ ตรงนี้ไม่ได้...”
“อ๊า! ใจร้ายจัง...”
และสุดท้ายรนราชย์ก็ยอมถอยห่างเมื่อเธอไม่ยอมให้เขาทำตามใจ สายตาฉ่ำเชื่อมที่บ่งบอกว่าต้องการของเขามองจ้องมาที่เธอเหมือนพญาเสือโคร่งกำลังมองกวางน้อยที่เขาต้องการกลืนกินเสียเดี๋ยวนี้ก็ไม่ปาน
“ถึงห้องแล้วโดนแน่”
“คนบ้า...ไม่คิดจะพักเลยรึไงกัน”
“หึหึหึ”
เขาแค่นหัวเราะออกมาในลำคอทั้งๆที่ตอนนี้ทรมานจากความต้องการจนแทบไม่อยากทนแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ต้องทนเมื่อเธอไม่ยอม แถมยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องต้องทำด้วย ของที่สั่งไปป่านนี้คงถึงแล้ว
- Writer
