เสพกายเร้นรัก

บ่วงคนบาป

กรอด!

ไทรีสกัดกรามแน่นเมื่อเห็นสายตารังเกียจที่คนใต้ร่างส่งมาให้ตน เขากัดกรามแน่นพร้อมกับบีบหัวไหล่ทั้งสองข้างของหล่อนสุดแรง จนเธอต้องห่อตัวบิดตัวร้องเจ็บออกมา

“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นทิมมี่ ฉันไม่ชอบ ฉันเกลียดคนที่มองฉันด้วยสายตารังเกียจ”

“ก็นายมันน่ารังเกียจ” หล่อนบอกเขาออกไปดังๆ โดยไม่กลัวสายตาอันตรายของเขาแม้แต่น้อย

“น่ารังเกียจงั้นเหรอ ใช่สิ ทุกคนก็บอกว่าฉันเป็นคนบาป ฉันมันคนเลว งั้นก็ลองกับคนบาปอย่างฉันหน่อยเป็นไงคุณหนูทิมมี่”

“อ่ะ อือ”

ปากหนาบดกระแทกปิดปากน้อยที่กำลังจะพูดคำไม่เข้าหูของตนเองพร้อมกับดุนดันเรียวลิ้นสากร้อนของตนเข้าไปในโพรงปากเล็กแม้ว่าหล่อนจะดิ้นเบือนหน้าหนี สองมือหยาบกร้านก็บีบล็อกใบหน้าเล็กให้รองรับแรงจูบร้อนของตนเอง

“อ่ะ อือ”

เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสอง ไทรีสรู้สึกว่าการได้บังคับจูบชญาดาทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอยากเอาชนะ ยิ่งเรียวลิ้นน้อยของหล่อนดันลิ้นสากของเขาออกห่างและพยายามบิดเลี้ยวหนีเขาก็ยิ่งต้องการเอาชนะคนตัวเล็ก และยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้ต้องการแค่จูบจากหญิงเอเชียคนนี้ เขาต้องการมากกว่านั้น แม้ว่าหล่อนไม่มีอะไรที่จะสามารถตรึงตราเขาได้เลย หล่อนไม่มีอกตูมๆ แบบที่ต้องการ แต่ทำไมเขาต้องการอยากสัมผัสชญาดามากกว่าที่ทำอยู่ตอนนี้

“นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ แด๊ดต้องเอานายตายแน่” ทันทีที่ปากเป็นอิสระก็รีบพูดในสิ่งที่คิดว่าเขาจะกลัว แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะน่ากลัวกลับมา

ฮ่าๆ

“ไอ้มอร์แกนนั่นเหรอ คิดว่ามันจะทำอะไรฉันได้ ฉันเป็นถึงคนบาปคุมลาสเวกัส แล้วพ่อของเธอเป็นใครกันทิมมี่ เป็นใครกันถึงจะมาต่อกรกับฉัน”

ไทรีสใช้มือเพียงข้างเดียวบีบคางเล็ก ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้มายังลำคอระหงที่กำลังหอบหายใจเคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงลมหายใจของเจ้าของร่าง

“ชูว์ กลัวผมเหรอคนสวย ไม่ต้องกลัวผมจะทำให้คุณจดจำผมไปตลอดเลยทิมมี่ ผมจะให้คุณหายใจเข้าออกมีแต่คนบาปอย่างผม” ตวัดปลายลิ้นสากลากถูกับคางเล็ก แล้วลากถูมายังลำคอระหง แล้วเคลื่อนไว้มากัดเม้มติ่งหูเล็กของชญาดา

“อ่ะ อือ”

บิดเบือนหน้าหนี แต่ยิ่งบิดหน้าหนียิ่งทำให้ไทรีสทำอะไรได้สะดวกขึ้น เขาถูไถคางสากรกเคราของตนเองขูดถูไปกับลำคอระหง

“อือ ปล่อยฉันนะ หยุดนะไทรีส” หล่อนดิ้นและสั่งห้ามให้เขาหยุด สองมือเล็กทุบตีไหล่ของเขาเพื่อให้หยุด

หึหึ

“เดินเข้ามาเองแล้วคิดเหรอว่าจะรอดไปได้คนสวย”

ไทรีสขำเยาะเย้ย ปล่อยให้หล่อนทุบตีตนโดยไม่สนใจ มือใหญ่ไม่อาจจะหยุดนิ่งเฉยได้รีบจัดการปลดเปลื้องชุดน่ารำคาญของชญาดาออก เพียงเวลาไม่นานเสื้อตัวนอกและเสื้อตัวในและยกทรงตัวเล็กก็ถูกปลดโยนทิ้งออกไปจากร่างเล็ก

“อ่า สวยกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะทิมมี่” เขาครางพร่าเมื่อได้เห็นกายสาวขาวนวลเนียนตรงหน้า

“อือ ปล่อยฉันนะไทรีส” เธอบิดดิ้นหนีแต่ก็เสียแรงเปล่า เมื่อมีคนตัวโตนั่งคร่อมทับกดร่างตนเองไว้

“อ่า คนบาปอย่างฉันมันไม่มีสำนึกดีหรอกนะ ยิ่งหนูตัวเล็กอย่างเธอเดินเข้ามาหาคนบาปอย่างฉันเอง และฉันจะปล่อยของสวยๆ งามๆ ไปได้ยังไงล่ะ หึหึ”

ไทรีสพูดอย่างที่ต้องการและปรารถนา ตอนนี้เขารู้สึกว่าความเป็นบุรุษกลางร่างได้ตื่นขยายตัวจนปวดหนึบเกร็งไปทั้งร่าง มือใหญ่ลูบไล้สองเต้าเล็กที่เล็กมาก เล็กแบบที่ไม่เคยเจอมากก่อน นึกว่าเต้าของเด็กก็มิปาน แต่ทำไมกัน ทำไมเขาอยากสัมผัส และคิดได้ดังนั้นก็ใช้มืออีกข้างที่ว่างรวบมือทั้งสองข้างที่ทุบตีตนรวบขึ้นไปไว้เหนือหัวของเจ้าหล่อน

“อ่ะ ไม่นะไทรีส อย่าทำแบบนี้กับฉัน ฉันจะฟ้องแด๊ด” หล่อนร้องและดิ้นเมื่อเห็นว่าตอนนี้ตัวเองหมดทางจะเอาตัวรอดแล้ว เขากักกดข้อมือของหล่อนที่รวบไว้เหนือหัวเพื่อไม่ให้หล่อนดิ้นหนีได้

“ไอ้มอร์แกนมันจะทำอะไรฉันได้ทิมมี่ พ่อบุญธรรมของเธอน่ะมันก็แค่เศษฝุ่น ฉันจะกำจัดเมื่อไหร่ก็ได้” พูดจบก็โน้มลงไปซุกไซ้ถูไถเคราสากกับกลางหว่างอกเล็กของเจ้าหล่อน

“อ่า กลิ่นหอมดีเหมือนกันทิมมี่ ฉันไม่เคยอยากได้ผู้หญิงตัวเล็ก แต่วันนี้ฉันจะหลับหูหลับตาลองสาวเอเชียก็แล้วกันนะ อ่ะอืม”