SOMETIME09:รักด้วยคำขู่
1914 Words
SOMETIME 09
****************************
คำว่ารักของพี่แทนฉันสามารถเชื่อเขาได้ด้วยเหรอ คำว่ารักของเขามันเหมือนเป็นแค่คำพูดที่ไร้ซึ่งความหมาย
เหมือนพูดมาแล้วแต่ไม่คิดที่จะทำมันอย่างที่พูดจริงๆ คนรักกันเขาจะไม่ทำร้ายน้ำใจกันแบบนี้
กี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องเสียน้ำตาให้เขา กี่ครั้งแล้วที่เขาทำให้ฉันต้องเจ็บแบบนี้ มันนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ
ชีวิตของฉันที่มีอยู่เหมือนมันจะกลายเป็นของเขาหมดแล้ว เหมือนเขาเป็นคนชี้ทางให้ฉันเดิน
ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักพี่แทนนะ แต่เป็นเพราะฉันรักเขามากซะจนมันกลายเป็นความเฉยชาไปแล้ว รักจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว
สิ่งที่เขาทำกับฉันวันนี้มันทำให้ฉันรู้ว่าเขามันโหดร้าย ป่าเถื่อนได้มากกว่าที่ฉันคิด
ฉันหันไปมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ฉัน ตอนนี้พี่แทนหลับไปแล้ว มีเพียงแต่ฉันที่ยังคงลืมตามองเพดานอยู่คนเดียว ฉันจะต้องทนแบบนี้อีกกี่คืนกันถึงจะหลุดพ้นความกลัวเหล่านี้ไปได้
ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคนที่ฉันรักมากที่สุดคือคนที่ทำร้ายฉันได้อย่างเลือดเย็นที่สุดด้วย และวิธีการทำร้ายฉันของเขานั้นก็คือการนอกใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตอนนี้ฉันแทบไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว ฉันเอื้อมมือไปจับใบหน้าพี่แทนเบาๆ พี่แทนที่แสนดีของฉันหายไปไหน คนที่ดูแลฉันไม่ห่างไปไหน
คนที่เข้าใจฉันในทุกๆ เรื่อง คนที่อยู่ข้างๆ ฉันในวันที่ฉันต้องการใครสักคน ฉันต้องการเขาคนนั้นกลับมา หรือสิ่งที่ฉันขอมันมากเกินไปอย่างนั้นเหรอเขาถึงให้ฉันไม่ได้
“พี่แทนของหวาน”
ฉันลูบแก้มคนตรงหน้าด้วยความรักที่มีต่อเขา นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่เคยนอนกอดฉันเลย ไม่เคยร้องเพลงกล่อมฉันเข้านอนเหมือนที่ผ่านมา
ฉันไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านั้นหลังจากที่เราคบกันมา ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้
สิ่งไหนที่เขาเคยทำให้ฉันตอนนี้เขากลับไปทำให้คนอื่นแทน ฉันต้องการอ้อมกอดจากเขาแต่เขากับเอาอ้อมกอดนั้นไปกอดคนอื่น
ฉันอยากให้เขาร้องเพลงให้ฉันฟังแต่เขากลับไปร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่นฟัง แม้แต่วันที่ไฟดับฉันต้องการเขามากที่สุดแต่เขากลับไปยืนอยู่ข้างคนอื่นแทน
ยอมรับเลยนะว่าตัวเองเป้นคนที่มีความอดทนสูงมาก เพราะถ้าใครที่ได้มาเจอเรื่องแบบฉันก็คงไม่อยากทน แต่สำหรับฉันต่อให้ไม่อยากทนก็ต้องทน เพราะฉันหนีเขาไปไม่ได้ไง
“ในความฝันของพี่แทนจะมีหวานอยู่ในนั้นมั้ยคะ?”
“...”
ทั้งที่รู้ว่ายังไงแล้วอีกฝ่ายก็ไม่มีวันได้ยินเสียงของฉัน แต่ฉันก็อยากถามเขา ฉันมีเรื่องอยากถามเขาหลายอย่างแต่ก็ไม่กล้า ได้แต่เก็บมันข้างใน เขาไม่เคยเปิดโอกาสให้ฉันได้เข้าไปข้างในเขาเลย
ที่อยู่ด้วยกันทุกวันนี้มันเหมือนเป็นแค่ความรับผิดชอบที่เขาทำกับฉันเท่านั้น
เหมือนมันไม่ใช่ความรัก
“หวานรักพี่แทนค่ะ” พูดจบพี่แทนก็ลืมตาขึ้นมามองฉันที่มองหน้าเขาอยู่
ฉันตกใจแทบผงะเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ได้หลับ แสดงว่าเมื่อกี้เขาก็คงได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดหมดแล้วสินะ พี่แทนยิ้มบางเหมือนเขาดีใจที่ได้ยินฉันบอกรักเขาในขณะที่เขาหลับแบบนี้
“ยะ...ยังไม่หลับเหรอคะ?”
“หวานไม่หลับแล้วพี่จะหลับได้ไงคะ?”
พี่แทนยื่นหน้าเข้ามาจูบหน้าผากฉันแผ่วเบา ฉันชักมือที่จับใบหน้าเขากลับทันที
ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันต้องการเขามากแค่ไหน ยิ่งเขารู้เขาก็จะยิ่งห่างฉันมากขึ้นเพื่อให้ฉันวิ่งตามเขาเหมือนที่ผ่านมา
ถ้าเกิดว่าฉันทำเป็นไม่สนใจเขาทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเขาก็จะวิ่งเข้ามาหาฉันเอง ฉันอยากให้เขาเป็นฝ่ายวิ่งตามฉันบ้างไม่ใช่มีแต่ฉันที่วิ่งตามเขาฝ่ายเดียว
“ทำไมยังไม่นอนอีก?”
“หวานนอนไม่หลับค่ะ”
พี่แทนดึงตัวฉันให้เข้าไปซุกอยู่หน้าอกแกร่งของเขา พร้อมกับอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นที่ฉันโหยหามานาน
หน้าฉันแนบอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของพี่แทนทำให้ฉันได้ยินเสียงหัวใจเขาที่เต้นแรงอยู่ตอนนี้ แปลกนะที่เขาใจเต้นแรงกับฉันทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
“คิดเรื่องพี่อยู่เหรอ?”
พี่แทนพูดอยู่เหนือหัวฉันทำให้ฉันสัมผัสได้ว่าตอนนี้เขากำลังก้มจูบผมของฉันอยู่ เขาเป็นผู้ชายอบอุ่นนะแต่นั่นมันก็นานมาแล้ว
ส่วนมากแล้วฉันไม่ค่อยคิดมากกับเรื่องอะไรอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ฉันคิดมากก็คงจะมีอยู่เรื่องเดียวก็คือเรื่องของพี่แทน
ไม่เคยมีสักครั้งที่ฉันไม่นึกถึงเรื่องของเขา ห่างกันแค่ไม่กี่นาทีฉันก็คิดถึงเขาแล้ว
ยิ่งรู้ว่าเขาจะไม่กลับเข้าห้องฉันก็เป็นห่วง พยายามที่จะปลอบใจตัวเองว่าบางทีเขาอาจจะนอนค้างที่ห้องเพื่อนเขาก็ได้ ทั้งที่ก็รู้ว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น เขากำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอยู่
“พี่มีไรจะบอกหวาน”
จู่ๆ พี่แทนก็พูดขึ้นมา เขาก้มลงมองหน้าฉันที่เงยหน้าขึ้นมองเขาเหมือนกันก็เห็นว่าแววตาของเขาดูจริงจังมากและเรื่องที่เขาจะพูดก็คงจะสำคัญมากเหมือนกัน
“...”
“พี่ไม่อยากให้หวานคิดเรื่องของพี่ เรื่องผู้หญิงที่ผ่านมาพี่ไม่ได้จริงจังด้วยอยู่แล้ว หวานก็แค่ทำเป็นไม่รับรู้เรื่องนี้หวานก็จะไม่เจ็บ”
ฉันเงียบฟังในสิ่งที่เขาพูด มันเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัวมากที่สุดเลย จะไม่ให้ฉันทำเป็นไม่รับรู้ได้ยังไงในเมื่อผู้ชายคนนั้นคือแฟนของฉัน
ถ้าฉันทำเหมือนเขาบ้างเขาจะทำเป็นไม่รับรู้ได้หรือเปล่า ทำไมเขาไม่เห็นใจฉันบ้างนะ ทำไมถึงได้ทำใจร้ายกับฉันแบบนี้
“พี่ก็แค่อยากลองแค่นั้น มันก็แค่ครั้งเดียวแล้วไม่มีอะไรต่อจากนั้น ยังไงพี่ก็กลับมาหาหวานเหมือนเดิมค่ะ”
“...”
“หวานทำได้ใช่มั้ยคนเก่งของพี่?”
พี่แทนลูบผมฉัน ขอบตาฉันร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อเขาพูดอย่างนั้น ฉันทำอย่างที่เขาบอกไม่ได้หรอก
ทำไม่ได้จริงๆ ฆ่าฉันให้ตายยังง่ายกว่าที่จะไม่ให้ฉันคิดอะไรตอนที่เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น
ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลลงมาตอนนี้ ฉันไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าพี่แทน
ไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันเสียใจกับสิ่งที่เขาทำลงไป ไม่อยากให้เขามาสมเพชฉันทีหลัง แค่นี้ตัวฉันมันก็น่าสมเพชจะแย่อยู่แล้ว
“หวานเริ่มง่วงแล้วค่ะ”
ฉันผละออกจากร่างสูงก่อนจะหันนอนตะแคงข้างให้เขา ฉันไม่อยากมองหน้าเขาตอนนี้ แค่นี้ก็เจ็บมากพออยู่แล้ว คนใจร้ายยังไงก็ยังคงใจร้ายอย่างนั้น
นี่เหรอสิ่งที่คนรักเขาทำให้กัน ฉันว่าให้เขาเกลียดฉันเลยยังจะดีกว่า ฉันไม่อยากให้เขารักฉัน เพราะฉันไม่อยากให้เขาทำกับฉันแบบนี้
ผู้หญิงที่ผ่านมาของเขาช่างโชคดีที่เขามีเวลาให้พวกเธอ ถึงฉันจะเป็นแฟนตัวจริงของเขาก็เหมือนไม่ใช่ มันก็เป็นแค่ชื่อเครื่องหมายที่แสดงให้รู้ว่าฉันยังมีตัวตนอยู่เท่านั้น
“พรุ่งนี้พี่ไม่อยู่นะหวานไม่ต้องรอ”
พี่แทนยื่นหน้าเขามากระซิบข้างหูฉัน ฉันรู้อยู่แล้วว่ายังไงพรุ่งนี้เขาก็ไม่อยู่ เพราะวันนี้เขาอยู่กับฉันแล้ว
เขาก็คงจะเบื่อที่ฉันให้เขาไม่ได้ และก็ไม่คิดที่จะให้ด้วย เชื่อสิว่าเขาจะหายไปหลายวันโดยที่ไม่กลับเข้าห้อง
“อาจจะไม่กลับหลายวัน”
“ค่ะ”
“ไม่ถามพี่หน่อยเหรอว่าไปไหน?”
พอเห็นว่าฉันไม่ถามหรือไม่ได้ใส่ใจเรื่องของเขาเขาก็ถามขึ้นมา เมื่อก่อนเขาก็ไม่ชอบให้ฉันถามอยู่แล้วนี่แล้วทำไมวันนี้ถึงอยากให้ฉันถาม อีกอย่างที่ฉันไม่ถามก็เพราะว่าฉันรู้อยู่แล้วว่าเขาจะหายไปไหน
“ไม่ค่ะ หวานไม่อยากรู้”
“แต่พี่อยากบอก” พี่แทนจับไหล่ฉันให้หันหน้าไปมองเขา
ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันมากทำให้ฉันไม่กล้าสบตากับเขา ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาที่เอ่อล้นที่ขอบตาเตรียมจะไหล มันเหนื่อยนะที่ต้องมาอดทนกับเรื่องพวกนี้ อยากจะหนีก็หนีไม่ได้
“อย่าทำเป็นไม่สนใจพี่แบบนี้นะหวาน”
“พี่แทน”
ฉันตกใจเมื่อพี่แทนใช้ขาของเขากดทับขาฉันเอาไว้ทำให้ขยับไม่ได้ มือของเขาก็กำลังกดไหล่ฉันเอาไว้อย่างแรงจนรู้สึกเจ็บขึ้นมา
พี่แทนก็ชอบเป็นแบบนี้พอเห็นว่าใครไม่สนใจก็จะใส่อารมณ์ด้วยตลอด เขาชอบทำกับฉันบ่อยน่ะ
“รู้ใช่มั้ยว่าคนที่มันเมินพี่บ่อยๆ ผลมันเป็นยังไง”
ฉันเคยเห็นตอนที่เพื่อนของพี่แทนให้ความสนใจกับคนอื่นมากกว่าจนพี่แทนถีบเพื่อนเขาตกจากเก้าอี้จากนั้นก็หยิบคัตเตอร์ขึ้นมาแล้วเอาไปจ่อที่คอเพื่อนเขาก่อนจะกดเข้าไปที่ลำคอทำให้เลือดไหลซิบออกมาเยอะมาก
ตอนนี้เพื่อนคนนั้นยังผวาเขาอยู่เลย อีกอย่างแผลเป็นก็ยังคงติดตัวเขาด้วย
“พี่คิดว่าหวานคงไม่อยากมีสภาพแบบนั้น”
“พี่แทนขู่หวานเหรอคะ?”
“หวานก็รู้ว่าพี่ไม่ได้ขู่พี่ทำจริงเสมอค่ะ”
พี่แทนยิ้มเหยียดพร้อมกับหยิบปืนใต้หมอนตัวเองขึ้นมาตรงหน้าฉัน แถมยังขึ้นนกปืนแล้วด้วยพร้อมที่จะยิง
ถ้าเขาจะฆ่าฉันเพราะฉันไม่สนใจเขาก็ให้เขาฆ่าฉันให้ตายเลยเหอะ ฉันเองก็เหนื่อยกับชีวิตแบบนี้แล้วเหมือนกัน
“อย่าให้พี่ทำกับหวานเหมือนที่ทำกับเพื่อนพี่เลยนะ พี่ไม่อยากเห็นหวานเจ็บเพราะน้ำมือของพี่”
“แล้วตอนนี้พี่แทนไม่ได้ทำอยู่หรอกเหรอคะ?” ฉันถามกลับไป
- Writer
