SOMETIME 19
******************************
วันต่อมา
ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้เหมยฟังทั้งหมดว่าเรื่องระหว่างฉันกับพี่แทนมันจบลงแล้ว
และฉันจะไม่สานต่อใดๆ กับเขาทั้งสิ้นไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม และฉันก็ต้องการให้เรื่องของเรามันจบลงให้เร็วที่สุดด้วย เพราะที่ฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บและทรมานใจอีก
เมื่อคืนพี่แทนยอมมาส่งฉันที่คอนโดและบอกให้ฉันอยู่ที่คอนโดของเขาต่อไปจนกว่าฉันจะหาที่อยู่ใหม่ได้
ฉันรู้ว่าพี่แทนเองก็อยากจะเลิกกับฉันเขาถึงยอมเลิกกับฉันแต่โดยดีโดยที่ไม่ขัดอะไรเลย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ เขาบังคับให้ฉันต้องอยู่กับเขา บังคับให้ฉันเป็นของเขา
แต่นั่นไม่ใช่เพราะความรักแต่มันคือการอยากครอบครองฉันเอาไว้ให้เป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาแค่คนเดียว
ถามว่าเสียใจมั้ยกับการตัดสินใจในครั้งนี้ ฉันเสียใจมาก ฉันรักพี่แทนไอ้ที่บอกว่าเกลียดเขามันก็เป็นแค่คำพูดที่ใช้พูดปลอมใจตัวเองเท่านั้นแหละ
เราสองคนผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย แต่ในเมื่อเราสองคนไปด้วยกันไม่ได้ก็ควรที่จะต้องหยุดความสัมพันธ์ลง
ฉันคิดกับตัวเองมาตลอดว่าไม่ได้รักเขาแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย
ในใจของฉันก็ยังคงมีเขาอยู่ในนั้น แต่การที่เลิกกับเขามันเหมือนว่าฉันเป็นอิสระมากขึ้น
ฉันต้องการมีพื้นที่ส่วนตัวเป็นของตัวเอง ฉันไม่อยากถูกกักขังเอาไว้ในกรงเหมือนหมาที่รอคอยให้เจ้าของกลับมาปล่อยหรือให้อาหารเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว ต่อให้ชีวิตฉันต่อจากนี้จะไม่มีเขาอยู่ในชีวิตก็ตาม
“ดีแล้วที่แกเลิกกับพี่แทน คนอย่างพี่แทนไม่คู่ควรกับแกหรอกหวาน”
เหมยยิ้มร่าอย่างดีใจเธอกอดคอฉันก่อนจะพาขึ้นห้องเรียน แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงห้องก็มีรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาขวางเอาไว้ซะก่อน
“พี่หวานใช่มั้ยครับ?” คนตรงหน้าพูดอย่างเหนื่อยหอบ เพราะเมื่อกี้เขาวิ่งมาเหมือนกลัวว่าจะตามฉันมาไม่ทัน
“ค่ะ”
ใบหน้าเหนื่อยหอบของรุ่นน้องทำให้ฉันใจไม่ดียังไงไม่รู้ ฉันพอรู้มาว่าคนอย่างพี่แทนไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงบอกเลิกง่ายๆ แน่ และส่วนมากผู้หญิงที่กล้าทำอย่างนั้นมักจบไม่สวยสักคน
ฉันก็เลยกลัวว่าบางทีเขาอาจจะมีแผนอะไรก็ได้ที่จะใช้เล่นงานฉัน ถึงแม้จะพอทำใจเอาไว้แล้วว่ายังไงเขาก็ต้องกลับมาเอาคืนฉันแน่แต่มันก็ยังคงรู้สึกกลัวอยู่ดี
“มีคนฝากผมให้มาบอกพี่หวานว่าอยากเจอน่ะครับ”
“คงไม่ใช่พี่แทนใช่มั้ย?”
เหมยถามขึ้นมาเหมือนเธอจะคิดเหมือนฉันเลยว่านี่อาจจะเป็นแผนที่พี่แทนวางไว้ก็ได้
แต่แล้วกลับไม่ใช่เมื่อรุ่นน้องส่ายหน้าปฏิเสธว่าคนที่เขาให้มาบอกไม่ใช่พี่แทน ฉันก็เลยโล่งใจถ้าไม่ใช่พี่แทนก็คงไม่มีอะไรให้ห่วงอีกแล้วล่ะ
“เป็นคนมีอายุหน่อยครับ บอกว่าจะรอพี่ที่ลานจอดรถ จะมีรถลีมูซีนจอดอยู่นะครับ” พูดจบน้องก็วิ่งหนีไป ทิ้งเอาไว้เพียงคำถามที่อยู่ในหัวฉันซึ่งยังหาคำตอบไม่ได้
คนที่มีอายุแล้วคือใคร ฉันพยายามนึกว่าตัวเองรู้จักกับใครบ้าง ญาติพี่น้องก็ไม่มี พ่อแม่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
ฉันโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แล้วจะมีใครมารู้จักฉัน แต่แล้วฉันก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีอยู่คนหนึ่งที่รู้จักฉันเป็นอย่างดี และฉันเองก็รู้จักกับเขาถึงจะไม่อยากรู้จักก็ตามเถอะ
“แด๊ด” พ่อของพี่แทนนั่นเอง
เวลาที่เจอกันฉันจะเรียกเขาว่าแด๊ด ทำไมพ่อของพี่แทนต้องอยากเจอฉันด้วย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ที่ฉันคบกับพี่แทนมาท่านไม่เคยอยากเจอฉันเลย
เพราะท่านไม่อยากให้ฉันรู้เรื่องงานที่ท่านกำลังทำอยู่ และไม่อยากให้ฉันคบกับพี่แทนด้วยเพราะฉันกับลูกชายของเขาไม่เหมาะสมกัน
ฉันบอกเหมยให้ขึ้นเรียนไปก่อนและบางทีฉันอาจจะไม่เข้าเรียนเลยก็ได้ เพราะมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ
เหมยไม่ยอมบอกว่าจะไปกับฉันแต่พอฉันบอกว่าเป็นคนรู้จักที่มาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกันเธอก็เลยยอม
ฉันรู้ว่าเหมยเองก็ไม่เชื่อที่ฉันบอกหรอกแต่คงไม่อยากเซ้าซี้ฉันมากเลยยอมขึ้นเรียนไปก่อน
ฉันเดินมาที่ลานจอดรถมองหารถลีมูซีนและพบว่าจอดอยู่ตรงทางออกของประตูหลังมหาลัย
หัวใจฉันเต้นแรงจนเจ็บไปหมดเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าฉันอาจจะไม่มีชีวิตอยู่ก็ได้ และที่ท่านมาหาฉันก็อาจจะเป็นเพราะเรื่องของลูกชายท่านอย่างพี่แทน
ฉันรู้ว่าพ่อพี่แทนทำงานอะไรและมีอิทธิพลมากแค่ไหน ขนาดตำรวจยังทำอะไรไม่ได้เลย คิดดูสิว่าพวกเขามีคนใหญ่คนโตคอยสนับสนุนกี่คน
พอเดินมาถึงรถประตูก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นคนที่นั่งอยู่ด้านใน ใบหน้าที่น่ากลัวและน่าเกรงขามบวกกับการแต่งตัวมีภูมิฐานทำให้เป็นที่น่าเชื่อถือเป็นอย่างมาก
ฉันยกมือไหว้แด๊ดตามมารยาท แต่ใบหน้าของท่านที่ไม่มีรอยยิ้มให้ฉันเลยทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าท่านคงจะรู้เรื่องของฉันกับพี่แทนเมื่อคืนนี้แล้ว
อย่างที่บอกว่าพี่แทนไม่ยอมให้เรื่องมันจบง่ายๆ แน่ เขาจะต้องมีแผนอะไรบางอย่างเพื่อให้ฉันกลับไปหาเขา
เขาเป็นคนบอกฉันเองว่าจะไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นง่ายๆ
“แด๊ดมีธุระอะไรกับหวานเหรอคะ?”
แด๊ดจ้องหน้าฉันเหมือนไม่ชอบอะไรในตัวฉันสักอย่าง เมื่อก่อนเคยเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังคงเป็นอย่างนั้น
หลายเดือนก่อนตอนที่แด๊ดรู้ว่าลูกชายของตัวเองอย่างพี่แทนออกตัวคบกับฉันท่านก็ดูเหมือนไม่พอใจ เพราะไม่อยากให้พี่แทนคบกับผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเลยอย่างฉัน
ก็จริงฉันมันไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับพี่แทนเลย ไม่ว่าจะฐานะหรือชื่อเสียง ฉันไม่สามารถช่วยเรื่องธุรกิจของเขาได้เลยสักอย่าง
ท่านพยายามหาทางให้ฉันเลิกกับพี่แทนโดยการพาผู้หญิงมาให้พี่แทนเลือกหลายคนแต่แล้วพี่แทนก็เลือกฉัน
ทำให้แด๊ดต้องถอดใจและยอมรับว่าฉันคือว่าที่สะใภ้ของท่าน และท่านยังกำชับฉันว่างานที่ท่านทำจะต้องปิดเป็นความลับห้ามล่วงรู้ถึงใคร เพราะถ้ามีใครรู้สภาพของฉันจะไม่ต่างจากคนที่ฆ่าตัวตาย
“กลับไปหาแทนซะ”
น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำทรงพลังทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย ท่านน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอที่ฉันเลิกกับพี่แทนแล้ว ทำไมถึงอยากให้ฉันกลับไปหาเขาล่ะ
อีกอย่างพี่แทนเองก็มีผู้หญิงให้เข้ามาในชีวิตเขาตั้งมากมายทำไมจะต้องเป็นฉันที่จะต้องยอมก้มหัวให้เขาทุกครั้งไปด้วย เหมือนแด๊ดจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ท่านเลยพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“ตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับหมาบ้า”
“...”
“ฉันไม่ชอบให้ลูกฉันเป็นแบบนี้ ฉันอยากจะฆ่าคนที่มันทำให้ลูกฉันต้องมีสภาพไม่เหมือนคน” แด๊ดกัดฟันพูดขึ้นมา
ฉันรู้ว่าท่านรักพี่แทนมาก เพราะพี่แทนเป็นลูกชายคนเดียวของท่านก็เลยทำให้ท่านตามใจพี่แทนทุกอย่างและยอมให้พี่แทนคบกับฉันจนถึงตอนนี้ไง
ฉันถอนหายใจพร้อมกับพยักหน้าตอบตกลงว่าจะกลับไปโดยไม่ถามหาเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าแด๊ดมาพูดถึงขนาดนี้แล้วฉันเชื่อว่าพี่แทนคงมีสภาพเละเทะน่าดู ต่อให้จะไม่อยากกลับไปสุดท้ายฉันก็ต้องได้ไปอยู่ดี เพราะงั้นจะไปตอนนี้หรือตอนไหนก็มีค่าเท่ากัน
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเขาจะต้องทำตัวเละเทะอย่างนั้น เขาเป็นคนที่เสเพล ไม่ดูแลใส่ใจฉันเวลาที่ฉันอยู่ด้วย แต่พอฉันจะไปเขาก็เป็นแบบนี้
ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการให้ฉันเห็นจริงๆ และไม่เข้าใจความคิดของเขาด้วยว่าที่ทำอยู่คือต้องการฉันจริงๆ หรือแค่ต้องการให้ฉันกลับไปเป็นที่รองรับอารมณ์ให้เขาอีกเหมือนเดิม
“ตอนนี้พี่แทนอยู่ไหนคะ?”
ใจของฉันตอนนี้มันเจ็บเหลือเกิน เวลาที่ต้องนึกถึงคำพูดของยายนมในเรื่องของมารีอะไรนั่น
ฉันไม่อยากกลับไปอยู่ในวังวนเดิมแต่ก็เดินถอยมาไม่ได้ในเมื่อตัวเองได้พลาดไปแล้ว ดูเหมือนว่าตัวเองจะมูฟออนเป็นวงกลมเลยนะ
“บ้านยายนม”
ฉันกลับมาที่คอนโดเพื่อที่จะมาเอารถแล้วขับไปหาพี่แทนที่บ้านยายนม ฉันลองโทรหาเขาแต่เขาไม่ยอมรับสายฉันเลย
ฉันรู้ว่ายายนมไม่ชอบฉันและฉันก็ไม่อยากกลับไปที่นั่นอีกแล้ว การที่เราต้องกลับไปเจอคนที่รู้ว่าไม่ชอบเรามันเป็นอะไรที่อึกอัดเหมือนกันนะ แต่ก็ต้องไปไงไม่ไปเดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก
พอขับมาถึงก็พบว่ารถของพี่แทนจอดอยู่ และมีรถอีกคันจอดขนาบข้างกัน ฉันเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะพบยายนมกำลังนั่งร้อยพวงมาลัยอยู่กับคนดูแลท่านก็คือพี่ติ๋ว
ฉันยกมือไหว้ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านเพื่อที่จะไปหาพี่แทนโดยที่ตัวเองไม่ได้พูดอะไร
ที่จริงก็ไม่อยากเสียมารยาทหรอกนะแต่ดูจากสีหน้าของยายนมที่มองฉันเหยียดๆ แล้วฉันก็คงต้องเสียมารยาทไม่ทักทายอะไร
พอถึงหน้าห้องฉันกลับไม่กล้าเคาะห้องเขา ฉันรู้ว่าจะต้องมีอีกคนที่อยู่ในห้องกับเขาด้วย
เมื่อกี้ฉันได้ยินยายนมบอกว่าพี่แทนไม่ต้องการเจอฉันแล้วเหมือนจะเป็นการพูดประชดนะแต่ฉันก็ไม่สนใจหรอก
เพราะที่มาที่นี่ก็แค่มาทำตามคำสั่งของแด๊ดเท่านั้น รู้สึกว่าคนในครอบครัวของพี่แทนจะรังเกียจฉันมากเลยนะ
ถ้าเขารักฉันจริงๆ เราก็อาจจะคบกันไม่ได้ก็ได้เพราะไม่มีใครต้องการฉันสักคน
ฉันยังคงยืนอยู่หน้าห้องของเขาก่อนจะตัดสินใจโทรหาเขาใหม่อีกครั้ง เสียงริงโทนในห้องดังขึ้นแต่กลับไม่มีคนรับสายเลย แสดงว่าเขาได้ยินและรับรู้ว่าฉันพยายามติดต่อหาเขา
ไหนบอกอยากให้ฉันมาหาแล้วที่ทำอยู่มันคืออะไร ฉันจับลูกบิดประตูที่ไม่ได้ล็อกก่อนจะเปิดเข้าไปในห้องด้วยหัวใจที่เต้นถี่
และพบว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องเพียงลำพังเป็นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้จริงๆ
“พี่แทน”