บทที่16
“เป็นเช่นนี้จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมเจ้าคะ” อู่เฟยถามนายหญิงของตน เรื่องแบบนี้เพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก และฮูหยินใหญ่ก็ดูจะไม่สนใจนายหญิงของนางเลยแม้แต่น้อย แต่กลับแม่นางหลีซูเหยานั้น หากมองให้ชัดก็คงรู้ว่าถ้าฮูหยินใหญ่แห่งตระกูลฟ่านรับสะใภ้ได้เองคงปลดเจ้านายของนางและรับอีกคนเข้ามาในทันทีเป็นแน่
“ช่างเถอะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด รอฟ่านเฉิงเฉิงลับมาก็จะรู้เอง ช่วงนี้ก็แค่ห่าง ๆ กันก็พอ อาจจะต้องลำบากเจ้าจัดโต๊ะอาหารเพราะข้าคงจะไม่โผล่ไปให้สองคนนั้นเห็นหน้า”
แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดที่หญิงสาวเตรียมเอาไว้ แม้จะเป็นสาวชาวบ้านธรรมดา แต่ถึงขั้นหาทางหาความรู้ได้ด้วยตนเองแล้ว เขียนได้ อ่านออก ทำบัญชีคล่องนางก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างที่แสดงให้คนอื่นเห็นหรอก ความสามารถที่ท่านพ่อมีนางก็พอมีบ้าง ฉะนั้นแล้วจากนี้ต่อให้ปัญหาที่เข้ามาจะอันตรายนางก็ไม่กังวล เพราะนางไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว ชีวิตของนางมีอีกหน
