บทที่14
“กว่าจะกลับมาได้ สรุปแล้วเป็นอะไรล่ะ”
หวงอิ่งจื่อที่กำลังจะเข้าไปจัดการเรื่องต่าง ๆ เหมือนเคยหันมองไปยังแม่สามีที่นั่งอยู่ที่สวนกลางเรือน
“เพียงแค่อ่อนเพลียเท่านั้นเจ้าค่ะ”
“เพราะอย่างนี้สินะถึงมีลูกไม่ได้ ร่างกายอ่อนแอหรือที่จริงไม่เคยได้ร่วมเตียงกับเฉิงเฉิงก็ไม่รู้”
คำของแม่สามีทำให้หวงอิ่งจื่อไม่ต้องคิดมากอีกต่อไป หากนางบอกออกไปตอนนี้อาจจะเป็นเรื่องใหญ่ก็ได้ เพราะฟ่านเฉิงเฉิงไม่อยู่ เอาไว้ใกล้คลอดเมื่อไรก็คงรู้เวลาตั้งครรภ์ที่แน่นอน อีกฝ่ายก็จะได้ว่าร้ายนางไม่ได้
“ข้าขอตัวไปจัดการอาหารก่อนนะเจ้าค่ะ” หวงอิ่งจื่อไม่อยากต่อปากต่อคำกับมารดารของฟ่านเฉิงเฉิงอีกแล้ว นางจะต้องเลี่ยงให้ได้มากที่สุดเพื่อรอวันที่เขากลับมา
ทั้ง ๆ ที่คิดเอาไว้อย่างนั้นแต่อยู่ดี ๆ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวตั้งตัวแทบไม่ทัน
“พี่สาวเดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะเจ้าคะ” น้ำเสียงเย้ยหยั
